23/7/2018: Διετελέσθηκε το μεγαλύτερο σε καιρό ειρήνης έγκλημα στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, από τη σύστασή του. Θύματά του 102 νεκροί και 32 εγκαυματίες, σύμφωνα με το βούλευμα στο οποίο βασίστηκε η κύρια δίκη. Οι νεκροί, βέβαια, είναι τουλάχιστον 104 και οι εγκαυματίες τουλάχιστον 58.
Ακολουθεί ένα διάστημα 1561 ημερών, 4 χρόνια και 3 μήνες δηλαδή, προδικασίας, που διεξάγεται αρχικά από τον Εισαγγελέα κ. Ζαγοραίο και στη συνέχεια από τον Ανακριτή κ. Μαρνέρη.
Ο Ανακριτής έκανε τρεις φορές την προσπάθεια να αναβαθμιστεί το κατηγορητήριο σε κακούργημα για κάποιους από τους κατηγορούμενους. Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια και από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών να γίνει αναβάθμιση σε κακούργημα για πέντε από τους κατηγορούμενους Ανώτατους Αξιωματικούς της Πυροσβεστικής.
Η Εισαγγελία όλες τις φορές είναι αρνητική. Συντάσσει ένα βούλευμα με 21 κατηγορούμενους, στους οποίους όμως δεν συγκαταλέγονται η ΕΛ.ΑΣ., το Λιμενικό, το ΕΚΑΒ, το Δασαρχείο, ούτε οι πολιτικοί ιστάμενοι διότι η επόμενη κυβέρνηση, δεν έκρινε ότι έπρεπε να εξετασθούν οι ευθύνες υπουργών και οι αντίστοιχες μηνύσεις ξεκληρησθέντων οικογενειών έμειναν στο συρτάρι του Προέδρου της Ελληνικής Βουλής. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Εισαγγελέας του Ναυτοδικείου 2 φορές απάλλαξε από ευθύνες τους αρμόδιους του Λιμεναρχείου Ραφήνας και τους ανώτερους τους, χωρίς καν να τους καλέσει για κατάθεση.
31/10/2022: Ξεκινά η δίκη 21 κατηγορουμένων για πλημμέλημα στην Ευελπίδων, κτίριο 9. Η αίθουσα 12, απαράδεκτα μικρή, ασφυκτιά από κόσμο και οι δικηγόροι δηλώνουν από τα παράθυρα ότι «παρευρίσκονται εκτός αιθούσης». Πρώτα δείγματα για το πόσο σοβαρά έχει πάρει η Πολιτεία την υπόθεση αυτή και κατά πόσο ενδιαφέρεται για μια δίκαιη δίκη! Η οποία διακόπτεται μέχρι την ανεύρεση κατάλληλης σε μέγεθος αίθουσας.
Συνεχίζεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εφετείου Αθηνών. Η έδρα, με κάθε ευκαιρία δηλώνει την πρόθεσή της να διεξάγει μια δίκη «προσευχή». Η αίθουσα είναι ένα μεγάλο αμφιθέατρο, στο οποίο δεν λειτούργησε για το κοινό ούτε θέρμανση, ούτε κλιματισμός.
Ενίοτε δεν λειτουργούσαν ούτε τα μικρόφωνα. Με μονοψήφιες θερμοκρασίες ήταν αδύνατον να παρευρίσκονται άνθρωποι στο ακροατήριο χωρίς γάντια, σκούφους και ισοθερμικά ρούχα. Αντίθετα, η πρόεδρος της έδρας κ. Γκιαούρη είχε μια σόμπα στην πλάτη της. Αλλά έτσι γίνονται οι δίκαιες δίκες, ειδικά αυτές σαν προσευχή.
Από τις 25/11/2022 ως τις 31/1/2023 κατέθεσαν περίπου 130 συγγενείς θυμάτων και εγκαυματίες. Ακολούθησαν η κ. Κωνσταντοπούλου, ο Πραγματογνώμονας κ. Λιότσιος και ο Τεχνικός Σύμβουλος οικογενειών κ. Γκουρμπάτσης. Κάθε μέρα η αίθουσα φορτίζεται συναισθηματικά και τα στοιχεία που παρατίθενται είναι συγκλονιστικά.
