Η ιστορία του μαγαζιού που άνοιξε στην παραλία της Νέας Μάκρης μετά το Πάσχα του 1986 και για 14 χρόνια έγινε το… hot-spot των καλοκαιριών
Γράφει ο Κώστας Ζοργιός
Γιος του Νεοκλή και της Χαιρεστάτης, εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο γνωστούς αρχαίους φιλοσόφους και σε ηλικία 34 ετών, το 307 π.Χ. ίδρυσε τη δική του Φιλοσοφική Σχολή στην Αθήνα. Κάπου 2.293 χρόνια αργότερα, το όνομά του έγινε μαρκίζα κι αυτό που ακολουθεί είναι το αφιέρωμα σε ένα από τα πιο ιστορικά μπαρ που λειτούργησαν στην παραλία της Νέας Μάκρης.
Για να φτάσουμε βέβαια στο 1986, λίγο μετά το Πάσχα εκείνης της χρονιάς και στα εγκαίνια του Επίκουρου στην παραλία, χρειάστηκε να ευθυγραμμιστούν αρκετά άστρα. Ο γεννημένος το 1953 στη Λευκάδα, Γιάννης Φουρλάνος, δεν είχε καμία σχέση με την περιοχή μας, για την ακρίβεια του ήταν παντελώς άγνωστη η Νέα Μάκρη. Μεγάλωσε στη γενέτειρά του και την Κεφαλονιά, ήρθε 11 ετών στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στον Άγιο Δημήτριο.
Έπαιξε λίγη μπάλα στον Πανιώνιο (αρκετή για να περάσει το μικρόβιο και στον γιο του Σπύρο που φόρεσε επί 15 χρόνια τη φανέλα του Παναθηναϊκού) και στα 23 του είχε ήδη αποφασίσει πως στη ζωή του θα πορευθεί ως αφεντικό του εαυτού του.
Το 1976, άνοιξε την πρώτη του επιχείρηση στον Άγιο Δημήτριο, που πουλούσε ρούχα και συγκεκριμένα τζιν παντελόνια. Το μαγαζί μάλιστα, το σχεδίασε ο προσωπικός του φίλος και πασίγνωστος τραγουδιστής που έφυγε το 2021 από τη ζωή, Χρήστος Κυριαζής, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν επιπλοποιός.
Ο Σκοπελίτης, η… αγγελία και το τηλεφώνημα
Από τον Κυριαζή, ο Φουρλάνος γνώρισε τον Νίκο Σκοπελίτη, έναν από τους κορυφαίους ντεκορατέρ της εποχής και κάπως έτσι άρχισε να σχηματίζεται το παζλ που στην ολοκλήρωσή του θα βρει την παραλία της Νέας Μάκρης γεμάτη κόσμο, να διασκεδάζει ακούγοντας τα χιτ των 80’s και των 90’s.
Στα 27 του, μπήκε στα πιο βαθιά φτιάχνοντας το πρώτο νυχτερινό μαγαζί του, το οποίο σχεδίασε ο Σκοπελίτης. Το Iron ήταν μια ντίσκο στον Άγιο Δημήτριο με γιγαντιαία οθόνη και πολύ… σίδερο στο εσωτερικό του και άφησε εποχή προσελκύοντας κόσμο από διάφορες περιοχές της Αθήνας. Αφού έκανε το «αγροτικό» του στη νύχτα, άρχισε να ψάχνει μια καλή ευκαιρία για ένα καλοκαιρινό νυχτερινό μπαρ δίπλα στη θάλασσα.
