Με μεγάλη θλίψη, σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι είπαν το πρωί της Δευτέρας το τελευταίο αντίο στη Βάσω Γκιόκα, τη «Βασούλα» όπως έβγαινε το όνομά της από τα χείλη όλων, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή στα 44 χρόνια της, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο.
Σύντροφοι που πορεύτηκαν μαζί στην ΚΝΕ και στο Κόμμα, συναγωνιστές και φίλοι από τους φορείς του λαϊκού κινήματος όπου δούλεψε με αυταπάρνηση και μεράκι η Βάσω στη σύντομη ζωή της, ήταν εκεί, στο Κοιμητήριο του Μαραθώνα, για να την αποχαιρετήσουν.
Στη σoρό της, σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ και «πνιγμένη» στα λουλούδια, στάθηκαν τιμητική φρουρά σύντροφοι από τις Οργανώσεις του Κόμματος που έδρασε η Βάσω, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της.
Στην πολιτική τελετή παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ Γιώργο Μαρίνο, Κύριλλο Παπασταύρου, Γιάννη Πρωτούλη, Θοδωρή Χιώνη και Θέμη Γκιώνη. Παραβρέθηκε επίσης η Αλέκα Παπαρήγα. Ανάμεσα στα δεκάδες στεφάνια στον περίβολο του Κοιμητηρίου, ξεχώριζε αυτό της ΚΕ του ΚΚΕ.
Επέλεξε από μικρή το δρόμο του αγώνα
Αποχαιρετώντας τη συντρόφισσα Βάσω εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής και της ΤΟ Νοτιοδυτικών Συνοικιών, της οποίας ήταν μέλος, ο Νίκος Καραγιάννης σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Οσο περνάνε οι μέρες, η σκέψη όλων μας πάει εκεί που θα θελε και η ίδια: Στη μνήμη και τη συνέχεια. Γιατί η Βάσω δεν έζησε για τον εαυτό της, έζησε για τους γιους της, για τον Πέτρο, για την οικογένειά της, για τους φίλους και τους συντρόφους της. Έζησε για το συλλογικό σκοπό, για τους ανθρώπους που ονειρεύτηκε από μικρή ηλικία ότι μπορούν να ζήσουν όμορφα και απλά, να ζήσουν ο ένας δίπλα στον άλλον, ο ένας για τον άλλον, στην κοινωνία που η εκμετάλλευση θα δώσει τη θέση της στη συλλογικότητα και η βαρβαρότητα θα δώσει τη θέση της στην ανθρωπιά.
Κι έτσι, ακόμα μέσα στη θλίψη, όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε, που σταθήκαμε πλάι σου, σε νιώθουμε εδώ Βασούλα, πως παραμένεις παρούσα με το δικό σου ήσυχο τρόπο δίπλα μας. Μένεις εδώ στους αγώνες μας, στις ανησυχίες μας, τις αγωνίες μας, τα χαμόγελα και τις δυσκολίες μας.
Η Βάσω είχε επιλέξει από μικρή το δρόμο του αγώνα, της συντροφικότητας και της συλλογικότητας. Από τα μαθητικά της χρόνια στο Μαραθώνα άρχισε να βαδίζει το μονοπάτι της συνειδητής στράτευσης με την ΚΝΕ, με τους αγώνες της νεολαίας για ένα καλύτερο κόσμο. Δεν ήταν από εκείνους που παρατηρούν, ήταν από εκείνους που παίρνουν θέση, που πιστεύουν βαθιά ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τη ζωή του, μπορεί να σηκώσει το κεφάλι, μπορεί να χτίσει έναν κόσμο στον μπόι των ονείρων μας.
Στα φοιτητικά της χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στη Χίο, ανέλαβε ευθύνη στο Νομαρχιακό Γραφείο του νησιού με πάθος και δημιουργικότητα. Δεν δίστασε να σταθεί μπροστά και να οργανώσει. Η δράση της δεν ήταν απλώς καθήκον, ήταν στάσης ζωής. Εβαζε πάντα το “εμείς” πάνω από το “εγώ” και αυτό ήταν που την έκανε να ξεχωρίζει. Η σεμνότητα, η καλοσύνη, η ηρεμία της δύναμής της.
Το 2003 έγινε μέλος του Κόμματος και με την επιστροφή της στην Αθήνα, συνέχισε με την ίδια αποφασιστικότητα, αναλαμβάνοντας χρεώσεις στο Νομαρχιακό Γραφείο των Μεσογείων και αργότερα στο Γραφείο του Υπόλοιπου Αττικής. Το 2011 αναλαμβάνει γραμματέας στην ΚΟΒ Νέας Μάκρης και αργότερα συνδέθηκε στην Τομεακή Οργάνωση της Υγείας και το 2024 στην ΚΟΒ Λιούμη στις Νοτιοδυτικές συνοικίες.