Η δίκη συνεχίζεται με καταθέσεις μαρτύρων στήριξης, 213 στο σύνολο, καταθέσεις μαρτύρων υπεράσπισης, τις απολογίες των κατηγορουμένων και τις αγορεύσεις των δικηγόρων και των δύο πλευρών.
Οι δικηγόροι στήριξης κατηγορίας επανειλημμένα ζήτησαν να συμπεριληφθούν καθοριστικοί μάρτυρες από το Μάτι, η έδρα επιφυλάχθηκε αλλά τελικά δεν έγινε κατάθεσή τους. Από την άλλη, η υπεράσπιση ζήτησε να γίνει αυτοψία στο χώρο, κάτι αυτονόητο και αναμενόμενο και για τους ίδιους του πληγέντες, που τελικά δεν έγινε. Το μόνο που αποδέχθηκε η Έδρα ήταν να κληθεί ο κ. Βάγιας, ο οποίος είχε σχέση με το περιστατικό στη Motor Oil. Ο κ. Βάγιας, σημερινός Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, ήταν ο τελευταίος που κατέθεσε.
Στο διάστημα των 18 μηνών που κράτησε η δίκη σε πρώτο βαθμό για το Μάτι, όποιος παρακολουθούσε τις συνεδριάσεις, αργά ή γρήγορα, αποκόμιζε την αίσθηση ότι η διαδικασία προσιδίαζε μάλλον στην εκδίκαση τροχαίας παράβασης.
19-20/2/2024: Αγόρευση του Εισαγγελέα κ. Μανιάτη. Το ακροατήριο με προσοχή αναμένει την πρότασή του, ελπίζοντας… Κι εκεί αρχίζει η αποκάλυψη. Γίνεται αναφορά σε όλη την καιόμενη και την ευρύτερη περιοχή ως «σημείο», οι κατηγορίες του βουλεύματος περιορίζονται, προτείνεται η αθώωση 12, από τους 21, κατηγορούμενων.
29/4/2024, Μ. Δευτέρα: Έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, από την κ. Γκιαούρη. Καταδικάζονται 6 κατηγορούμενοι (5 στελέχη της Πυροσβεστικής και ο εμπρηστής) με ελάχιστες από τις κατηγορίες του βουλεύματος και αθωώνονται 15 (αυτοδιοικητικοί και αιρετοί). Ο ένας από τα στελέχη της Πυροσβεστικής, μετέπειτα Αρχηγός της Πυροσβεστικής, βαρύνεται μόνο για εννέα πνιγμούς.
Είναι μια από τις ημέρες που τα μικρόφωνα υπολειτουργούν. Κάποιος, σοφώς, επεσήμανε: «Όσο προσπαθείς να ακούσεις τι λέγεται, δεν δίνεις την απαραίτητη προσοχή στο περιεχόμενο!». Η αίθουσα είναι κατάμεστη από δημοσιογράφους και πληγέντες. Είναι έντονη η παρουσία ενόπλων αστυνομικών, που καλύπτουν την πρόσβαση προς τους κατηγορούμενους και την έδρα. Γίνεται ησυχία και όλοι προσπαθούν να ακούσουν και να καταλάβουν. Κανένας από την έδρα δεν σηκώνει τα μάτια του προς το ακροατήριο. Ανακοινώνονται πρώτα οι αθωώσεις. Εν ριπή οφθαλμού οι αθωωθέντες και οι συνήγοροί τους εκκενώνουν την αίθουσα, συνοδεία αστυνομικών. Η έδρα αποσύρεται.
Το κοινό αρχίζει να συνέρχεται και να συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί και τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η έδρα επανέρχεται και ανακοινώνονται οι κατηγορίες. Σύντομα αποσύρεται πάλι και επανέρχεται για να οριστικοποιήσει τις τελικές ποινές και την εξαγορά τους, προς 10 ευρώ την ημέρα. Κάποιος κάνει γρήγορα τον υπολογισμό: περίπου 40.000 ευρώ μαζί με την προσαύξηση, η ανώτερη ποινή, εφέσιμη. «Συγγνώμη κ. πρόεδρε, είπατε εφέσιμη, δεν ακούστηκε», «Ναι»: διάλογος με συνήγορο της υπεράσπισης.
Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν δραματικές. Δύσκολα και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος μπορούσε να αντιληφθεί την τραγικότητα αυτού του επιλόγου. Τι να πεις για όλους τους γονείς των θυμάτων που ξέσπασαν. Τι να πεις ειδικά για τη μητέρα της Πόπης που ξέφυγε από τα χέρια των αστυνομικών και πήγε μπροστά στους κατηγορούμενους και τους εκλιπαρούσε κλαίγοντας: «Κοιτάξτε με στα μάτια, πώς θα ζήσω εγώ;»
Είναι χαρακτηριστικό πως από τα Μέσα προβλήθηκαν οι αντιδράσεις των συγγενών των θυμάτων και κυρίως της καρέκλας που πέταξε ο Άγγελος. Ο άνθρωπος αυτός συνελήφθη, την ώρα που πήγαιναν σπίτι τους κατηγορούμενοι που κρίθηκαν ένοχοι για το θάνατο 102+ και τον βαρύτατο τραυματισμό 32+ συνανθρώπων τους. Όπως ο ίδιος δήλωσε, ήταν ο μόνος στην αίθουσα που ανέλαβε την ευθύνη των πράξεων του.
Οι αντιδράσεις όλων μας στην πρωτόδικη απόφαση έφεραν σχόλια από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων του τύπου ότι εφαρμόζονται λαϊκά δικαστήρια. Κάτι το οποίο προσωπικά το εισπράττω ως προσβολή, μετά από έξι χρόνια στωικής υπομονής και αξιοπρέπειας που επέδειξα εγώ και όσοι μαζί παρακολουθήσαμε ανελλιπώς κάθε μέρα της δίκης αυτής.
Είναι αξιοσημείωτο ότι είχε προγραμματισθεί από τον Μάρτιο, να ανακοινωθεί η απόφαση στις 29/4/2024 Μεγάλη Δευτέρα. Μέχρι την Τετάρτη 8 Μαΐου, ημέρα λήξης προθεσμίας για αίτημα έφεσης, υπάρχουν στην ουσία μόνο δύο εργάσιμες. Και είναι θετικά αξιοσημείωτο ότι ο Εισαγγελέας Εφετών κ. Παππάς κατέθεσε ένα κείμενο 205 σελίδων, εγκαίρως, ασκώντας έφεση στο σύνολο της πρωτόδικης απόφασης. Η ίδια η Δικαιοσύνη, αναίρεσε τον εαυτό της!
Το επόμενο διάστημα θα υπάρξει ένας αγώνας δρόμου ώστε να αποφευχθεί η παραγραφή ως τον Ιούλιο του 2026. Εάν μέχρι τότε δεν έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση, δηλαδή απόφαση από τον Άρειο Πάγο, τότε οι όποιες ευθύνες θα παραγραφούν. Η παραγραφή, όμως δεν αφορά στους πληγέντες, αφορά στο κύρος της Δικαιοσύνης, αφορά στο ίδιο το κράτος που θέλει να είναι κράτος δικαίου. Η παραγραφή είναι ο φόβος και ο τρόμος του κράτους που δολοφόνησε 104 ανύποπτους πολίτες του!
Τουλάχιστον, τώρα κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, χωρίς τύψεις, ότι τα θύματα, εκείνο το μοιραίο απόγευμα της 23/7/2018 αυτοπυρπολήθηκαν και με δική τους υπαιτιότητα υπέστησαν βάναυσο αυτοτραυματισμό και θάνατο. Τουλάχιστον τώρα, αποδείχτηκε ότι κάποιοι έφταιξαν, γιατί δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Καμία απόφαση δεν θα φέρει πίσω τα θύματα. Καμία απόφαση δεν θα δικαιώσει τα 11 παιδιά, από 6 μηνών ως 13 ετών, που είχαν τον πιο τραγικό θάνατο που υπάρχει. Καμία απόφαση δεν θα αποτρέψει την επόμενη Εθνική Τραγωδία, αν συνεχίσουμε να κινούμαστε στα πλαίσια που κινούμαστε, της ουσιαστικής ατιμωρησίας.
