Γράφει η Θεοδώρα Κορδερά
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018. Ώρα 17:22 στον Νέο Βουτζά, όταν δέχτηκα το πρώτο τηλεφώνημα από την αδερφή μου, λέγοντάς μου «γυρνάω από Αθήνα και βλέπω πολλή κάπνα προς τα εκεί, τι γίνεται;» και αυτό ήταν.
Όλα κινήθηκαν τόσο γρήγορα. Το τηλέφωνο να χτυπά με την μόνη απάντηση που να δίνω να είναι «η φωτιά μάς πρόλαβε, φεύγω από το σπίτι, θα τα πούμε μετά».
Το αποτέλεσμα τρομακτικό στα μάτια μου τότε ως ένα 18χρονο κορίτσι.
Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν με κατέβαλε χάρη στη συγκινητική ανταπόκριση που είχαμε στην περιοχή από όλο τον κόσμο από την επόμενη κιόλας μέρα. Εκεί, εθελοντικά, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ να μας στηρίξουν, να μας αγκαλιάσουν, να μας ενθαρρύνουν.
Και αυτό ήταν. Από το κακό γεννήθηκε το καλό. Ήρθε το φως μέσα στις σκοτεινές ημέρες μας.
Αμάξια γεμάτα τρόφιμα, ρούχα, παιχνίδια και πολλά χαμόγελα να μας περιμένουν. Άνθρωποι από όλες τις μεριές, γενναίοι, αλληλέγγυοι, υποστηρικτές. Που δεν φοβόντουσαν να μπουν στις στάχτες. Που ήταν εκεί να μας απλώσουν το χέρι, αλλά και να απαλύνουν την ψυχή μας με κάθε τρόπο.
Από τότε, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να είμαστε στήριγμα για τον διπλανό μας, τον συνάνθρωπό μας σε κάθε δύσκολη στιγμή. Για αυτό είμαστε άλλωστε πλασμένοι. Ο ένας για τον άλλον.
Με αφορμή, λοιπόν, τη φονική αυτή πυρκαγιά, πήρα το θάρρος να γίνω και εγώ ενεργή εθελόντρια στον τόπο μου, αλλά και να συνεχίσω να στηρίζω όποιον με χρειαζόταν σε κάθε πόλη, κάθε στιγμή. Και δεν ήμουν μόνη. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, με μόνο στόχο την αλληλεγγύη, τον σεβασμό και την αγάπη βαδίσαμε και συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε αυτό το μονοπάτι που λέγεται εθελοντισμός.
Μόνο μια μπλούζα για προστασία από τη μυρωδιά του καμένου, ένα ζευγάρι γάντια και ένα φτυάρι έφταναν για να ξεκινήσουμε το εθελοντικό μας ταξίδι όλοι μαζί.
Καθαρισμός δρόμων και παραλιών στο Μάτι, δενδροφυτεύσεις στον Προβάλινθο και τον Νέο Βουτζά, αλλά και μοίρασμα αγαθών ήταν τα πρώτα βήματα αναβίωσης στις πολύπαθες περιοχές μας.
Το πάθος που είχαμε, όμως, για την αναγέννηση του τόπου μας, μας οδήγησε στην δημιουργία μιας εθελοντικής ομάδας παραπάνω από 40 νέων, την ομάδα «Νέων Ματιού» και το Αct4Μati, που με δύναμη και θάρρος οργανώναμε δράσεις τόσο περιβαλλοντικού, όσο και κοινωνικού περιεχομένου.
Ύστερα ήρθε στο διάβα μας η Κοινωνική Κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος και ο δικός μας πλέον Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, ο οποίος μαγείρευε καθημερινά ζεστό φαγητό για όλους μας τους συνανθρώπους στο λιμάνι του Ματιού.
Μαζί του μας έδεσε κάτι παραπάνω από απλά η «βοήθεια». Όλοι μαζί συνεχίσαμε το ταξίδι μας και σε άλλες περιοχές της χώρας οι οποίες επλήγησαν από καταστροφές, με πρώτη στάση το Μπούρτζι Ευβοίας τον Αύγουστο του 2020, δεύτερη την Καρδίτσα τον Σεπτέμβριο του 2020 και τρίτη την Βαρυμπόμπη τον Αύγουστο του 2021.
Τα δάκρυά μου πολλές φορές δεν μπορούν να κρατηθούν, όχι μόνο από τις καταστροφές που αντικρίζω, αλλά και από την άμεση ανταπόκριση των εθελοντών, όπου κι αν χρειαστεί, οι οποίοι αφήνουν τη βολή τους, το σπίτι και τις υποχρεώσεις τους για να έρθουν να μας βοηθήσουν να υλοποιήσουμε μια τέτοια δράση, αλλά και για να σταθούν στήριγμα στους συμπολίτες τους.
Σημαντικό βήμα στην εθελοντική μου διαδρομή, μετά από πολλή σκέψη και οργάνωση, στάθηκε η δημιουργία της Κοινωνικής Κουζίνας Νέας Μάκρης, όπου εδώ και έναν χρόνο κάθε Κυριακή μαγειρεύουμε και προσφέρουμε φαγητό σε όλους τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
Βέβαια, πάντα με τη στήριξη των συμπολιτών μας, τόσο στην χειρωνακτική εργασία, όσο και στην κάλυψη των αναγκών κάθε μαγειρέματος.
Ποιος θα το φανταζόταν, όμως, ότι μέσα από όλη αυτή τη φονική πυρκαγιά το καλοκαίρι του 2018 και την αλληλεπίδραση με τον εθελοντισμό θα έφτανα 21 χρονών να είμαι υπεύθυνη για 30 τελείως διαφορετικούς και άγνωστους ανθρώπους για την εκπλήρωση ενός μεγάλου ταξιδιού αλληλεγγύης στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας. Μεγάλο το βάρος, αλλά και παράλληλα τόση χαρά, ευγνωμοσύνη, αγάπη και συγκίνηση που το κατάφερα. Άλλα πιο σωστά, το καταφέραμε. Όλοι μαζί.
Με θάρρος και περηφάνια.
Αυτό που τονίζω συνεχώς σε όσους με συναντούν στον δρόμο και μου λένε «μπράβο για όσα κάνεις» είναι το γεγονός ότι μπορεί να φαίνονται ένα και δύο άτομα μπροστά, αλλά από πίσω κρύβεται ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί τίποτα. Και αυτό γιατί η ομαδικότητα για μένα είναι πολύ σημαντική. Ο κάθε ένας είναι ένα κομμάτι αυτού του παζλ.
Ξέρετε, ο εθελοντισμός σού προσφέρει πολλά. Σε γεμίζει, σε εξελίσσει, σε αλλάζει, σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά τις καταστάσεις και να τις αντιμετωπίζεις με κάθε κόστος, σε κάνει πιο δυνατό, και παράλληλα φέρνει στη ζωή σου άτομα που μένουν στον χρόνο, εγκάρδια.
Αυτά τα 4 χρόνια μόνο κερδίζω.
Κι αν θέλουμε, μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα, ό,τι εμπόδιο κι αν συναντήσουμε. Όλοι μαζί. Ενωμένοι. Χωρίς μυστικοπάθειες, κακίες και εντάσεις. Παρά μόνο με σεβασμό, ισότητα και αληθινή αγάπη.
Σε κάθε δύσκολη συγκυρία, ας γινόμαστε το φως και το στήριγμα για όλους.
Ας είναι αυτή η φωτιά η αφορμή να μοιράζουμε αγάπη και δύναμη σε όλους, χωρίς διακρίσεις.