Η Βάσω δεν ήταν παρούσα στα λόγια, ήταν παρούσα στην πράξη, στο πλάι των συντρόφων της με συνέπεια, με ήθος, με επιμονή. Ακριβώς επειδή είχε αυτά τα στοιχεία, τα τελευταία χρόνια συνέβαλε χρεωμένη στην Οικονομική Επιτροπή της ΚΟ Αττικής, υπηρετώντας το Κόμμα με την ίδια ευθύνη και προσήλωση που είχε σε όλη της τη ζωή.
Στην επαγγελματική της ζωή ως λογίστρια, ξεχώρισε για την εργατικότητα και τη συλλογικότητά της. Εκλεγμένη στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Ιδιωτικής Υγείας στον Πειραιά, πάλεψε για τα δικαιώματα των εργαζόμενων με τη βεβαιότητα πως κανείς δεν σώζεται μόνος του. Δεν άφησε ποτέ τη φωνή της να σιωπήσει μπροστά στην αδικία.
Ακόμα και όταν δυσκόλευε η μάχη για την υγεία της, συνέχισε να παλεύει ακούραστα στο Σύλλογο Γονέων του 17ου Δημοτικού Σχολείου. Στάθηκε δίπλα στους γονείς, στα παιδιά, στους δασκάλους και αγωνιζόταν για να αποκατασταθεί το σεισμόπληκτο σχολείο για να έχουν τα παιδιά την μόρφωση που τους αξίζει. Παράλληλα, για πολλά χρόνια, είτε ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, είτε ως απλό μέλος, έδωσε ψυχή, φαντασία και μεράκι στον Πολιτιστικό Σύλλογο της ”Προόδου”, γιατί ήξερε ότι ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάσα ζωής.
Ανθρώπους σαν τη Βάσω δεν τους αποχαιρετούμε. Τους κουβαλάμε μέσα μας ως παρουσία, ως ζεστασιά, ως υπόσχεση που θα συνεχίσουμε το δρόμο που περπατήσαμε μαζί τους. Μπορεί να έφυγε νωρίς, αλλά η ζεστασιά της θα μείνει μαζί μας, γιατί ήταν από εκείνους που έζησαν όπως πίστευαν, που δεν σιώπησαν και δεν παραιτήθηκαν.
Η συντρόφισσα Βάσω έβαλε το δικό της λιθαράκι στον δρόμο που δείχνει πώς να μείνουμε άνθρωποι. Αντί για αποχαιρετισμό λοιπόν, ας κρατήσουμε την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα της με την ίδια σεμνότητα, την ίδια πίστη, το ίδιο φως. Γιατί η Βάσω δεν έφυγε στα αλήθεια, ζει μέσα στις ιδέες, στις πράξεις και στις καρδιές μας. Ζει εκεί που γεννιέται κάθε νέο χαμόγελο, κάθε νέα αντίσταση και κάθε νέα ελπίδα».
Άνθρωπος της προσφοράς και της φροντίδας για όλους
Παίρνοντας στη συνέχεια το λόγο, η Δανάη Πολύζου, Γραμματέας της ΚΟΒ Λιούμη στο Αιγάλεω, στάθηκε ιδιαίτερα στην αγάπη της για τα παιδιά: «Εμείς σε γνωρίσαμε σαν μαμά, αλλά δεν ήσουν μαμά μόνο των δικών σου παιδιών. Για όλα τα παιδιά νοιαζόσουν. Οποτε βρισκόμασταν, τα μάζευες όλα γύρω σου.
Τους έφερνες πάντα παιχνίδια και μπάλες για να τα απασχολείς και γι’ αυτά ήταν η καλύτερη τους να είναι εκεί μαζί σου. Με το δικό σου καλλιτεχνικό μεράκι, φαντασία και ταλέντο τους έφτιαχνες τα πιο όμορφα δωράκια και ζωγραφιές που κοσμούν τα δωμάτιά τους. Τέτοιος άνθρωπος ήσουν Βασούλα. Της προσφοράς, της δοτικότητας, της φροντίδας για όλους.
