Γράφει η Νία Φώη
Ο Λαός μας πολύ σοφά λέει πως πίσω από κάθε αστείο κρύβεται μια βαθειά αλήθεια, και κάτω από κάθε μελαγχολία ένα ψέμα.
Μελέτες έχουν πλέον αποδείξει πως το ανθρώπινο όν δεν μπορεί να επιζήσει για πολύ χρονικό διάστημα μέσα στην υλική του μορφή εάν δε γελά, δηλαδή εάν δε λειτουργούν επαρκώς όχι μόνο οι μυείς του προσώπου του, αλλά εάν δεν αναπαράγει την χημική ουσία που παράγει το γέλιο, και αυτό γιατί το γέλιο όπως και κάθε συναίσθημα είναι μια ουσία που εκκρίνει το σώμα όσο ζει. Έχουμε ανάγκη το συναίσθημα της χαράς που προκαλεί το γέλιο για να επιβιώσουμε. Το γέλιο προλαμβάνει ασθένειες ψυχολογικές και συναισθηματικές, μας δίνει δύναμη και καθαρό μυαλό αλλά πιο σημαντικό από όλα μας αφήνει να αφεθούμε στην αλήθεια της απλότητας από την οποία τελικά αποτελείτε η όλη ύπαρξη μας. Το γέλιο είναι η διαφορά ανάμεσα στο απλά ζω και στο ξέρω ότι ζω. Το Γέλιο για να υπάρξει χρειάζεται μια ιδιαίτερη ευφυΐα, μια πνευματική ανωτερότητα. Σημαίνει πως μπορείς να καταλάβεις τη γελοιότητα μια συγκεκριμένης κατάστασης της ζωής. Ακόμη είναι μακράν η πιο έξυπνη, η πλέον ιδιοφυής διευθέτηση εμποδίων ή παρεξηγήσεων. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είχαν απαγορέψει το γέλιο δημόσια και όχι τυχαία, αφού γνώριζαν πως είναι πηγή δύναμης και δημιουργίας ιδεών, κάτι που δεν είναι ποθητό σε μια κατάσταση έλεγχου μιας κοινωνίας. Σήμερα με την κουλτούρα του φόβου και της ανασφάλειας έχουν πραγματικά καταφέρει οι άνθρωποι να μη γελανε όσο άλλοτε, να στροβιλίζουνε μέσα σε ένα κυκεώνα μελαγχολίας οδηγούμενοι από ένα μεγάλο ψέμα. Ψέμα: μια λέξη απάτη… Μια λέξη που χρησιμοποιούμε θεωρώντας πως υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, αλλά αυτό δεν ισχύει. Η κρίση για πολλούς είναι ένα ψέμα βασισμένο σε μαθηματικούς αριθμούς, για αυτούς όμως που πλέον δεν έχουν εργασία και βασικές ανάγκες η κρίση είναι μια αλήθεια. Το ψέμα λοιπόν ποιο είναι; Η δυνατότητα να μπορούμε να βλέπουμε τις καταστάσεις από μια πιο σαρκαστική πλευρά, μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να γελάμε με την κατάντια μας, και αυτό έχει περισσότερο ουσία από την κατάθλιψη και τη μελαγχολία που προέρχεται από ένα παθητικό συναίσθημα, η μια ψευδαίσθηση ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα ιστορικό σημείο καταστροφής. Πλέον έχει δημιουργηθεί και ο όρος «ηδονιστικός κινούμενος διάδρομος», που είναι οι άνθρωποι που κινούνται συνεχώς χωρίς στην ουσία να φτάνουν κάπου, απλά αυξάνουν τα υλικά αγαθά τους χάνοντας εντελώς το όλο νόημα της ίδιας της ύπαρξής τους. Αυτό είναι από μόνο του ένα ψέμα αντιληπτικότητας. Έχουμε δεχτεί να είμαστε οι γενεές της αδράνειας, της παθητικής αποδοχής οποιασδήποτε συνθήκης… Με ενοχικό πνεύμα στρέφουμε το βλέμμα