Το 1985 κι αφού πρώτα γύρισε διάφορες παραλιακές περιοχές της Αττικής αλλά και κοντινά νησιά χωρίς να βρει κάτι αξιόλογο, έβαλε μια αγγελία. «Ψάχνω έναν χώρο κοντά στη θάλασσα». Το τηλέφωνό του χτύπησε αρκετές φορές, αλλά το πιο ενδιαφέρον τηλεφώνημα είχε μπροστά το 0940 (προάγγελος του 22940)…
«Ήταν μια ηλικιωμένη κυρία, πάνω από 80 ετών, που είχε οικόπεδο μπροστά στην παραλία της Νέας Μάκρης και έψαχνε να το νοικιάσει. Πήγα, το είδα, μου άρεσε και το πήρα. Τόσο απλά, τόσο γρήγορα. Ο Σκοπελίτης μπήκε να το σχεδιάσει και το καλοκαίρι του 1986 ανοίξαμε το μαγαζί», λέει ο Γιάννης Φουρλάνος στη MP.
Ξεκίνημα με κασέτες, εκτόξευση με dj
Στο ξεκίνημά του, ο Επίκουρος λειτουργούσε ως καθιστικό μπαρ. Με ωραία και περίεργη διακόσμηση και έμφαση στην καλή ποπ, ροκ, ντίσκο και house μουσική της εποχής, άνοιγε στις 21.00 και είχε φροντίσει να ρίξει μεγάλο βάρος στους χυμούς, στα καλά ποτά και στα κρύα πιάτα.
«Το μαγαζί είχε ένα αρχαίο στυλ, με τοίχους που φαινόντουσαν σαν να γκρεμίζονται και μια παλιά πόρτα στη μέση. Μέσα είχε μόνο τουαλέτες και την κουζίνα, αλλά ο εξωτερικός χώρος μπορούσε να φιλοξενήσει και 500 άτομα».
Ο Επίκουρος κάνει αμέσως γκελ και είναι κάθε βράδυ γεμάτος. Με κόσμο από την περιοχή, αλλά και αρκετούς επισκέπτες από τον Άγιο Δημήτριο, που γνωρίζοντας τον ιδιοκτήτη από το Iron, έρχονται να δουν το καλοκαιρινό του δημιούργημα.
Τα πρώτα δύο χρόνια, η μουσική προέρχεται από κασέτες που ο ίδιος ο Φουρλάνος φροντίζει να βρίσκει επιλέγοντας μουσική με βάση την αισθητική του. Το μπαρ είναι γεμάτο, το μαγαζί προχωρά μπροστά αλλά πηγαίνει και… χαλαρά. Μέχρι που το 1987 ο Επίκουρος αποκτά dj και εκτοξεύεται…
«Κάθε σεζόν τότε κρατούσε περίπου 100 βραδιές. Και τις 100 ήμασταν γεμάτοι… Η μουσική ήταν ό,τι πιο mainstream για την εποχή, ο κόσμος έπινε καθαρά ποτά απέναντι από την θάλασσα και το σημαντικότερο, είναι ότι είχαμε πελάτες, ανθρώπους 25, 30 και 35 ετών. Είχαμε πολύ καλό κόσμο και φτιάξαμε όνομα γι’ αυτό.
Πριν ξεκινήσει η σεζόν, κάναμε διαφήμιση στο περιοδικό Κλικ και τον Kiss FM και έρχονταν στη Νέα Μάκρη άτομα από πολλά μερη της Αθήνας», λέει ο Γιάννης Φουρλάνος και θυμάται βραδιές όπου στο μαγαζί διασκέδαζε ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Αντώνης Τρίτσης, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Τόνι Πινέλι και πολλές ακόμα διασημότητες της εποχής.
«Γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου στον Επίκουρο»
Ο Επίκουρος ήταν – έστω και λίγο – διαφορετικός κάθε καλοκαίρι λόγω ανακαινίσεων και παρεμβάσεων. Και κρατούσε πάντα τον κόσμο κοντά του. Έφτασε να έχει 35 άτομα προσωπικό, άτομο μόνο για τα τασάκια, άτομο μόνο για τους ξηρούς καρπούς και δύο παρκαδόρους. Όλα αυτά με κριτήριο να μπορεί να εξυπηρετεί καλά και να σέβεται όσους τον τιμούσαν με την παρουσία τους.
