Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΥ
Δεν θα γράψω για την ομολογουμένως καταπληκτική εικόνα του εφετινού 30ού διεθνούς Κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας και των συνδεδεμένων αγώνων, με τους περίπου 26.000 μετέχοντες, το νέο ρεκόρ αγώνα από το νικητή Κενυάτη Ρέιμοντ Μπετ με 2ώρ. 11.35, ούτε καν για τη σημειολογία της παρουσίας του Μίκη Θεοδωράκη στην τελετή έναρξης στον Τύμβο και το πέρασμα της «φλόγας του Μαραθωνίου» από τα χέρια του στα χέρια δυο παιδιών!
Είναι γνωστά και υποθέτω ότι θα τράβηξαν -έστω για μια γρήγορη ενημέρωση- την προσοχή όλων, αποσπώντας την από τα πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας και το κλίμα αβεβαιότητας που ζούμε.
Προτιμώ να μείνω σε κάποια πράγματα που δεν φαίνονται άμεσα, αλλά είναι πολύ σημαντικά και δίνουν τις άλλες διαστάσεις του γεγονότος. Πολλά έχουν και μεσοπρόθεσμα οικονομικό όφελος…
– Ο Μαραθώνιος και όλες οι εκδηλώσεις που τον συνοδεύουν αποτελούν τεράστια προβολή για την Ελλάδα, την Αθήνα, την περιοχή του Μαραθώνα.
– Οι χιλιάδες ξένοι δρομείς που έρχονται στη χώρα μας, αφήνουν σε λίγες μέρες, πολύ σημαντικό ποσό εισαγόμενου χρήματος, που διαχέεται αργότερα στην ελληνική αγορά.
– Μεγάλο μέρος των εσόδων της οργανωτικής επιτροπής (από τις συμμετοχές, τους χορηγούς κ.α.) μετατρέπεται σε έξοδα, για προμήθεια υλικών, υπηρεσιών, κατασκευών κ.λπ. που σημαίνει εισόδημα για πολλούς εργαζόμενους και συνάμα επιστροφή στο Κράτος φόρων, ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών κ.α.
– Η Έκθεση στο Ζάππειο είναι μια ευκαιρία για μικρές επιχειρήσεις (παραγωγικές ή εμπορικές) και για δεκάδες αθλητικούς, αυτοδιοικητικούς, πολιτιστικούς ή κοινωνικούς φορείς να παρουσιάσουν στο ευρύ κοινό προϊόντα ή δραστηριότητες, να παρακινήσουν σε μια ευρύτερη συμμετοχή σε πράγματα που ίσως αποτελούν ψυχολογικό βάλσαμο στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει.
– Η πρόσκληση για συμμετοχή μικρών και μεγάλων στους αγώνες είναι όχι μόνο μια ολιγόωρη ανακουφιστική εκτόνωση και χαρά, αλλά κίνητρο να συνεχίσουν δραστηριότητες απόλυτα αναγκαίες για σωματική και ψυχική υγεία, κοινωνικοποίηση, αλληλεγγύη κ.λπ.
– Το περιβαλλοντικό πρόγραμμα εκπαιδεύει έμμεσα και δημιουργεί συνείδηση ανακύκλωσης ή γενικότερα προστασίας του περιβάλλοντος και αγάπης στη φύση σε άμαθους μικρούς και κακομαθημένους μεγαλύτερους…
– Το πρόγραμμα εθελοντισμού δίνει σε πολλούς την ευκαιρία μιας διαφορετικής συμμετοχής. Να προσφέρουν, να δείξουν τη θετική πλευρά του χαρακτήρα και της ψυχής τους.
– Αναπτύσσονται προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης μέσα από τα οποία ΜΚΟ, όπως η ΕΛΕΠΑΠ, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, το Κάνε μια ευχή, το Ινστιτούτο για τον Κόσμο, η MDA Hellas κ.α. έχουν την ευκαιρία να συγκεντρώσουν πόρους που στηρίζουν το έργο τους.
Σταματώ εδώ και επισημαίνω κάτι που αφορά άμεσα τους κατοίκους όχι μόνο του Μαραθώνα ή της Νέας Μάκρης, αλλά όλων των περιοχών από το Σταυρό και μετά… Στη Λεωφόρο Μαραθώνος η Περιφέρεια Αττικής έκανε έργα (καθαρισμό δένδρων, φυτών, πεζοδρομίων, φρεατίων, διαχωριστικής νησίδας, αποκατέστησε διαχωριστικά κάγκελα, σιδερένιες μπάρες ή πινακίδες κ.α.) που φοβάμαι ότι θ’ αργούσαν καιρό να γίνουν! Μεγάλο κέρδος για την ασφάλεια, την αποφυγή προβλημάτων στην πρώτη ξαφνική νεροποντή, την ευπρέπεια του δρόμου.
Πολύ σημαντικότερη όμως είναι η πρωτοβουλία του ΣΕΓΑΣ να χαρακτηρισθεί από την UNESCO η μαραθώνια διαδρομή μέρος της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς!
Πιστεύω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι πρόκειται για μια κίνηση, που, αν ολοκληρωθεί, δεν θα έχει απλώς συμβολική σημασία, αλλά μπορεί να συντελέσει ώστε με κονδύλια από το εξωτερικό να αναβαθμιστούν πολλά σημεία της διαδρομής και ίσως να υπάρξουν ρυθμίσεις που θα προστατεύουν τη φυσιογνωμία και τους περιβάλλοντες χώρους.
Εκτός αν κάποιοι στο βωμό της δήθεν «προβολής» εμπορικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων θέλουν να συνεχίζεται και ν’ αυξάνεται η εικόνα «καρακιτσαριού» που βλέπει κανείς σχεδόν σε όλο το μήκος του Μαραθωνίου.
Έτσι, κατ’ εμέ, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε τον Μαραθώνιο που σε συνδυασμό με όσα είχα επισημάνει στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο ανάπτυξης για τον ιστορικό δήμο στον οποίο ζούμε.
