Σε έναν κόσμο όπου όλα κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, μια πρόσφατη ανακάλυψη στον Δήμο Αθηναίων ήρθε να μας θυμίσει ότι η κλασική ελληνική “ξέχασα” έχει πατήσει γκάζι. Φανταστείτε το: για 33 ολόκληρα χρόνια, ένα εντυπωσιακό για την εποχή του Renault Espace –το προσωπικό αυτοκίνητο του αείμνηστου δημάρχου Αντώνη Τρίτση– βρισκόταν παρκαρισμένο στο υπόγειο γκαράζ, σα να περίμενε τον ιδιοκτήτη του να γυρίσει από… μια μεγάλη βόλτα.
Το όχημα, σχεδιασμένο εν μέρει από τον Έλληνα Αντώνη Βολάνη, ήταν τόσο πρωτοποριακό που όταν κυκλοφόρησε, οι πωλήσεις τον πρώτο μήνα έφτασαν τα 9 κομμάτια. Ο κόσμος μάλλον αναρωτιόταν αν ήταν αυτοκίνητο, διαστημόπλοιο ή σαλόνι με ρόδες. Φαίνεται όμως ότι η πρωτοπορία δεν ήταν αρκετή για να γλιτώσει από τη μοίρα του «ξεχασμένου». Μετά τον θάνατο του δημάρχου το 1992, το Renault Espace έμεινε εκεί, ακίνητο, με τις πινακίδες του ακόμα στη θέση τους, σαν ένα μουσειακό έκθεμα που κανείς δεν είχε την ιδέα να εκθέσει.
Κάθε φορά που ένα αυτοκίνητο αλλάζει χέρια, συνήθως το παίρνουν για να το πουλήσουν, να το επισκευάσουν ή έστω να το μετακινήσουν. Στην περίπτωση του Δήμου Αθηναίων, όμως, προφανώς κανείς δεν σκέφτηκε τίποτα από αυτά. Πιθανότατα, όλοι πίστευαν ότι κάποιος άλλος θα το φροντίσει. “Α, το αυτοκίνητο του δημάρχου; Κάποιος από τη γραμματεία θα το έχει αναλάβει”, “Ποιο αυτοκίνητο; Αυτό το πράγμα; Είναι διακοσμητικό”, “Μα είναι εκεί τόσα χρόνια, δεν νομίζω να… κινείται”.
Όπως και να ‘χει, η ιστορία του ξεχασμένου αυτοκινήτου είναι μια αστεία υπενθύμιση για το πόσο εύκολα χάνονται πράγματα… ακόμα κι αν είναι μεγάλα, φουτουριστικά και έχουν ρόδες. Τουλάχιστον, τώρα, 33 χρόνια μετά, το Renault Espace του Τρίτση ξαναβγαίνει στο φως, έστω και για να αποδείξει ότι η γραφειοκρατία έχει αίσθηση του χιούμορ. Αργό, αλλά το έχει!
