Είναι άδικη μερικές φορές η μπάλα γιατί ως αμυντικός, σπάνια κερδίζεις την αναγνώριση που παίρνει ο επιθετικός που σκοράρει ή ο μέσος που κάνει μια ποδιά και βγάζει μια κάθετη.
Οι δύο συγκεκριμένοι, όμως, σε τοπικό επίπεδο πήραν πολλή αναγνώριση, γιατί έμοιαζαν ανίκητοι υπηρετώντας και τη Μάχη και τον Εθνικό και τον Θησέα. Στόπερ ο ένας, μπακ ο άλλος και οι Ματιές στο Παρελθόν θυμούνται τι έκαναν ο Δημήτρης Μπισμπιρούλας και ο Σωτήρης Τσιούμας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΣΜΠΙΡΟΥΛΑΣ
Για δύο πράγματα είναι γνωστή η Αγία Μαρίνα. Για τον Θησέα και τους… Μπισμπιρούλες! Κι αυτοί συνδέονται μεταξύ τους πολλές δεκαετίες…
Ο Κώστας Μπισμπιρούλας, από τους πιτσιρικάδες που έφτιαξαν τον θρυλικό Σπάρτακο στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, έκανε καριέρα στα γήπεδα της περιοχής και, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, «κόλλησε» το μικρόβιο του ποδοσφαίρου και στα παιδιά του, τον Δημήτρη και τον Παναγιώτη.
Ο γεννημένος το 1977 Δημήτρης μεγάλωσε με τον πατέρα του να τον παίρνει ως μασκότ όταν έπαιζε στον Εθνικό Νέας Μάκρης και να τον βάζει για τα πρώτα παιδικά… άψυχα σουτ στο κενό τέρμα όταν τελείωναν οι αγώνες. Ο «Μπίσμπι» ή «Σούστερ», όπως τον φώναζαν αργότερα οι συμπαίκτες του λόγω των ξανθών μαλλιών, ξεκίνησε από τον Θησέα στα 15 του όταν διέκρινε το ταλέντο του ο Ανδρέας Σκουβαράς.
Σε μια εποχή που η ομάδα ήταν… άτακτος πληθυσμός και προσπαθούσε να στήσει κάτι από την αρχή στο Γ΄ τοπικό, ο Δημήτρης μπήκε από την αρχή στα βαθιά και κολύμπησε μια χαρά. Έμεινε 7 χρόνια, καθιερώθηκε ως βασικός κεντρικός αμυντικός και πανηγύρισε μια άνοδο στη Β΄, με προπονητή τον πατέρα του και συμπαίκτες το μισό… σόι Μπισμπιρούλα.
Αν είχε λίγο περισσότερη τύχη, ίσως έβρισκε μια ευκαιρία στον Ολυμπιακό όταν τον είχε δει ο Αντώνης Δρακόπουλος μένοντας εντυπωσιασμένος από τις αρετές του. Την τύχη δεν την είχε, είχε όμως το ταλέντο και τη διάθεση για δουλειά και το 1999 πήγε στην Τριγλία Ραφήνας που ξεκινούσε μια νέα προσπάθεια. Την επόμενη χρονιά κερδίζει την άνοδο στην Α΄ ΕΠΣΑΝΑ, ενώ το 2006 μετακομίζει στον Γέρακα, για να παίξει στην ίδια κατηγορία.
Το 2009 επιστρέφει στην Τριγλία και κάνει… παπάδες. Πανηγυρίζει άνοδο στη Δ΄ Εθνική και συμμετέχει σε δύο χαμένους τελικούς κυπέλλου από Παμπαιανιακό στα πέναλτι (2009) και Ωρωπό (2010), ωστόσο ξεχωρίζει και οι προπονητές της κατηγορίας τον ψηφίζουν ως κορυφαίο παίκτη της ΕΠΣΑΝΑ (2010). Ο «Μπέκαμ», όπως τον φώναζαν οι πιο… κολλητοί του αγωνίζεται σε Κορωπί (2011), Μάχη Μαραθώνα (2012) και ξανά στην Τριγλία (2013, Γ΄ Εθνική) πριν επιστρέψει το 2015 στον Θησέα και κλείσει την καριέρα του το 2016 στον Εθνικό Νέας Μάκρης.
Πατέρας τριών παιδιών σήμερα, του Κώστα, του Άγγελου και της Κατερίνας, εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος και παραμένει κοντά στο ποδόσφαιρο, κυρίως παρακολουθώντας από μια γωνιά της Λεωφόρου την ομάδα της καρδιάς του…
ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΟΥΜΑΣ
Η σχέση του με τον Μαραθώνα προέκυψε από σπόντα, καθώς γεννήθηκε εδώ το 1971 μετά την απόφαση των γονιών του να μετακομίσουν στην περιοχή από την Αργιθέα Καρδίτσας για μια καλύτερη ζωή.
Η καθημερινότητά του ήταν σκληρή καθώς με τον αδελφό του Κώστα βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές μετά το σχολείο κι έτσι η μπάλα, που αγάπησε από παιδί, έγινε η διέξοδός του. Όσο ελεύθερο χρόνο είχε, τον ξόδευε με την παρέα του στον κάμπο και στα 13 του, το 1984, στην ομάδα της Μάχης.
Ήταν στην ομάδα ανόδου από Β΄ σε Α΄ κατηγορία το 1989 και από τότε ως και το 2001 που έφυγε ήταν βασικός, αναντικατάστατος κι ένα από τα κορυφαία δεξιά μπακ στα τοπικά πρωταθλήματα.
Γρήγορος, εύστροφος, έπαιζε όλη την πλευρά όπως τα σύγχρονα μπακ και του άρεσε να βγάζει σέντρες… πάρε – βάλε.
Ήταν από τους πολύ σημαντικούς παίκτες όταν το 2000 η Μάχη πάλεψε να ανέβει στη Δ΄ Εθνική, αλλά έχασε την άνοδο στη διαφορά τερμάτων με τον Αστέρα Ζωγράφου, έχοντας τότε παίκτες μεγάλων κατηγοριών στο ρόστερ της (Δρογαλάς, Πιστιόλης, Τάπραντζης, Μαντζούνης, Διαμαντόπουλος κ.α.).
Από το 2002 ως και το 2009 όταν και σταμάτησε λόγω σοβαρού τραυματισμού, τίμησε τον Θησέα Νέας Μάκρης. Σήμερα ζει μια ήσυχη ζωή στον Μαραθώνα και απασχολείται ως αγρότης.
