Ο πιο εύκολος τρόπος να συνεννοηθεί κάποιος από τo Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας με κάποια από την Παπούα Νέα Γουινέα αν κανείς δεν μιλά αγγλικά, είναι η γλώσσα του σώματος. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες λέξεις που της αντιλαμβάνεται σχεδόν όλη η ανθρωπότητα όπως για παράδειγμα το Yes και το No.
Σύμφωνα ωστόσο με το διεθνούς φήμης λεξικό Merriam-Webster, η λέξη που αναγνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως, έχει μόλις δύο γράμματα και είναι αυτή στην οποία αφιερώνουμε το Ήξερες Ότι Μαρτίου. Κι είναι τουλάχιστον παράδοξο ότι παρότι την ξέρουν όλοι, για σχεδόν 1,5 αιώνα κανείς δεν γνώριζε την προέλευσή της…
Για να ξεκινήσουμε… οικεία, θα πρέπει να πούμε ότι οι Έλληνες είναι από αυτούς που διεκδίκησαν την πατρότητα του ΟΚ. Αρκετοί έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς ότι προέρχεται από το «Όλα Καλά», το οποίο μετανάστες που εργάζονταν σε λιμάνια, έγραφαν πάνω σε κιβώτια με εμπορεύματα, πιστοποιώντας ότι έχουν ελεγχθεί.
Για να βρεθούν οι ρίζες του ΟΚ χρειάστηκε να γίνουν έρευνες 150 ετών και να ακουστούν πολλές διαφορετικές εκδοχές. Τη λύση έδωσε ο ιστορικός, ετυμολόγος και λεξικολόγος Αλεν Γουόκερ Ριντ ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι της ζωής του για να βρει την αλήθεια. Κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο, οκ; Επίσης αξιοθαύμαστο είναι ότι ο Ριντ ξόδεψε πολύ χρόνο για να βρει και τις ρίζες της λέξης ‘fuck’ την οποία και δεν μεταφράζουμε από τακτ…
Η λέξη ΟΚ καταγράφεται για πρώτη φορά στις 23 Μαρτίου του 1839 από την εφημερίδα Boston Morning Post, η οποία χρησιμοποιούσε συχνά συντομογραφίες που προέρχονταν από ανορθόγραφες εκφράσεις και χρησιμοποιούνταν ως αργκό σε Βοστώνη και Νέα Υόρκη.
Το ΟW ήταν το ‘oll wright’, δηλαδή το ανορθόγραφο «all right» (Όλα Εντάξει), το ‘no use’ έγινε ΚΥ από το Know Yuse (Δεν Ωφελεί), ενώ το KG προήλθε από το Know Go που αντικατέστησε το σωστό ‘No Go’ (Δεν Προχωράει). Όλες αυτές οι χιουμοριστικές συντομογραφίες ήταν μια μόδα που ξεχάστηκε γρήγορα. Το ΟΚ όμως έμεινε και υπήρχε λόγος γι αυτό.
Το 1840 ο Δημοκρατικός Μάρτιν Βαν Μπιούρεν, 8ος πρόεδρος των ΗΠΑ διεκδίκησε την επανεκλογή του. Μια ομάδα που τον ήθελε ξανά στην εξουσία ήταν το ΟΚ club που πήρε το όνομά του από το ψευδώνυμο του Βαν Μπιούρεν ‘Old Kinderhook’, όπου Kinderhook ήταν ένα χωριό στη Νέα Υόρκη και γενέτειρά του. Οι εκλογές χάθηκαν, το ΟΚ έμεινε γιατί ήταν εύηχο και γιατί προεκλογικά τα ΟΚ Club είχαν επεκταθεί σε όλες τις ΗΠΑ.
Οι Έλληνες μετανάστες μπορεί να μην εφηύραν το ΟΚ, βοήθησαν όμως στη διάδοσή του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, στις ΗΠΑ, χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά τη φράση Okey – Dokey. Τόσο συχνά που οι Αμερικανοί αποκαλούσαν τους Έλληνες φοιτητές ‘okay-boys’.
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ΟΚ. Όπως για παράδειγμα ότι προήλθε από το λιμάνι της Αϊτής Aux Cayes, από ένα ρούμι που κυκλοφορεί στο Πουέρτο Ρίκο και λέγεται «Aux Quais», από το γερμανικό
Υπάρχει και μια εκδοχή κατά την οποία το Ο αντιστοιχούσε σε αριθμό. Σύμφωνα με αυτή το 0Κ το έφεραν σε ταμπέλες στρατιώτες στον αμερικανικό εμφύλιο που δεν είχαν σκοτώσει κανέναν εχθρό (0 Killed).
Το 2010 ο Allan Metcalf κυκλοφόρησε το βιβλίο του «OK: The Improbable Story of America’s Greatest Word» που βασίστηκε στην έρευνα ετών του Αλεν Γουόκερ Ριντ. Όπως μάλλον σωστά αναφέρει, το σημαντικότερο για τη διάδοση του ΟΚ παγκοσμίως ήταν το γεγονός ότι στις αρχές του 20ού αιώνα υπήρχε καθολική αμνησία σχετικά με την πραγματική του προέλευση. «Οπότε πολλοί διεκδίκησαν την πατρότητά του και έτσι με τον καιρό το κάναμε να ανήκει σε όλους μας».
