Ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και ήδη καταγράφονται σημαντικές ελλείψεις και 10.000 κενές θέσεις διδασκόντων στα σχολεία της χώρας. Απαράδεκτα πράγματα.
Από άποψη υποδομών, μέσα στο καλοκαίρι με υποχρηματοδοτήσεις και ελάχιστα υλικοτεχνικά μέσα, οι Δήμοι ανά την Ελλάδα έκαναν μια προσπάθεια ώστε οι σχολικές μονάδες να υποδεχθούν με τον καλύτερο τρόπο τους μαθητές. Δεν τα κατάφεραν ούτε αυτοί.
«Έλλειψη πόρων», «δημογραφικό», «ο βραχνάς της γραφειοκρατίας» και πολλά άλλα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Εγώ έχω κουραστεί! Και δεν είμαι πατέρας, δεν έχω παιδιά. Σκέφτομαι τους γονείς και τον Γολγοθά ανασφάλειας που ανεβαίνουν με τη Δημόσια Παιδεία και με πιάνει απελπισία. Για να δούμε καλύτερες μέρες, για να ζήσει καλύτερες μέρες η ελληνική οικογένεια, πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια να προστατεύσουμε το δημόσιο χρήμα, που ανήκει σε όλους μας!
Από ποιους; Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρω, από την κάθε μορφή εξουσίας. Από την κεντρική εξουσία, από τις περιφερειακές διοικήσεις, από τις δημοτικές αρχές. Γιατί όλες αυτές οι εξουσίες, με τον νομότυπο τρόπο της απευθείας ανάθεσης και του φωτογραφικού διαγωνισμού, μας οδηγούν σε απώλειες δισεκατομμυρίων.
Μπορούμε να καταργήσουμε τις απευθείας αναθέσεις; Κατηγορηματικά όχι! Γιατί αλλιώς δε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε έκτακτες καταστάσεις και σοβαρά περιστατικά, που απαιτούν γρήγορα αντανακλαστικά και fast track διαδικασίες. Νομίζω όλοι έχουμε καταλάβει ότι με τη… γραφειοκρατία που μας «δέρνει», αυτό είναι παντελώς ανέφικτο.
Μπορούμε, όμως, πολύ εύκολα με μια διάταξη, να επιβάλλουμε στις απευθείας αναθέσεις υποχρεωτική έκπτωση που δε θα είναι άλλη από τον μέσο όρο των ανοιχτών δημοπρασιών του τελευταίου εξαμήνου. Σε όλα τα έργα και σε όλες τις προμήθειες. Με έναν νόμο και ένα άρθρο, όπως θα έλεγε ο… και πάλι επίκαιρος Αλέξης.
Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, φυσικά. Σε δευτερόλεπτα μπορούμε να έχουμε τον μέσο όρο των εκπτώσεων που έχουν δοθεί σε κάθε λογής αντίστοιχου έργου πανελλαδικά.
Τι γλυτώνουμε; Κάποια δισεκατομμύρια… Μέχρι σήμερα ‒όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση‒ μόνο στην κεντρική διοίκηση οι απευθείας αναθέσεις ξεπερνούν ήδη τα 10 δισ. ευρώ και το Ελεγκτικό Συνέδριο ‒μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2025‒ έχει καταγράψει απευθείας αναθέσεις ύψους 6,24 δισ. ευρώ. Φανταστείτε να βάλουμε και τις απευθείας αναθέσεις των Περιφερειών και των Δήμων, σε τι νούμερα θα φτάσουμε.
Εάν σε αυτά τα ποσά επιβάλλουμε έκπτωση έστω και 20%, τα χρήματα που θα γλυτώναμε ξεπερνούν κατά πολύ το 1,7 δισ. των δημοσιονομικών μέτρων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και… καμαρώνει η ΝΔ, χωρίς να εκτροχιάζεται το δημόσιο χρέος. Κι ίσως μας έμεναν και για 13ο μισθό…
Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ως πολιτικός μηχανικός, ότι τέτοιες εκπτώσεις στις αναθέσεις που έχουν πέσει τουλάχιστον στα μάτια μου, δεν θα επηρέαζαν στο παραμικρό ούτε την ποιότητα των εργασιών ούτε το χρονοδιάγραμμα των έργων. Με τέτοιες εκπτώσεις περισσότερα από 2 δισ. θα μπορούσαν να βρεθούν π.χ. στα χέρια των συνταξιούχων, σε προσλήψεις εκπαιδευτικών, σε σχολικές υποδομές και λοιπά και λοιπά, κι όχι στις τσέπες κάποιον λίγων.
Γιατί λεφτόδεντρα υπάρχουν! Αρκεί να εμποδίσουμε αυτά τα χέρια που απλώνονται πάνω τους και τα μαδάνε σε κάθε ευκαιρία. Μόνο έτσι θα βοηθήσουμε την ελληνική οικονομία να ανθήσει, να γίνει ελκυστική, να προσφέρει πιο δίκαιους μισθούς, να εμπεδώσει ένα αίσθημα οικονομικής ασφάλειας στους νέους που φοβούνται να ξεκινήσουν τη δική τους οικογένεια, που μετρούν τα χρήματά τους για να δουν αν θα αντέξουν το «βάρος» να μεγαλώσουν ένα παιδί. Άκου «βάρος», πού καταντήσαμε…
Και βέβαια μην ξεχνιόμαστε. Για να αλλάξουν τα πράγματα στην Παιδεία, θα πρέπει το κράτος να νιώθει υποχρεωμένοι να επενδύσει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από το αστείο 2,7% που επενδύει σήμερα…
Σκεφτείτε το λίγο. Έχοντας να αντιμετωπίσουμε σοβαρά προβλήματα κτιριακών υποδομών, από ταβάνια που στάζουν μέχρι αίθουσες με μούχλα και χωρίς θέρμανση, σοβαρά προβλήματα ελλείψεων κτλ, δίνουμε πολύ λιγότερα χρήματα για την Παιδεία από χώρες που αυτά τα ζητήματα τα έχουν λυμένα και επενδύουν μόνο στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Υπάρχει η πολιτική βούληση για αυτά που μόλις ανέφερα; Η απάντηση δική σας…
Καλή σχολική χρονιά!