μας στο σύμπαν χωρίς να κατανοούμε τη δύναμη μας. Η κοινωνική μελαγχολία είναι παγίδευση κοινωνικών δημιουργικών δυνάμεων, αχρήστευση ανθρώπινης ενέργειας. Οδηγεί σε μια αναπόφευκτη ηθική ερήμωση του πλανήτη, κατάργηση της επιβίωσης του είδους, καθώς εκείνοι που θα κινήσουν το όχημα του μέλλοντος αδρανούν. Το γέλιο είναι το εργαλείο του κατεργάρη, του χάους. Είναι το εργαλείο αυτού που ανατρέπει τα χαρτιά του σύμπαντος και ξαναμοιράζει, κι αν παίζεται το παιχνίδι με σημαδεμένα χαρτιά, φροντίζει να είναι τα δικά του. Σύμπαν …τι μεγάλη λέξη… Την ακούμε και σκεπτόμαστε το άπειρο, το άγνωστο, ίσως ακόμα και το μεταφυσικό, μια ανώτερη δύναμη. Είναι; …Ίσως, όμως, το σύμπαν να είναι απλά ένας άλλος τρόπος να δούμε το μικρόκοσμο μας, ένας τρόπος να κατανοήσουμε τη δυναμική της ενότητας όλων των πραγμάτων μεταξύ τους. Το σύμπαν κινείτε συνεχώς και μεταβάλετε όπως και η ζωή μας… η προσωπική αλλά και η κοινωνική. Τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, είναι μέρος μιας συνολικής μεταποίησης γεγονότων μέσα στα πλαίσια του χρόνου. «Τα πάντα ρει». Η κατεύθυνση που γίνονται οι αλλαγές ή αλλιώς οι μεταβολές γύρω μας και μέσα μας δεν είναι μια επιλογή ή η δυναμική του «σύμπαντος», αλλά είναι η κατεύθυνση που δίνει ο κάθε ένας μας. Το γέλιο και η χαρά είναι επιλογή, όχι αποτέλεσμα. Είμαστε όλοι ακτίνες φωτός τόσο μικρές που λίγο μπορούμε να φωτίσουμε μόνοι μας …αλλά όταν μαζευόμαστε κοντά κοντά, δίπλα δίπλα, πολλές ακτίνες μαζί, τότε το φώς μπορεί να διαπεράσει κάθε απόσταση και να φωτίσει το παν. Κάπως έτσι είναι και οι μεταβολές ή αλλιώς οι αλλαγές της ζωής, σε πολίτικο, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει και το «η ισχύς εν τη ενώσει». Όσο περισσότερο αφήνουμε το αυθόρμητο πηγαίο συναίσθημα να μας οδηγήσει προς τις επιλογές μας, τόσο καλύτερες είναι αυτές οι αλλαγές γύρω μας, και κατ’ επέκταση και οι συμπαντικές νοητικές αλλαγές ή εξελίξεις, θεωρώντας φυσικά δεδομένη μέσα σε όλα αυτά τη σχέση και επαφή που έχουν όλα μεταξύ τους. Εάν μπορέσουμε να δούμε την ίδια τη ζωή από τη μοναδική χιουμοριστική πλευρά της …θα βγούμε από την αδράνεια, θα μπούμε στην πράξη και τη μεταβολή και μεταμόρφωση, και ίσως το μοναδικό ψέμα πια να είναι η ανικανότητα μας να κάνουμε τον κόσμο, όχι απλά γενικά καλύτερο, αλλά συγκεκριμένα αληθινό και με δυνατότητα ευτυχίας και ολοκλήρωσης. Δεν μπορώ παρά να κλείσω με την απλή προσευχή που χρησιμοποιούν χρόνια τώρα οι ομάδες απεξάρτησης, γιατί η μιζέρια, η κρίση και η αδράνεια είναι και αυτά ένα είδος ψεύτικης εξάρτησης. «Θεέ μου δώσε μου την δύναμη να δεχτώ αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω, να αλλάξω αυτά που μπορώ και τη σοφία να καταλαβαίνω την διαφορά». Λέξεις για Σκέψεις… Έννοιες …Εικόνες
