Οι πρώτοι αγώνες σε ένα άδειο οικόπεδο πριν από 38 χρόνια, οι μάχες στην άμμο στο γήπεδο του ΝΑΟΜΑ και το «6ο Τουρνουά Beach Volley Πάρις Κατσουλάκης»
Γράφει ο Κώστας Ζοργιός
Δεν είχε δα και καμιά τρομερή κίνηση η οδός Ευβοίας εκείνη την εποχή, αλλά κάθε φορά που περνούσε ένα αυτοκίνητο, η στιγμή έμοιαζε με ιεροτελεστία. Κάποιος αναλάμβανε να σηκώσει το φιλέ ώστε το όχημα να περάσει από κάτω αλλά ήταν συχνό το φαινόμενο οι οδηγοί να τραβούν για λίγο χειρόφρενο και να κάνουν νόημα «παίξτε, παίξτε», σε μια εποχή που η έννοια του χρόνου και της βιασύνης ήταν πολύ διαφορετικές.
Σε αυτόν τον δρόμο που θύμιζε προαύλιο σχολείου, καθώς ήταν ζωγραφισμένα με κιμωλίες γήπεδο βόλεϊ, γραμμές τριπόντου και ρακέτας για τη μπασκέτα που κρεμόταν στην κολώνα κι ένα 50άρι στίβου, μια παρέα έσπειρε έναν διαχρονικό σπόρο που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε τότε να προβλέψει πόσο θα μεγάλωνε.
Είναι καλοκαίρι του 1987 στο Μάτι των λίγων μόνιμων κατοίκων και των πολλών πιστών παραθεριστών και μετά το μεσημεριανό γεύμα και την απαραίτητη σιέστα, ξεκινά η μάχη στο φιλέ.
Ο παλιός παίκτης του Παγκρατίου, Κώστας Μπαλοδήμος, ο γείτονάς του Γιώργος Βαφειάδης η τεράστια μορφή του ελληνικού βόλεϊ, Κώστας Παγώνης καθώς και οι Βλαχαδάμης, Αργυρόπουλος, Δεμέναγας και Παρασκευόπουλος. δίνουν καθημερινά μοναδική παράσταση, αφού έχουν πρώτα φροντίσει να μετακομίσουν το γήπεδο σε ένα άδειο οικόπεδο για να μην τους διακόπτει κανένας οδηγός.
Αρχικά παίζουν μεταξύ… συγγενών και φίλων αλλά πολύ σύντομα με το μισό Μάτι να παρακολουθεί και σήμερα να κρατά αυτή την εικόνα βαθιά χαραγμένη ανάμεσα στις όμορφες αναμνήσεις των παλιών καλοκαιριών.
Με τα χρόνια το παιχνίδι μεταφέρεται στην Ένωση Φυσιολατρών και οι Τετάρτες με τα Σάββατα αποκτούν ξεχωριστή σημασία. Είναι οι μέρες που περιμένουν πώς και πώς οι μικροί καθώς αντιμετωπίζουν τους μεγάλους. Γνωρίζουν ότι δεν θα τους νικήσουν, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το πείσμα τους έχει γεννήσει την επόμενη φουρνιά και χωρίς κανείς να το καταλάβει, το βόλεϊ στο Μάτι γίνεται «παράδοση» και αποκτά συνεχιστές…
Το πρώτο τουρνούα
Οι μικροί μεγαλώνουν και το 1995 διοργανώνουν το πρώτο τουρνουά Beach Volley με τη βοήθεια του ΝΑΟΜΑ και του Άλκη Δρακάκη που φτιάχνει φιλέ από δίχτυα ψαρέματος, αντένες από καλάμια και γραμμές γηπέδου από σχοινιά ιστιοπλοΐας. Μπαίνουν μάλιστα χρηματικά έπαθλα για τις τρεις πρώτες ομάδες και οι νικητές φεύγουν από το Μάτι με 50.000 δραχμές. Οιωνός μελλοντικής επιτυχίας και αίγλης του τουρνουά το γεγονός ότι την πρωτιά κατακτούν ο Σωτήρης Πανταλέων, ένας αθλητής σύμβολο του Παναθηναϊκού και οι δύο συμπαίκτες του.
Στη νέα εποχή, οι μάχες στο φιλέ γίνονται ανάμεσα στα παιδιά των Μπαλοδήμου και Αργυρόπουλου, τον Βίκτωρα και τον Γιώργο που αργότερα εξελίσσονται σε δίδυμο με μεγάλες διακρίσεις στο beach volley, στον Δρακάκη, τον Σκανδάλη (εκφωνητής), τον Παρετσόγλου (διαιτητής), τον Μακρίδη (dj), τον Παπαλό (φωτογράφος) και δεκάδες άλλους νέους της εποχής, ο καθένας εκ των οποίων εκτός από τον ρόλο του ως παίκτη, έχει και ένα πόστο ευθύνης για να διεξαχθούν τα τουρνουά.
