Του Μάκη Κουλουμπή
Την ιδέα για να γράψω το MAXFILES αυτού του μήνα την πήρα όταν ένα πρωί που πήγα για μπάνιο δεν βρήκα ελεύθερη ξαπλώστρα στο… μπιτσόμπαρο που πηγαίνω συνήθως κι έστρωσα την πετσέτα μου δίπλα στον πύργο του ναυαγοσώστη που είχε λίγο ίσκιο.
Εκατοντάδες λουόμενοι στην παραλία. Μέχρι τότε δεν μου είχε τύχει να παρακολουθήσω από κοντά το νεαρό παιδί πάνω στον πύργο, με την κόκκινη μπλούζα και το πορτοκαλί μαγιό, τι ακριβώς κάνει, τι εξοπλισμό έχει μαζί του και κυρίως την ένταση στην οποία βρισκόταν.
Καμία σχέση με όσα έβλεπα από την ξαπλώστρα μου μακριά του, χαζεύοντας καμιά φορά προς το μέρος του. Κι αφού πήγα και του πήρα έναν καφέ κι ένα κρύο νερό, σαν ένα «ευχαριστώ» για τις υπηρεσίες που μας προσφέρει, πιάσαμε και την κουβέντα.
Πιάνω δουλειά από πολύ πρωί γιατί από τις 9 η παραλία, τις μέρες που έχουμε καύσωνα, αρχίζει να γεμίζει κυρίως από οικογένειες με μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Και είμαι εδώ μέχρι τις 6 το απόγευμα ενώ σε ορισμένες παραλίες καθόμαστε μέχρι τις 8.
Ο χώρος ευθύνης μου είναι 300 μέτρα αριστερά και 300 μέτρα δεξιά του πύργου και φθάνει μέχρι τις σημαδούρες σε βάθος περίπου 200 μέτρων. Κάποιες μέρες πάω και σε άλλες παραλίες του Δήμου Μαραθώνα, ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρείας ναυαγοσωστών, της Action Club, που δουλεύω. Η δουλειά μας είναι η παρατήρηση και η πρόβλεψη, όχι μόνο μέσα στη θάλασσα, αλλά και έξω. Σε πολυσύχναστες παραλίες σαν κι αυτή, τα περιστατικά όλο και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια.
Ο περισσότερος κόσμος, που έρχεται να κολυμπήσει, είναι αμάθητος και φέρεται επιπόλαια. Τρώνε, πίνουν τα ποτά τους, τις μπύρες τους και μετά μπαίνουν και βουτάνε. Βλέπεις τρίχρονα και τετράχρονα παιδάκια χωρίς μπρατσάκια να κάνουν πατητές, χωρίς καμία προσοχή από τους γονείς τους. Και δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με πνιγμούς. Προκύπτουν περιστατικά με χτυπήματα, κατάγματα και αιμορραγίες. Περιστατικά από παθολογικά αίτια, κατά κύριο λόγο σε άτομα τρίτης ηλικίας που τους βλέπεις να κολυμπούν βαθιά, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις τους.
Καταλαβαίνετε ότι πρέπει να είμαστε σε συνεχή ετοιμότητα, γιατί τα πρώτα λεπτά κάθε περιστατικού, μέχρι να έρθει ασθενοφόρο, είναι πάρα πολύ κρίσιμα. Είμαστε εκπαιδευμένοι κι έχουμε και τη γνώση και όλα τα αναγκαία μέσα για την παροχή πρώτων βοηθειών».
Μπαίνοντας στη θάλασσα, σκεπτόμουν τα λόγια του νεαρού ναυαγοσώστη, κατανοώντας πόσα πολλά πράγματα έμαθα μέσα σε 10 λεπτά κουβέντας μ’ ένα παιδί, ούτε καν 25 ετών, παρόλο που γνώριζα πόσα κρίσιμα περιστατικά και πόσοι θάνατοι συμβαίνουν κάθε καλοκαίρι στις ελληνικές θάλασσες. Κολυμπώντας συνειδητοποίησα και την έλλειψη επίγνωσης που είχα, για το πόσο σημαντική είναι η παρουσία ενός ναυαγοσώστη στην παραλία που κάνουμε μπάνιο.
Κι αυτό γιατί το επάγγελμα – λειτούργημα του ναυαγοσώστη παραμένει ακόμα στη χώρα μας αρκετά υποτιμημένο, λόγω μιας λάθος κουλτούρας που επικρατεί σε θέματα ασφάλειας στη θάλασσα. Ίσως, σε αυτό να φταίει και η γνωστή πολυπαιγμένη σειρά Baywatch, που κάνει τους περισσότερους από μας, όταν ακούμε τη λέξη ναυαγοσώστης, το μυαλό μας να πηγαίνει στον Ντέιβιντ Χέισελχοφ και στην Πάμελα Άντερσον σε φανταστικά περιστατικά που διαδραματίζονται σε εξωτικές παραλίες, πολύ μακριά από μας.
Κι όμως, η δουλειά αυτή δεν δείχνει να είναι καθόλου εύκολη όπως πολλοί νομίζουν, αν σκεφθεί κανείς ότι για να γίνει κάποιος ναυαγοσώστης, εκτός από πτυχίο αναγνωρισμένης σχολής ναυαγοσωστικής, θα πρέπει να διαθέτει άριστη φυσική κατάσταση, άδεια χειριστή ταχυπλόου και μια σειρά γνώσεων και αδειών από το λιμεναρχείο, ύστερα από ειδικές επίπονες δοκιμασίες.
Όπως έμαθα στη συνέχεια, ο Δήμος Μαραθώνα ακολουθώντας πιστά το αυστηρό νομικό πλαίσιο που επιβάλλει το Λιμεναρχείο σε όλους τους παραλιακούς δήμους της χώρας, έχει φροντίσει έγκαιρα κι έχει αναθέσει σε πιστοποιημένη εταιρεία, ύστερα από δημόσιο διαγωνισμό, την προστασία των λουομένων στις παραλίες της πόλης μας.
Έτσι, από τον Ιούνιο μέχρι και Σεπτέμβριο, οι παραλίες μας από το Μάτι μέχρι τον Βαρνάβα, διαθέτουν ναυαγοσώστες με όλον τον απαιτούμενο εξοπλισμό, κιάλια, συσκευή VHF, σανίδα διάσωσης, μηχανοκίνητο σκάφος, φορείο, σημαντήρες, φιάλη οξυγόνου, κιβώτιο πρώτων βοηθειών, φορητό απινιδωτή κι άλλα μέσα διάσωσης.
Όλο αυτό το εγχείρημα, όπως καταλαβαίνει κανείς, μόνο άνευ σημασίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και από οικονομικής κυρίως πλευράς για τον δήμο μας. Έναν δήμο με πλούσιο τουριστικό ενδιαφέρον, με 45 χιλιόμετρα ακτογραμμή και 22 σημεία επιτήρησης, με 37 ναυαγοσώστες και ελεγκτές, όπως επιβάλει το Λιμεναρχείο.
Πέραν του ότι η ζήτηση γι’ αυτές τις ειδικότητες είναι πάντα μεγαλύτερη από την προσφορά, λόγω μεγάλης έλλειψης ναυαγοσωστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