Δεν άλλαξε ποτέ την τακτική του να ανοίγει νωρίς, γύρω στις 21.00 και παρότι έκλεινε επίσης νωρίς για την εποχή (03.00 με 03.30) έφτασε να κόβει περισσότερα από 1.000 εισιτήρια Παρασκευές και Σάββατα. Ακόμα και στα χρόνια του Παπαθεμελή που τα πράγματα είχαν γίνει τόσο αυστηρά ώστε… «ένα βράδυ που κάναμε το καθιερωμένο μίτινγκ με το προσωπικό μέσα στο μαγαζί για να δούμε πώς πήγαμε, ήρθε η αστυνομία και με πήγε στο τμήμα υποστηρίζοντας ότι για να έχω ανοικτά φώτα, ήταν ανοικτό και το μαγαζί. Χωρίς ούτε έναν πελάτη. Έμεινα μέσα δύο μέρες, για να περάσω τη Δευτέρα αυτόφωρο».
Στα 14 χρόνια παρουσίας του, ο Επίκουρος άφησε ένα σημαντικό αποτύπωμα στη Νέα Μάκρη, έχοντας συγκεκριμένη ταυτότητα. Μαζί με τα άλλα μεγάλα μαγαζιά που άνοιξαν στην πορεία, βοήθησε την περιοχή να ανέβει πολύ στη νύχτα, έφερε καινούργιο κόσμο στη Νέα Μάκρη, έδωσε ιδέες σε αυτούς που ακολούθησαν…
«Με έχουν σταματήσει αρκετές φορές στη Νέα Μάκρη, όπου αγόρασα μια παραθεριστική κατοικία και έρχομαι αραιά και που για να μου πουν κάτι για τον Επίκουρο. Άλλοι θα θυμηθούν στιγμές και βραδιές που πέρασαν στο μαγαζί, άλλοι θα με κοιτάξουν λίγο επικριτικά επειδή τον έκλεισα το 2000. Κι υπάρχουν και περιπτώσεις που μου έχουν πει ότι γνώρισαν τον έρωτα της ζωής τους στο μαγαζί κι έφτιαξαν οικογένεια».
Ο Φουρλάνος άνοιξε ένα μοντέρνο club στη Δάφνη, τη “MOSTRA” με τον Σκοπελίτη να αφήνει κι εκεί το πρωτοποριακό του στίγμα, καθώς και ακόμα δύο μαγαζιά στο Πόρτο Ράφτη, ένα κλαμπ κι ένα ρεστοράν με την επωνυμία «ODYSSEY». Βρέθηκε κάποια στιγμή να έχει 170 άτομα προσωπικό, μπόλικες έννοιες και ένα πρόβλημα υγείας εξαιτίας των πολλών ετών έκθεσης στη δυνατή μουσική.
Το 2000 πήρε την απόφαση να τα πουλήσει όλα κι έτσι ήρθε το τέλος εποχής και για τον Επίκουρο, παρότι εξακολουθούσε ως μαγαζί να αποτελεί σημείο αναφοράς. Να είναι το μπαρ που η Νέα Μάκρη θα έπινε σίγουρα 2-3 ποτά και αν μπορούσε να καθίσει και μετά τις 03.00, θα καθόταν…
«Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου ο Επίκουρος, ένα μαγαζί που έφτιαξα από το μηδέν και μαζί με το προσωπικό που εργάστηκε aυτά τα 14 χρόνια, το ανεβάσαμε πολύ ψηλά. Αυτό που τον ανέδειξε ήταν η καλή μουσική και ο κόσμος του!
Πέρασαν και ήπιαν το ποτό τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που τον στήριξαν και τον αγάπησαν τον Επικουρο. Και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία για μένα.. οτι άφησε το αποτύπωμα του στη βραδινή ζωη της Νέας Μάκρης! Τόσο μεγάλο, ώστε 24 χρόνια μετά να κάνετε αυτό το αφιέρωμα».
