της Άννας Κουφοπούλου
Μια στήλη εμπνευσμένη από εσάς για εσάς. Η στήλη της φωνής σας για τα θέματα της πόλης μας.
Ξεγύμνωμα και εξευτελισμός ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία μνήμης για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, αντί για μια απλή προσαγωγή αν όντως είχαν παραβατική συμπεριφορά. Γκλομπ κολλημένο στα γεννητικά όργανα και ατάκες τύπου «δεν έχω πάνω μου νούμερο, αν θέλω σε γδύνω, σε σκοτώνω και σε πάνε στη μάνα σου γυμνό».
Καταγγελίες όπως αυτή που έκανε ο ηθοποιός και βουλευτής με το ΜέΡΑ25 Κλέων Γρηγοριάδης για ανάρμοστη συμπεριφορά αστυνομικών με θύμα τη 16χρονη κόρη του. Εισβολή ΜΑΤ σε μπαρ και διαταγή σε 300 άτομα να ξαπλώσουν στο έδαφος με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, για 12 γραμμάρια κάνναβης, τρία γραμμάρια κοκαΐνης και κάτι… Panadol.
Προφανώς κι εγώ, όπως όλοι, θέλω να κυκλοφορώ και να νιώθω ασφαλής, αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, όμως, με προβληματίζει. Με κάνει να νιώθω παράξενα όταν αντικρίζω αστυνομικούς κι όχι άνετη κι ασφαλής.
Το ερώτημα για τον τελευταίο μήνα του χρόνου, λοιπόν, είναι το εξής:
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η επιθετικότητα και η επεμβατικότητα της αστυνομίας έχει αυξηθεί. Συμφωνείτε με το δόγμα «νόμος και τάξη» που προσπαθεί να επιβάλει η νέα κυβέρνηση ή θεωρείτε ότι έχουμε γίνει μάρτυρες φαινομένων ωμής βίας;
Μαριάννα Αγγελοπούλου
Φαίνεται πως η νέα κυβέρνηση όντως εφαρμόζει μια πολιτική τύπου «νόμος και τάξη» και τους τελευταίους δύο μήνες τα φαινόμενα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας έχουν λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Διαρκώς μαθαίνουμε ή βλέπουμε οι ίδιοι πρακτικές κακοποίησης, ξυλοδαρμού και ξεγυμνώματος προσαχθέντων/συλληφθέντων και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα βλέμμα είναι αρκετό για να οδηγήσει ακόμα και σε άμεσες ή έμμεσες απειλές. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βλέπουμε μια δαρβινικού τύπου αστυνόμευση που καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε άλλο παρά έννομη τάξη, ασφάλεια και δημοκρατία θυμίζει.
Δε θα μπορούσε, λοιπόν, να αρνηθεί κανείς πως όντως έχουμε γίνει μάρτυρες (ή και αποδέκτες) φαινομένων ωμής βίας. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση σε παραβατικές συμπεριφορές ή ότι προκειμένου να αντιμετωπιστούν από την αστυνομία, αυτή η ίδια καθίσταται πιο βίαιη γενικά. Υπό το πρίσμα αυτής της οπτικής, παρατηρούμε φαινόμενα μιας βίαιης κατά-στολής, βλέποντας τα όργανα της τάξης να φορούν μια στολή και μαζί με αυτήν το προσωπείο ενός βίαιου τιμωρού. Όμως, ίσως κάπως απλοϊκά, το παιδί της βίας είναι η βία και μάλλον όχι η δημοκρατία. Ίσως, αν μπορούμε να παρομοιάσουμε την κοινωνία με μια οικογένεια, ο ρόλος της αστυνομίας να λειτουργούσε πιο αποτελεσματικά αν ήταν πιο πατρικός απέναντι στο «παιδί που εξεγείρεται».
