Γράφει ο Παναγιώτης Γκιώνης
Αναμφισβήτητα ο αθλητισμός, ως θεσμός, αποσκοπεί σε ανώτερους σκοπούς αγωγής και παιδείας και αποτελεί ένα τρόπο έκφρασης της ανθρώπινης σωματικής και πνευματικής ομορφιάς.Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώσει μεγάλο νόημα στον αθλητισμό έχοντας ως αρχή στην καθημερινή τους ζωή το περίφημο «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Ο αθλητισμός μέχρι και στις μέρες μας γοητεύει ένα πλήθος ανθρώπων και αποτελεί αγαπητό, ελκυστικό και φαντασμαγορικό θέαμα.
Αυτό που κάνει αναμφισβήτητα ακόμα πιο ιδιαίτερη τη σημασία της άθλησης είναι το ολυμπιακό πνεύμα, το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας το οποίο γεννήθηκε στην χώρα μας, την Ελλάδα.Ο λόγος που επέλεξα να ακολουθήσω το δρόμο του αθλητισμού και συγκεκριμένα με την επιτραπέζια αντισφαίριση, πινγκ-πονγκ, είναι ότι μου πρόσφερε και συνεχίζει να μου προσφέρει ιδανικά και αξίες που με έκαναν να το αγαπήσω. Η αγάπη μου αυτή με έκανε να προσπερνάω κάθε δυσκολία με αποτέλεσμα να καταφέρω με πολύ κόπο να εκπληρώσω το μεγαλύτερο μου όνειρο, το οποίο δεν ήταν άλλο από τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Κουράστηκα, ίδρωσα, έκανα πολλές θυσίες, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα ποτέ. Η μορφή στο βάθρο του ολυμπιονίκη με κρατούσε συνεχώς εκεί και μου έδινε δύναμη και κουράγιο.
Αυτές οι προσπάθειες με οδήγησαν για πρώτη φορά στην συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ήτανε ίσως από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ζωή μου καθώς αγωνιζόμουνα στην χώρα μου. Όλοι οι συγγενείς μου και οι δικοί μου άνθρωποι ήτανε εκεί για να με στηρίξουνε και αυτό ήτανε αρκετό για να κάνει τους συγκεκριμένους αγώνες ιδιαιτέρα ξεχωριστούς για μένα. Παρόλα αυτά σαν αθλητής δεν ήμουνα ιδιαιτέρα έτοιμος ν’ ανταπεξέλθω σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση αλλά δεν παύει να ήτανε μια εκπληκτική εμπειρία για μένα που με βοήθησε αρκετά στην μετέπειτα πορεία μου. Πείσμωσα και συνέχισα τις προπονήσεις μου με περισσότερο πάθος και οργάνωση.
Η επιβράβευση ήρθε με την συμμετοχή μου για δεύτερη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008. Το δέος ξεχωριστό γιατί ήξερα πως θ’ αγωνιστώ στην χώρα του πινγκ-πονγκ.Η εμπειρία συγκλονιστική, αυτό που βίωσα εκεί ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Το γήπεδο γεμάτο από 10.000 κόσμο να ζητωκραυγάζει ασταμάτητα, κόσμος στον δρόμο να μας ζητάει αυτόγραφα και φωτογραφίες και να μας δείχνει πως μας γνωρίζει σαν αθλητές. Ήταν κάτι το εκπληκτικό και αγωνιστικά η συμμετοχή μου ήταν ικανοποιητική, αλλά όχι αρκετά καλή για μένα.
Η συνέχεια ανάλογη, δουλειά και προπονήσεις με πολύ περισσότερη εμπειρία πλέον και με το μυαλό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Ο στόχος επετεύχθη και έτσι η συμμετοχή μου για τρίτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 είναι γεγονός. Η βελτίωση μου είναι εμφανής και ήξερα πως μπορούσα να προσφέρω πολλά περισσότερα σε σχέση με τις προηγούμενες φορές. Έτσι κ έγινε. Στο Λονδίνο έλαβα την καλύτερη θέση από ποτέ, την 17η, και για μια μικρή ατυχία, για ένα πόντο συγκεκριμένα που χρειαζόμουνα για να κερδίσω τον Ιάπωνα αντίπαλό μου έχασα την είσοδό μου στην 16αδα της διοργάνωσης και αυτομάτως το δικαίωμα να παλέψω για κάτι καλύτερο.
Η πικρία μεγάλη αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Πρέπει ν’ αποδέχεσαι και την ήττα και να βάζεις το κεφάλι κάτω και να συνεχίζεις.
Μέσα από τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, συνειδητοποίησα αξίες στις οποίες θα ήθελα ν’ αναφερθώ για να βοηθήσω πολλά παιδιά ν’ ασχοληθούνε με τον αθλητισμό.
Δεν είναι η πρώτη θέση του βάθρου που αποτελεί το μονό κίνητρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και η συμμετοχή και μόνο αποτελεί μια διάκριση, ανεξάρτητα από το έπαθλο.
Το σημαντικό είναι πως μέσα από τον αθλητισμό μαθαίνεις να αγαπάς τον αντίπαλό σου για την ευκαιρία που σου δίνει ν’ αγωνιστείς, τον προπονητή σου που έχει μοχθήσει και αυτός μαζί σου για να σε μάθει ν αγωνίζεσαι και να νικάς αλλά το πιο βασικό ν’ αγαπάς τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου και σε στηρίζουνε σε κάθε προσπάθεια.
Συνεπώς, για μένα ο αθλητισμός αλλά ιδιαιτέρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντιπροσωπεύουν την ειρήνη, την ευγενή άμιλλα και το πνεύμα της συναδέλφωσης των λαών.
Σ’ αυτό το πνεύμα ευελπιστώ να στηριχτούν και οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες…!!!
Ο Παναγιώτης Γκιώνης γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα και είναι οδοντίατρος. Κατοικεί στο Νέο Βουτζά. Είναι Πρωταθλητής Ελλάδος στο πινγκ-πονγκ με πολλές διακρίσεις σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας 21 χρόνια και έχει συμμετάσχει τρεις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Αθήνα, Πεκίνο και Λονδίνο). Σύλλογός του ο Γαλλικός Vaillante Angers.