Σε προσωρινή ανακωχή φαίνεται ότι οδηγείται ο «πόλεμος» ανάμεσα στους συμβασιούχους των ΟΤΑ με την Κυβέρνηση. Με νομοθετική ρύθμιση και με πλήθος διαδικασιών, οι Δήμοι καλούνται να επαναπροσλαμβάνουν τους υπάρχοντες συμβασιούχους, εφόσον υπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, μέχρις ότου μέσω ΑΣΕΠ προσλάβουν το αντίστοιχο μόνιμο προσωπικό.
Το πρόβλημα
Είναι περίεργο ότι στη χώρα μας, πολλές φορές προσπαθώντας να επιλύσουμε κάποια τρέχοντα προβλήματα, λειτουργούμε τόσο επιπόλαια και πρόχειρα που δημιουργούμε μία πλειάδα από άλλα. Υπάρχει ανάγκη πρόσληψης συμβασιούχων; Βεβαίως! Γιατί, είναι γεγονός ότι πολλές φορές παρουσιάζεται έκτακτη ή εποχική ανάγκη αντιμετώπισης συγκεκριμένων προβλημάτων. Παραδείγματος χάριν, στους τουριστικούς δήμους χρειάζεται ένα επιπρόσθετο εργατικό δυναμικό για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της καθημερινότητας, τουλάχιστον κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάλληλοι καθαριότητας, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ναυαγοσώστες, κτλ πρέπει να προστεθούν για κάποιους μήνες στο δυναμικό του Δήμου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες της πόλης, για την εύρυθμη λειτουργία της. Είναι, συνεπώς, απολύτως αναγκαία μία επιπρόσθετη βοήθεια κάποιους μήνες τον χρόνο.
Από την άλλη…
Οι προσλήψεις έκτακτου προσωπικού, δηλαδή συμβασιούχων, είχαν εκ των προτέρων προσωρινό χαρακτήρα. Ο κάθε υποψήφιος συμβασιούχος, γνώριζε ότι μετά από δύο, τρεις, πέντε, οχτώ μήνες θα σταματούσε υποχρεωτικά την εργασία του, λόγω του χαρακτήρα της σύμβασης που είχε. Κανένα νομικό πλαίσιο δεν του άφηνε το ενδεχόμενο μετά τη λήξη της σύμβασης να γίνει μόνιμος υπάλληλος. Σε αυτή τη χώρα, όμως, -και τώρα όπως τα προηγούμενα χρόνια- όλα είναι δυνατά! Είναι γεγονός ότι στο παρελθόν πολλοί συμβασιούχοι κατέληξαν να εργάζονται ως μόνιμο προσωπικό.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των υποσχέσεων από πολιτικούς παράγοντες και των ρουσφετολογικών αποφάσεων, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία… Και κάθε φορά οι συμβασιούχοι στη λήξη της σύμβασής τους, αντιδρούν -δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα- ζητώντας τη συνέχιση της εργασιακής τους σχέσης. Άλλωστε όλα τα παιδιά αυτά διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην εργασία. Αυτό το δικαίωμα που στους σημερινούς καιρούς έχει ένα ιδιαίτερο ειδικό βάρος.
Η πρότασή μας
Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση και από τους Δήμους και από την Πολιτεία δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Γιατί απλώς μεταφέρει το πρόβλημα και δεν το επιλύει. Εμείς προτείνουμε την πλήρη κατάργηση του θεσμού των συμβασιούχων. Όλοι οι φορείς και κυρίως οι Δήμοι πρέπει να προσδιορίσουν επακριβώς τις ανάγκες τους και να προχωρήσουν, εφόσον οι ανάγκες είναι πραγματικές, άμεσα σε προσλήψεις μόνο μόνιμου προσωπικού. Τέλος, στους εποχικούς και στους συμβασιούχους. Τέλος στην ομηρία των νέων ανθρώπων που ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά. Τέλος στην αναπαραγωγή του προβλήματος.
Οι έκτακτες και οι εποχικές ανάγκες, κυρίως των Δήμων -αποκλειστικά και μόνο αυτές- να αντιμετωπίζονται, από δω και μπρος, με ανάθεση σε ιδιώτες. Και οι ιδιώτες απασχολούν εργαζόμενους και ποτέ οι ιδιώτες δε θα απαιτήσουν την ένταξή τους στον Δημόσιο τομέα.
Είμαστε αντίθετοι με την ανάθεση σε ιδιώτες των πάγιων και διαρκών αναγκών και είμαστε σαφώς αντίθετοι με την πρόταση για τον πλήρη αποκλεισμό των ιδιωτών από την αντιμετώπιση των εποχικών αναγκών.