Μαρία Μαναβοπούλου
Αρχικά, όποιο και αν είναι το κυβερνών κόμμα, η αστυνομία έχει μια μορφή εξουσίας, αυτή της καταστολής, που δε δύναται να καταργηθεί. Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι καταγγελίες πολιτών περί αναίτιας αστυνομικής βίας προς αθώους πολίτες. Σε περίπτωση που αυτό ισχύει και τέτοιες συμπεριφορές έχουν ενταθεί, πρέπει να δηλωθεί μαζικά και απερίφραστα από το λαό η μη αποδοχή τους. Παρόλα αυτά ακόμα και με τη νέα κυβέρνηση συνεχίζουν να υπάρχουν πολίτες που προβαίνουν σε ενέργειες βίας και καταστροφής δημόσιας περιουσίας και εκεί έρχεται η δουλειά της αστυνομίας. Προσωπικά πιστεύω ότι η βία φέρνει βία σε οποιοδήποτε κοινωνικό στρώμα βρίσκεται κάποιος και οποιαδήποτε εξουσία κι αν κατέχει, και καλό είναι όταν είμαστε μάρτυρες αυτής να ενεργούμε αναλόγως για να την περιορίζουμε.
Ράνια Πρωτόπαππα
Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί διαχρονικά διακηρυγμένη αρχή. Η σημερινή κυβέρνηση, από την ανάληψη της εξουσίας, προέβαλε ως προτεραιότητα της πολιτικής της το δόγμα «νόμος και τάξη» και ενίσχυσε τον κατασταλτικό ρόλο της Αστυνομίας. Αυτό ήταν αναμενόμενο.
Το πρόσφατο περιστατικό με το ξεβράκωμα νεαρού, δηλαδή τον εξευτελισμό της αξίας του ανθρώπου, στέλνει ένα μήνυμα με διπλή ανάγνωση. Αυτή των κατασταλτικών δυνάμεων που θέλουν να τρομοκρατήσουν το λαϊκό κίνημα και να παρουσιαστούν ως οι εκφραστές του σημερινού κράτους. Υπάρχει όμως κι η ανάγνωση της μαζικής, οργανωμένης αντίδρασης στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Χρειάζεται να επισημανθεί, όμως, ότι το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Ο εξευτελισμός της αξιοπρέπειας είναι τακτική των δυνάμεων καταστολής, ιδιαίτερα όταν στρέφονται ενάντια στους πιο αδύναμους της κοινωνίας.
Όλες οι αρχές διορίζονται από την κυβέρνηση και δεν είναι και τόσο ανεξάρτητες, ούτε τα πορίσματά τους έχουν καμιά δεσμευτικότητα. Η δήθεν αναβάθμισή τους σε αρχή διερεύνησης των καταγγελιών κατά της Αστυνομίας δεν πείθει κανέναν, αφού ούτε ανεξάρτητους ελεγκτικούς μηχανισμούς διαθέτει, ούτε πειθαρχική και ποινική ελεγκτική δικαιοδοσία.
Αναστασία Σταθούλη
Η κυβερνητική βία αποδεδειγμένα γεννάει βία. Ειδικά στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις χρειάζονται προληπτικά μέτρα, φροντίζοντας τις ευπαθείς και μη προνομιούχες κοινωνικά ομάδες. Με αφορμή την κυβερνητική βία, οι ομάδες που κινούνται στο περιθώριο του κοινοβουλευτικού τόξου καταφέρνουν να στρατολογήσουν νεαρά άτομα χωρίς σαφή πολιτικό προσανατολισμό, με μια υποβόσκουσα τάση για βία που χρειάζεται εκτόνωση, κάνοντάς τους έτσι υποχείρια για τους δικούς τους αποσταθεροποιητικούς σκοπούς και απαντώντας έτσι στην αστυνομική βία, που συχνά έχει καταστρεπτικά οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα, όπως η περίπτωση της δολοφονίας του νεαρού Γρηγορόπουλου.
