Γράφει ο Μάκης Κουλουμπής
Κάπου 430.000 νέες και νέοι διαβάζω ότι έχουν προστεθεί στους εκλογικούς καταλόγους για τις εθνικές εκλογές που περιμένουμε σε λίγες μέρες, πρωτάρηδες ψηφοφόροι που αδιαμφισβήτητα αποτελούν τον μεγάλο άγνωστο Χ και το μεγάλο στοίχημα των κομματικών επιτελείων όσον αφορά την προσέγγισή τους.
Μιλάμε για 20χρονους, 19χρονους, 18χρονους, ακόμη και για μαθητές της Β΄ Λυκείου που έχουν γεννηθεί το 2006 και δεν έχουν συμπληρώσει καν τα 17 τους χρόνια. Μια γενιά που μεγάλωσε στη σκιά της κρίσης, μέσα στην πανδημία και τις καραντίνες, μια εντελώς αχαρτογράφητη δύναμη, όχι μόνο όσον αφορά την ψήφο τους αλλά ακόμα και αυτή καθεαυτή την προσέλευσή τους στις κάλπες.
Έφηβοι σήμερα, ούτε 10 ετών την εποχή των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης, ίσα που έκλειναν τα 9 όταν έκλεισαν οι τράπεζες, ανάμεσα στο διάβασμα και το άγχος της ενηλικίωσης, τα φροντιστήρια για τις Πανελλαδικές, τις βόλτες με τις παρέες τους, αντιμετωπίζουν την πρόκληση να ψηφίσουν σε εθνικές εκλογές. Φορτωμένοι παράλληλα και με …ευθύνες από τους εκλογικούς αναλυτές, που εκτιμούν ότι η παρουσία τους στις κάλπες αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.
Βέβαια, ψηφίζοντας για πρώτη φορά σε εθνικές εκλογές, κάθε νέος θα πρέπει πρώτα απ’ όλα, με καθαρό μυαλό κι όσο το δυνατόν χωρίς επιρροές από μεγαλύτερους, να κατανοήσει τη σημασία της ψήφου του, στη λογική ότι με αυτή έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει την κατεύθυνση της χώρας για τα επόμενα χρόνια, ακόμα και να συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία μιας καλύτερης Ελλάδας για όλους μας.
Κι επιπλέον, ίσως και το σημαντικότερο, αποβάλλοντας κάθε σκέψη τύπου «δεν πάω να ψηφίσω», να συμμετέχουν στον δημοκρατικό διάλογο και ασκώντας το δικαίωμά τους στις κάλπες με συνείδηση και υπευθυνότητα, να δείξουν καθαρά ότι ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας κι ότι υπάρχει και η δική τους φωνή. Γιατί, όλοι μας θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψήφος αποτελεί ένα ατομικό δικαίωμα που για την αναγνώρισή του, μόλις λίγες δεκαετίες πριν, δόθηκαν μεγάλοι λαϊκοί αγώνες.
Είναι η πρώτη φορά που σε τόσο μικρά παιδιά, πολλά από αυτά ούτε καν 17 ετών, τους δίνεται η ευκαιρία να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαμορφώσουν το δικό τους μέλλον αλλά και της χώρας τους. Κι εδώ βέβαια μπαίνει η ευθύνη και σ’ εμάς τους μεγαλύτερους, να τα ενθαρρύνουμε, κυρίως με τη λογική κι όχι με το πολιτικό μας συναίσθημα, ν’ ανταποκριθούν στα νέα τους δικαιώματα και να συμβάλουν κι αυτά στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.
Να τους υπενθυμίσουμε ότι θα πρέπει να συζητήσουν με την οικογένειά τους και τους φίλους τους, να ενημερωθούν για τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία και το κράτος, για τα πολιτικά κόμματα και τις προτεινόμενες πολιτικές, ώστε να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη και να αντιληφθούν ότι η ψήφος τους είναι προσωπική επιλογή τους και πρέπει να βασίζεται στην προσωπική τους πεποίθηση και στις αξίες που εκπροσωπούν.
Παιδιά, η κάθε ψήφος είναι η φωνή μας στη δημοκρατία. Με αυτή εκφράζουμε τις απόψεις μας και επιλέγουμε τους ανθρώπους που θα μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή. Γι αυτό θα πρέπει να εξετάσουμε, στον βαθμό που μπορούμε, την πολιτική τους ιστορία και τις πολιτικές τους προτάσεις, να δούμε ποιες είναι οι αντιλήψεις τους για τα ζητήματα που μας ενδιαφέρουν και να διαπιστώσουμε αν η πολιτική τους ιδεολογία είναι αυτή που ταιριάζει με τις δικές μας απόψεις.
Η Δημοκρατία είναι ένα δώρο που δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο. Πολλοί άνθρωποι αγωνίστηκαν για να αποκτήσουμε αυτό το δικαίωμα και πρέπει να τους τιμούμε με την, όσο περισσότερο γίνεται, συνειδητή συμμετοχή μας στις εκλογές.
