Με τις φωτιές δεν πάει άλλο! Μέχρι τώρα, έχουμε χάσει μέσα στη χρονιά 550.000 στρέμματα. Μπορεί να γίνει κάτι; Υπάρχει συνταγή για να απαλλαγούμε από τις φωτιές;
Σίγουρα όχι! Υπάρχει, όμως, συνταγή για να τις περιορίσουμε. Μας το διδάσκει η Ιστορία και τα παραδείγματα των γειτονικών μεσογειακών χωρών.
Η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, καθώς και η Τουρκία, δείχνουν ότι τα καταφέρνουν καλύτερα από την Ελλάδα. Κι εκεί υπάρχουν φωτιές! Η ετήσια καταστροφή, όμως, από πυρκαγιές σε αυτές είναι μικρότερη.
Σκεφτείτε ότι η Γαλλία διαθέτει δέκα φορές μεγαλύτερα σε έκταση μεσογειακά δάση από την Ελλάδα και κάθε χρόνο χάνει -κατά μέσο όρο- 160.000 στρέμματα από φωτιές, συγκριτικά με τα 600.000 που χάνει η χώρα μας και μάλιστα με λιγότερα εναέρια μέσα από εμάς (64 οι Γάλλοι, 89 εμείς φέτος).
Ποια είναι η συνταγή; Η απάντηση βρίσκεται στη διαχείριση της πρόληψης και της καταστολής δασικών πυρκαγιών από έναν και μόνο ενιαίο φορέα. Τον ενιαίο Φορέα Δασοπροστασίας.
Κι αυτό είναι κάτι που λειτούργησε και στην Ελλάδα μέχρι το 1998, όταν η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να το καταργήσει… Και τότε είχαμε φωτιές, πολύ λιγότερο καταστρεπτικές. Πρέπει, λοιπόν, άμεσα να επανέλθουμε στο παλιό καθεστώς. Την ευθύνη για την πρόληψη και τη δασοπυρόσβεση να την έχουν το Δασαρχείο και οι Δασοφύλακες. Είναι αυτοί που δουλειά τους είναι να γνωρίζουν τα δάση, το ανάγλυφο, τους δρόμους, τα μονοπάτια, τον άνεμο.
Σε αγαστή συνεργασία με την Πυροσβεστική, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε σημαντικά αποτελέσματα. Κι έτσι, θα καταφέρουμε να εμπεδώσουμε ένα αίσθημα ασφάλειας που τόσο το έχουμε ανάγκη με την κλιματική αλλαγή, που δυστυχώς είναι η νέα πραγματικότητα αλλά επ’ ουδενί δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Και σε αυτή τη νέα πραγματικότητα πρέπει να αντιδράσουμε με τον σωστό τρόπο.
Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι η Πολιτεία μπορεί να επαναπαυθεί και να μείνει άπραγη. Γιατί οφείλει να ενισχύσει την υποστελεχωμένη Πυροσβεστική Υπηρεσία με νέες προσλήψεις.
Δεν είναι δύσκολο να αναλογιστεί κανείς πόσο πιο εφιαλτικά θα ήταν τα πράγματα χωρίς τους εθελοντές μας, οι οποίοι με την ηρωική προσφορά τους καλύπτουν ένα μεγάλο κενό.
Αλλόκοτα πράγματα. Συνηθισμένα, όμως, στο Ελλαδιστάν. Στην Αττική, με τις φωτιές χάθηκαν ζωές και κάηκαν δεκάδες σπίτια. Στον χιονιά εγκλωβίστηκαν χιλιάδες άτομα και ακινητοποιήθηκαν εκατοντάδες αυτοκίνητα. Τα ξεχάσαμε…
Κάποιοι σού καταλογίζουν έλλειμμα 164 εκατ. ευρώ και απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων και δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Διοικείς μια Περιφέρεια με τους χειρότερους δείκτες στο κυκλοφοριακό, χρεώνεσαι μια αποτυχημένη διαχείριση απορριμμάτων και πρασίνου και σε βαθμολογούν κάτω από τη βάση στην ψηφιακή μετάβαση, κλπ κλπ και δεν τρέχει απολύτως τίποτα. Ίσα ίσα, σε στηρίζουν κιόλας, σε επιβραβεύουν!
Και ξαφνικά, δυο μήνες πριν τις εκλογές με δεδομένη την επανεκλογή σου, χορεύεις μια ζεϊμπεκιά και χάνεις το χρίσμα για την Περιφέρεια…
«Ήταν η αφορμή», θα μου πει κάποιος. Μα δεν αρκούσαν τόσες αιτίες; Αν όλα αυτά που καταλογίζονται στέκουν πραγματικά, τότε μόνο στην Ελλάδα για έναν… χορό χάνεις μια τόσο σημαντική θέση.
