του Στέλιου Πλακίτση
Το 1981 έγιναν εκλογές Βουλευτικές και με θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Έπεισε τον κόσμο με τα «αμερικάνικα» συνθήματα και τις αερολογίες που αυτά πληρώνουμε σήμερα. Έξαρση του εκλογικού σώματος και των «αφισοκολλητών» που είχαν γίνει «Βελιγκέκες» παντού, το ΠΑΣΟΚ σε πλήρη έλεγχο και άνοδος. Οι εκλογές των ΟΤΑ το 1982 έχουν ορισθεί όπως πάντα για τον μήνα Οκτώβριο. Ο «Αλέξανδρος» θέλει και πάλι να «χτυπήσει» και τη δεύτερη τετραετία, έχει βάλει το «Μπλέιζερ» σταυρωτό σακάκι με τα χρυσά κουμπιά και περιμένει. Ανανεώνει συνεχώς το ψηφοδέλτιό του με εντελώς νέους υποψηφίους. Οι παλαιοί όλοι έφυγαν. Πρώτος ο Τάκης Νησιώτης. Οι ψίθυροι λένε ότι θα κατέβει μόνος του με δική του παράταξη. Τον ακολουθεί ο Γιάννης Κάκαρης. Είναι η τρίτη φορά που αλλάζει παράταξη. Ο Γιάννης Κάτσας «αηδιασμένος» από την «μπλόφα» που του έστησε ο αρχηγός του «Αλέξανδρος», αποσύρεται. Το ίδιο και ο Γιώργος Ράφτης. Ο Γιάννης Γιάγκος από την ενεργητικότητα του «Αλέξανδρου» παραμένει σε λίστα αναμονής. Ο μέγας «αριβίστας» Αλέξανδρος ανανεώνει ριζικά το ψηφοδέλτιο και πάει πρώτος στην «αφετηρία». Στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ επικρατεί μια μεγάλη επιφυλακτικότητα. Οι ψίθυροι φέρνουν στο προσκήνιο τον τέως Κοινοτάρχη Κώστα Γιαννούρη χωρίς θετική επιβεβαίωση, και ξαφνικά, με αρκετά τοπικά στελέχη της εδώ Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ, ξεπετάγεται από το «πουθενά» ο Παρασκευάς Χρυσίνας. Ο «Τσεβάς» είναι αρχικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από της ιδρύσεώς του και υπάλληλος του ΟΤΕ. Σχηματίζει ψηφοδέλτιο από τα μέλη του εδώ τοπικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ και στήνεται δεύτερος στην αφετηρία για να μετάσχει της «κούρσας» των εκλογών του φθινοπώρου.
Στο γραφείο του ΠΑΣΟΚ μετά το επίσημο «χρίσμα» που παίρνει ο συνδυασμός του επικρατεί ενθουσιασμός λόγω της «νωπής» νίκης του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Οκτώβριο. Ο Τάκης Νησιώτης τους «ψίθυρους» τούς κάνει πραγματική κάθοδο. Έτσι εγκαινιάζει το εκλογικό του κέντρο στην παλιά ταβέρνα του Κέλεση και «στήνεται» τρίτος και αυτός και περιμένει. Ο Χρυσίνας ως συνήθως «αργοπορεί». Οι τριάντα ψήφοι που τον χωρίζουν στις εκλογές του 1978 από τον Ζαγάρη τον ενθαρρύνουν ότι θα τους «καλύψει» και θα προηγηθεί. Όμως δεν είχε καμία θετική συμπεριφορά και παρουσία στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν. Παρ’ αυτά κατήρτισε συνδυασμό αφού το «αουτσάιντερ» που είχε στο συνδυασμό ο Βασίλης Χρυσίνας ήταν από τα οργανωτικά στελέχη του Πράσινου συνδυασμού υπό τον Τσεβά. Έτσι το παλαιό κατεστημένο των «πάνω» και «κάτω» είναι πολύ παρελθόν και έχουμε στην αφετηρία τώρα πέντε συνδυασμούς. Με σύστημα πλειοψηφικό εξελέγη ο πρώτος και με μία ψήφο θα κόψει το νήμα και παίρνει το «Θώκο» που θα κάτσει για να ηγηθεί της νέας τετραετίας. Όλοι περίμεναν ότι ο «πράσινος» συνδυασμός θα φέρει τα πάνω κάτω χωρίς να υπολογίζει τις μηχανορραφίες και τα παρασκήνια του Αλέξανδρου. Ο Γιαννούρης «κόβεται» από το χρίσμα αφού έθεσε εμπόδιο τότε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Βάθης, ο οποίος είχε το πρόσταγμα των Κοινοτήτων Βόρειας Αττικής από την οποία προερχόταν. Έτσι την τελευταία στιγμή ο Γιαννούρης γίνεται «αντάρτης» και έχει καταρτίσει δικό του συνδυασμό τον οποίο κατέθεσε δυο λεπτά προτού εξαντληθεί η ώρα δια την κατάθεση των ψηφοδελτίων. Ιστορική εκλογή με πέντε συνδυασμούς και στήθος με στήθος 125 υποψήφιοι σύμβουλοι που μαζί με τους παρέδρους φτάνουν τους 150.