Ο Στρατής Μαυρομάτης, συμφοιτητής και μέλος της ΚΝΕ από τα χρόνια της Χίου, μετέφερε τα συλλυπητήρια όσων την γνώρισαν και πάλεψαν μαζί της εκείνη την περίοδο. «Εμείς οι σύντροφοί της που βρεθήκαμε τα όμορφα φοιτητικά χρόνια στο νησί της Χίου νιώσαμε να μας υποδέχεται η συντρόφισσα Βάσω, η πρώτη γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Χίου της ΚΝΕ, με την ανοιχτή αγκαλιά της, αλλά και την κομματική έγνοια για κάθε ζήτημα που μας απασχολούσε. Η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η αγωνιστικότητα και η καλοσύνη της είναι η παρακαταθήκη που αφήνει σε όλους εμάς που ζήσαμε μαζί της», σημείωσε.
Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Πρόοδος», Κατερίνα Παπαμιχαήλ, διάβασε ένα ποίημα που έγραψε για τη Βάσω η Θεοδώρα Βαγιώτη, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου.
Ακολούθησε η Θεοδώρα Πασχαλίδου, εκ μέρους της Τομεακής Οργάνωσης Μεσογείων – Λαυρεωτικής του ΚΚΕ, η οποία σημείωσε μεταξύ άλλων: «Η Βάσω υπήρξε υπόδειγμα κομμουνίστριας έτσι όπως τη γνωρίσαμε στη ΤΟ Μεσογείων – Λαυρεωτικής. Ακούραστη, ανιδιοτελής, με το βλέμμα στραμμένο στο Κόμμα με την καρδιά και το μυαλό της δοσμένη στην εργατική τάξη, πάντα εκεί όπου υπήρχε ανάγκη με ευθύνη, με πείσμα, με υπομονή. Θα θυμόμαστε πάντα το παράδειγμα, την προσφορά σου και όσοι είχαμε τη χαρά και την τιμή να σε γνωρίσουμε μας βαραίνει πολύ η απώλειά σου. Η Βάσω δεν έφυγε, είναι εκεί μαζί μας με το χαμόγελό της, με την αισιοδοξία της στις μικρές και στις μεγάλες μάχες για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.
«Δικό μας χρέος να καλύψουμε το κενό που αφήνεις»
Η πολιτική τελετή ολοκληρώθηκε με δυο λόγια από καρδιάς εκ μέρους της οικογένειας από τον Γιάννη Γκιόκα, αδελφό της Βάσως, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ. Είπε μεταξύ άλλων: «Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να βρούμε τα λόγια για ένα τέτοιο αποχαιρετισμό. Πώς να αποχαιρετήσεις τη μικρή σου αδερφή, πώς να αποχαιρετήσεις έναν νέο άνθρωπο που μόλις πριν μια εβδομάδα έκλεισε τα 44 του χρόνια και που κανονικά θα έπρεπε να κάνει σχέδια για το μέλλον, όνειρα για τη ζωή του, την οικογένεια και τα παιδιά του.
Κι όμως η ζωή σου επιφύλαξε στα πιο όμορφα και στα πιο δημιουργικά σου χρόνια εσύ να δίνεις τη πιο άδικη, τη πιο άνιση και τη πιο δύσκολη μάχη. Ακόμη κι έτσι όμως δεν το έβαλες κάτω. Δεν σταμάτησες να κάνεις όνειρα και σχέδια, να νοιάζεσαι για τους γύρω σου, να έχεις το σπίτι σου και την αγκαλιά σου πάντα ανοιχτά, να είσαι συνεπής και να συμβάλλεις με όλες σου τις δυνάμεις στα μετερίζια που σε χρέωσε το Κόμμα μας.
Μέχρι τη τελευταία στιγμή πραγματικό παλικάρι, όπως πρέπει να παλεύει κάθε άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται με την αδικία. Σήμερα σε χαιρετούμε με μια μεγάλη αγκαλιά, με μια απέραντη αγάπη, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι σύντροφοί σου που στάθηκαν δίπλα σου και δίπλα μας αυτά τα δύο χρόνια, πολλές φορές παραπάνω και από οικογένεια, εξυψώνοντας και δίνοντας το πραγματικό περιεχόμενο της συντροφικότητας.
Ενας για όλους και όλοι για ένα. Αυτές οι λέξεις αποτυπώνουν τη σύντομη αλλά πλούσια ζωή της Βάσως, πλούσια για την αγάπη που έδωσε και την αγάπη που έλαβε. Ενας για όλους και όλοι για έναν όπως θέλουμε να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνία για την οποίαν παλεύουμε. Βασούλα, κοιμήσου ήσυχη, ξεκουράσου. Εκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Εκανες το χρέος σου παντού και με το παραπάνω. Τώρα αναλαμβάνουμε εμείς».
Πηγή: 902.gr
