Μία στήλη για τον εκάστοτε γκομενικό πόνο… Γράφει η Zanax!
Φίλη μου Zanax,
Θέλω άμεσα τη βοήθειά σου, γιατί θα τρελαθώ. Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ κι έναν χρόνο, τα πάμε πολύ καλά, βρισκόμαστε καθημερινά, βγαίνουμε πολύ συχνά και μόνοι μας και με φίλους. Όμως, έχει φύγει στο εξωτερικό εδώ και λίγες μέρες τώρα με ένα πρόγραμμα από τη σχολή. Το πρόγραμμα θα κρατήσει 20 μέρες, αλλά έχω αρχίσει ήδη να φρικάρω με το τι κάνει, με ποιους είναι κι όλα τα σχετικά. Ένα βασικό πρόβλημα, πέρα από το ότι μου λείπει, είναι και το θέμα της επικοινωνίας γιατί μιλάμε πολύ λίγο, λόγω διαφοράς ώρας και internet. Πώς να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση, ότι μου λείπει και θέλω να τον δω, χωρίς να τρελαθώ τελείως και χωρίς να πρήξω και εκείνον όσο καιρό θα λείπει;
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι συμπάσχεις με την κολλητή της ακριβώς από πάνω… Να κάνετε παρέα, να πλέκετε μαζί πουλόβερ όσο περιμένετε τους άντρες σας να γυρίσουν από τα καράβια. Αχ βρε παιδιά, με έχετε συγκλονίσει με τα μεγάλα προβλήματά σας. Αλλά δεν παραπονιέμαι, μικρά ή μεγάλα, να πονάτε! Να πονάτε, φίλοι μου..! Για να σοβαρευτώ -αν κι είναι δύσκολο, πιστέψτε με- που έχει πάει η ανεξαρτησία και η αυτοπεποίθηση σας, βρε κορίτσια; Θα υποθέσω, αν και δεν γράφεις ηλικία, ότι είσαι κάπως μικρούλα και ίσως για αυτό τα βλέπεις κάπως «δραματικά» τα πράγματα. Αλλά, μου μιλάς ότι ο άνθρωπος θα λείπει μόλις 20 μέρες! Εγώ λέω λοιπόν, να τις εκμεταλλευτείς, να κάνεις πράγματα που έχεις ξεχάσει -εικάζω- να κάνεις όσο είστε καθημερινά κολλημένοι μαζί. Να πας βόλτες με τις φίλες σου, σινεμά με τους γονείς σου, να διαβάσεις, να κάνεις γυμναστική και τόσα άλλα πράγματα που (θα έπρεπε να) σε ενδιαφέρουν. Επίσης, άσε τον άνθρωπο να απολαύσει αυτήν την ευκαιρία να δει νέα μέρη και να γνωρίσει κόσμο και μην μετατρέψεις τον εαυτό σου από αντικείμενο του πόθου του, σε κάτι που θα τον φορτίζει και θα καταλήξει να τον καταπιέζει. «Κατάπιε» την ανασφάλειά σου λοιπόν, embrace f-ing alone time και, αν δεν κάνω λάθος, τώρα θα πρέπει να έχουμε φάει ήδη τις πρώτες 10 μέρες.
Αυτά από μένα, μου έπεσε λίγο μαλλί σήμερα και το χρειάζομαι για να έχω πλούσια ξανθιά κόμη το καλοκαίρι. Γι’ αυτό να εκτιμάτε τους μικρούς αυτούς καθημερινούς πόνους. Κι εμένα φυσικά, που σας δίνω μικρά γλυκά χαστουκάκια αφύπνισης. Το κάνω με αγάπη, την όση διαθέτω.