Αποτελέσματα το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου ο Αλέξανδρος έτρεξε στην πλατεία «Εξαρχείων» όπως την ονόμασε αργότερα ο Γιάννης Μπέκιας, ο οποίος θα είναι ο επόμενος υποψήφιος κοινοτάρχης -που θα δούμε στο προσεχές φύλλο της Marathon Press– να αναγγείλει την περήφανή του νίκη με δεύτερη την πράσινη παράταξη που «έσβησε» το ίδιο βράδυ τα φώτα που είχε στο εκλογικό της κέντρο στην πλατεία.
Έτσι εκτός του αρχηγού Ζαγάρη εκλέγονται μαζί ο Κωνσταντίνος Μάμαλης που ορίστηκε αντιπρόεδρος αλλά αργότερα διαφώνησε με τον «κουμπάρο» και παραιτήθηκε. Ο Γιάννης Πέτσας αείμνηστος πλέον, ο Αντώνης Αμπαζάς, ο Σπύρος Παπαστάμου και ο Βασίλης Δημητρακόπουλος. Από την πράσινη παράταξη ο Παρασκευάς Χρυσίνας, ο Βασίλης Ηλ. Χρυσίνας και από την παράταξη του Γιαννούρη εξελέγη ο ίδιος, οπού όλοι μαζί απετέλεσαν το εννεαμελές Συμβούλιο της προσεχούς τετραετίας 1983-1986. Και για να κλείσω την ιστορία αυτής της εποχής, τέταρτος συνδυασμός του Λεωνίδα Χρυσίνα και πέμπτος αυτός του Τάκη Νησιώτη που και οι δύο δεν εκπροσωπήθηκαν στην νέα Κοινοτική ηγεσία λόγω του Νόμου που ίσχυε αυτήν την εποχή.
Παρόλο ότι ο Κοινοτάρχης της τετραετίας 1978-1982 δεν είχε καμία θετική πορεία στα κοινά δρώμενα εν τούτοις κατάφερε με τον «αριβισμό» του να τεθεί και πάλι επικεφαλής της προσεχούς τετραετίας. Το έκτρωμα που άφησε μέχρι σήμερα στην γραφική παραλία Μαραθώνος, δηλαδή τον «μόλο», μαρτυρεί μέχρι σήμερα την προχειρότητα των αποφάσεων που έπαιρναν στο «πόδι». Και δεν είναι μόνο αυτό, που ακόμα και σήμερα αναρωτιέται ο δημότης ή ο επισκέπτης τί είναι αυτά τα άσχετα πετρώματα που βρίσκονται εκεί στην γραφική ακρογιαλιά που κάποτε θύμιζε «Κυανή Ακτή». Την γραφική παραλία, που άρχιζε από το πατητήρι του «Τζιώτη» και έφθανε στο ύψος της Αγίας Μαρίνας, γέμισαν τα μπάζα από τα λατομία της Αγίας Μαρίνας Γραμματικού που «κουβάλησαν» ρουσφετολογικά οι φίλοι του, φορτηγατζήδες της περιοχής, με τις οδηγίες του συμπαθούς και αειμνήστου Χρήστου Σιδέρη (Χρήστος Βόγλης).
Έτσι καταλήγω με όση αντικειμενικότητα μπορώ δια ιστορικούς λόγους να καταγράψω ότι στο πέρασμα από τα κοινά του επικεφαλής του «Σχεδίου Αλέξανδρου», με δύο νίκες και τρείς ήττες στο πέραμά του, ουδέν θετικό έργο καταχωρήθηκε επί των ημερών του, αυτήν την εικοσαετία που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στα κοινά του Μαραθώνα, γιατί η Ιστορία γράφεται με γιώτα κεφαλαίο.
