Γράφει ο Νίκος Τουρούκης,
Ιατρός Παθολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος&Πρόεδρος Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Μαραθώνα.
Ακούω τους όποιους υποστηρικτές του υποψηφίου κ. Ψινάκη να δηλώνουν ότι ήταν ικανός μάνατζερ και ότι ο ιστορικός Δήμος του Μαραθώνα χρειάζεται έναν τέτοιο άνθρωπο για ν’ αναδειχθεί και να αναπτυχθεί. Να συμφωνήσουμε ότι πράγματι στον καλλιτεχνικό χώρο ο κ. Ψινάκης ήταν ικανότατος μάνατζερ και να υπερθεματίσουμε ότι ο Μαραθώνας αποτελεί ένα ισχυρό παγκόσμιο brand name. Το πώς όμως μπορούν να συνδεθούν αυτά είναι κάτι που προσπαθώ να καταλάβω…
Να υποθέσω ότι ο κ. Ψινάκης έχει υψηλές γνωριμίες, όπως είπε στη συνέντευξή του, που θα μπορούσαν να διαφημίσουν τον τόπο μας. Απορία: Τί τον εμπόδισε να τις χρησιμοποιήσει ως τώρα; Τον εμπόδισε άραγε ο Καμίνης να φέρει την Τζούλια Ρόμπερτς και να φωτογραφηθούν κάτω από τον Παρθενώνα ή του απαγόρευσε ο Λουίζος να ξεναγήσει ο ίδιος τον Τζωρτζ Κλούνεϊ στα μουσεία του Μαραθώνα; Το πιο πιθανό είναι να τον εμπόδισαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που δεν θα ήθελαν να χαλαλίσουν μια μέρα από τις διακοπές τους στη Μύκονο!
Ή μήπως ήρθαν μεγαλοεπενδυτές από την Ασία και την Αμερική και κάποιος τους έδιωξε; Κι εν πάσει περιπτώσει παρότι κατοικεί και αγαπά τον Δήμο μας δεν είχε και κάποιο θεσμικό ρόλο για να το κάνει. Στην Αθήνα, όπου εξακολουθεί να είναι Δημοτικός Σύμβουλος, απ’ όσο γνωρίζω τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες …δεν ανέλαβε. Αφήστε που εδώ που τα λέμε τίθεται και ένα θέμα του τί είναι μάρκετινγκ και τί πολιτιστική δράση. Να το πω αλλιώς: Μνημείο πολιτισμού είναι η Επίδαυρος… Αν βάλει κανείς όμως την Μαντόνα να τραγουδήσει στην Επίδαυρο δεν ξέρω τι είδους μνημείο είναι!
Από την άλλη συγγνώμη αλλά εδώ που τα λέμε και η Ολυμπία και η Αθήνα αλλά φυσικά και η Ελλάδα, τεράστια ιστορικά ονόματα είναι. Δεν είδα να γίνεται καμία συζήτηση για τη διεκδίκηση των Δήμων αυτών από καλλιτεχνικούς μάνατζερ, ούτε ετέθη θέμα αντικατάστασης της κας Κεφαλογιάννη στο Υπουργείο Τουρισμού από κάποιον πετυχημένο ατζέντη.
Αλλά και στο εξωτερικό, με τις ελάχιστες ομολογώ γνώσεις μου επί των καλλιτεχνικών, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποιο ανάλογο φαινόμενο. Από τη γείτονα Ιταλία μάθαμε ότι ο πετυχημένος Δήμαρχος της Φλωρεντίας έγινε Πρωθυπουργός. Ανέτρεξα στο βιογραφικό του και δεν μου κάνει για μάνατζερ. Λίγο σε Τσίπρα πιο κεντρώο φέρνει!
Δεν ξέρω λοιπόν αν η παρουσίαση του κ. Ψινάκη ως θαυματοποιού, που πιάνει χώμα και το κάνει χρυσό, του κάνει καλό. Κάνει καλό όμως σε επίδοξους συμβούλους του… Που αναζητούσαν στέγη και όραμα .
Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να θυμηθούμε μια αντίστοιχη κουβέντα –σε άλλο επίπεδο βέβαια- που είχε γίνει όταν παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου από την Πρωθυπουργία το 2011. Τότε ομόθυμα τα media και ο επιχειρηματικός κόσμος είχαν αποφανθεί περί της αναγκαιότητας ν’ αποκτήσουμε Πρωθυπουργό, έναν γενναίο μάνατζερ, οικονομολόγο που θα μας έβγαζε από την κρίση σ’ αντίθεση με τους πολιτικούς που μας οδήγησαν σε αυτήν.
Εκρίθη καταλληλότερος ο κ. Λ. Παπαδήμος ο οποίος θα ομιλούσε στην ίδια γλώσσα στους τραπεζίτες. Το αποτέλεσμα το γνωρίζετε… Μπήκαμε σε χειρότερα μνημόνια, η κρίση βάθυνε, το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε και κατέρρευσε με τα γνωστά φαινόμενα που ακολούθησαν. Δεν ξέρω αν ο κ. Ψινάκης θα εκλεγεί (κάτι για το οποίο παντελώς αμφιβάλλω αλλά τέλος πάντων υποκειμενική άποψη εκφράζω) και δεν γνωρίζω τι θα έκανε ως εκλεγμένος Δήμαρχος.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι τον Μάιο δεν θα κληθούμε να ψηφίσουμε μάνατζερ αλλά Δήμαρχο στους δυσκολότερους καιρούς της νεότερης ιστορίας μας…
