Γράφει ο Κώστας Ζοργιός
Ψυχές, τόσο αγνές και καθαρές, που μπορούσες να το δεις μέσα στα μάτια και το βλέμμα τους. Δύο διαφορετικές υποθέσεις παθητικής κακοποίησης, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο απάνθρωπα μπορεί να φερθεί κάποιος σε ένα ζώο, πόσο ακραία άσχημο εαυτό είναι ικανός να βγάλει από μέσα του. Δύο φίλες για τις οποίες κάποιοι τελικά νοιάστηκαν και τις χάρισαν τη λύτρωση. Μια ιστορία για τη Βασούλα και τη Μαρίζα που έγιναν συγκάτοικοι στη Γαϊδουροχώρα και πήραν αυτό που άξιζαν εξ αρχής. Χάδια και αγάπη. Έστω και καθυστερημένα…
Πριν από περίπου 4 χρόνια, το τηλέφωνο στη Γαϊδουροχώρα, στο Κορωπί, χτύπησε για μια ενημέρωση που δυστυχώς επαναλαμβάνεται ανά τακτά διαστήματα. Ένας εθελοντής είχε στείλει φωτογραφίες και βίντεο από ένα γαϊδουράκι στη Νάξο. Δεμένο σε ένα οικόπεδο με πολύ κοντό σκοινί, έξω από το στάβλο, υποσιτισμένο, κακοζωισμένο και με τεράστιες οπλές, να αργοσβήνει δίπλα σε αγελάδες και πρόβατα.
Η ενημέρωση στην Αστυνομία είχε αποτέλεσμα κι ο ανήξερος ιδιοκτήτης που… μόλις το είχε πάρει για να το φροντίσει (μόνιμο επιχείρημα σε περιπτώσεις κακοποιημένων ιπποειδών), δεν μπορούσε να προβάλλει αντίσταση. Με εισαγγελική εντολή, το ζώο ταξίδεψε στην Αθήνα και αμέσως υποβλήθηκε σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις από τους υπεύθυνους της Γαϊδουροχώρας. Αφού πρώτα πήρε το όνομα «Βασούλα».
Τα νέα δεν ήταν καλά. Η Βασούλα, που ούτως ή άλλως είχε την εικόνα ενός παραδομένου πλάσματος, αδύναμου ακόμα και να σταθεί, αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα μπροστινά του πόδια που είχαν στραβώσει (και πολύ μάλιστα) από την έλλειψη περιποίησης των οπλών της. Αναλγητικά, καθημερινή φροντίδα, αλλά ελάχιστη βελτίωση. Ένα γαϊδουράκι που προτιμούσε να μένει ξαπλωμένοι για να μην πονάει, χωρίς διάθεση να μπει σε διαδικασία επαφής με τα υπόλοιπα. Να ζει τη ζωή που της όρισαν.
Κάθε φορά, όμως, που γινόταν μια σκέψη μήπως ήταν καλύτερο να κοιμηθεί, η Βασούλα έκανε κι ένα βήμα προς το καλύτερο. Μέχρι που έγινε ικανή να προστατέψει τον εαυτό της, άρχισε να διασκεδάζει με τους επισκέπτες της Γαϊδουροχώρας και να δείχνει τρομερή αγάπη και ανεκτικότητα στα παιδιά. Συν τοις άλλοις, με τον δικό της μαγικό τρόπο, κατάφερε να προσελκύσει και να κάνει φίλες όλες τις πάπιες, τις χήνες, τα σκυλιά και τις γάτες της φάρμας και χωρίς να το καταλάβει κανείς, πήρε τα πάνω της.
Αν κάποια έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή την αναγέννηση, αν κάποιος έγινε «ένας ιππότης για τη Βασούλα», ώστε να αρχίσει να δέχεται τα χάδια που στερήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και να διεκδικεί ζωή, αυτός ήταν γένους θηλυκού: Η Μαρίζα…
Γνωστη και ως η γιαγιά του στάβλου, το πιο φιλικό γαϊδουράκι και κάτι σαν… σελέμπριτι της Γαϊδουροχώρας. Ένα πλάσμα που βρέθηκε να καταρρέει πριν από 5,5 χρόνια σε ένα βρόμικο και παρατημένο χωράφι, θύμα κι αυτό του ιδιοκτήτη που «μόλις την είχε βρει». Με σκουλήκια στο στομάχι, σοβαρά δερματικά και λίγο χρόνο ζωής καθώς ήταν ήδη 39 ετών, ηλικία αρκετά μεγάλη για γαϊδουράκια και πολύ μεγάλη για ταλαιπωρημένα γαϊδουράκια.
Απρόθυμη να το βάλει κάτω αφού της δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία, η Μαρίζα την άρπαξε από τα μαλλιά. Έκανε την απόλυτη ανατροπή, ανέκαμψε πλήρως, άρχισε να τρέχει στα χωράφια και να κερδίζει με μαλαγανιές τη συμπάθεια όλων στη Γαϊδουροχώρα. Έγινε το ζώο… θρύλος για τους επισκέπτες γιατί κάθε φορά που ένιωθε ότι δεν την προσέχουν, γκάριζε με όλη τη δύναμη και όλη την πονηριά της ψυχής της.
Οι δυο τους, οι δύο γριούλες μια και παρότι η Βασούλα είναι μόλις 25, δεν έχει πολλά χρόνια μετά από τόση κακοποίηση, ήταν η μία το στήριγμα της άλλης.
Πριν από λίγες εβδομάδες η Μαρίζα, που εδώ και καιρό «φώναζε» ότι πρέπει να ξεκουραστεί αλλά αντιστεκόταν, έκλεισε τα μάτια της στα 44. Ο χαμός της έγινε είδηση και τα social media κατακλύστηκαν από μηνύματα αγάπης ανθρώπων που τη γνώρισαν, τη χάιδεψαν και την τάισαν μήλα και καρότα. Ανθρώπων πολύ καλύτερων από αυτούς που την πόνεσαν.
Η Μαρίζα έμεινε μόνη της σε έναν χώρο που μοιραζόταν. Αλλά εξακολουθεί να έχει καθημερινά δίπλα της τους ανθρώπους που νοιάστηκαν και την έσωσαν. Τους φροντιστές και τους επισκέπτες, τα παιδιά που θα ακούσουν την ιστορία της και θα τη χαϊδέψουν.
Όλα όσα θα έπρεπε να απολαμβάνει εξ ορισμού, χωρίς να χρειαστεί να κακοποιηθεί και να υποφέρει…