Το 2010 είναι χρονιά ορόσημο καθώς φτιάχνεται το γήπεδο στον ΝΑΟΜΑ και το beach volley αποκτά μόνιμο χώρο φιλοξενίας, η διοργάνωση καθιερώνεται και μάλιστα ξεκινά να γίνεται δύο φορές μέσα στο καλοκαίρι (στα μέσα και στο τέλος) προσελκύοντας όλο και περισσότερο κόσμο. Είναι η εποχή που μεγαλώνει η επόμενη γενιά, αυτή που είναι σειρά της να χάνει στο γήπεδο από τους μεγαλύτερους, αλλά να κερδίζει σε πείσμα και διάθεση.
Ο Πάρις, οι κολλητοί του και η τρίτη γενιά
Μέσα στο γήπεδο του ΝΑΟΜΑ, ξεκινούν πολλές φιλίες. Από αυτές που εξελίσσονται σε σχέσεις ζωής, αν δεν υπάρξει κάτι απρόοπτο να τις διακόψει. Ο Πάρις Κατσουλάκης, ο Ερρίκος Τσινίδης, ο Νίκος Δεμέναγας, ο Τρύφωνας Αγγελής γνωρίζονται μέσα από το βόλεϊ και γίνονται μια παρέα. Τους χειμώνες περιμένουν πώς και πώς να έρθει το καλοκαίρι, να αφήσουν την Αθήνα για το Μάτι και να ακολουθούν ευλαβικά κάθε μέρα το ίδιο πρόγραμμα χωρίς παρεκκλίσεις.
Μια ιεροτελεστία που περιλαμβάνει μπάνιο το πρωί, ξεκούραση και όλο το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ βόλεϊ στον ΝΑΟΜΑ. Και βέβαια, την ευθύνη να διοργανώνουν το τουρνουά χρεώνοντας στην Ειρήνη Γεωργιάδη, τη Δάφνη Δεμέναγα και τη Λυδία Καβαλιέρου τον δύσκολο ρόλο της γραμματείας και στην παλιά καραβάνα Παρετσόγλου, αυτόν του διαιτητή. Μέχρι εκείνη την αξέχαστη μέρα…
«Θα το κάνουμε στη μνήμη τους…»
Το Σαββατοκύριακο έχει διεξαχθεί το τουρνουά, με μεγάλη μάλιστα συμμετοχή κι είναι όλοι γεμάτοι κι ενθουσιασμένοι. Δευτέρα απόγευμα και παρότι είναι κοντά η Καλλιτεχνούπολη, όπου έχει φτάσει πια η φωτιά της Πεντέλης, υπάρχει αυτό το «άτρωτο του Ματιού» που κάνει τους περισσότερους να θεωρούν ότι όλα θα κυλήσουν φυσιολογικά.
«Είμαστε καλά, φεύγουμε προς Λούτσα», η τελευταία επικοινωνία του Πάρη με τον Ερρίκο. Το κάστρο του Ματιού αυτή τη φορά πέφτει. Μέσα στα θύματα είναι ο Πάρις μόλις στα 21 του, με τους γονείς και τη γιαγιά του. Βρέθηκαν κάπου στο Κόκκινο Λιμανάκι με κατεύθυνση προς τη Ραφήνα…
«Ήμασταν μαζεμένοι κάποιες ημέρες μετά στο Pizza Ena και μου ζήτησαν να μιλήσω. Να πω κάτι για τους φίλους μας, για τον Πάρη. Χωρίς να το έχω σκεφτεί ή να το έχω συζητήσει με κάποιον, μου βγήκε αυθόρμητα. Θα κάνουμε το δεύτερο τουρνουά του 2018 κανονικά και θα γίνει στη μνήμη του Πάρη και όλων των θυμάτων», λέει ο Ερρίκος στη MP.
Από το 1ο τουρνουά, στο sold out
Το Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε στον ΝΑΟΜΑ το «1ο Τουρνουά Beach Volley Πάρις Κατσουλάκης» με την ατμόσφαιρα ιδιαίτερη φορτισμένη αλλά και με αδιανόητη συμμετοχή από ομάδες που ήρθαν από όλη την Αθήνα για να το τιμήσουν. Στο Μάτι έδωσαν το παρών και σημαντικές προσωπικότητες του αθλητισμού, όπως οι Διαμαντίδης, Παπαλουκάς και Κοκκινάκης.
Το Σαββατοκύριακο 30 και 31 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί για 6η φορά, με 64 ομάδες να δηλώνουν συμμετοχή και τους διοργανωτές να βάζουν φρένο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαζόταν μία εβδομάδα για να μάθουμε τους νικητές.
Η διοργάνωση έχει πια ανοίξει φτερά. Αποτελεί παραδοσιακά πόλο έλξης για βετεράνους αθλητές που παίζουν ερασιτεχνικά, αλλά και για κορυφαίους παίκτες του beach volley όπως είναι ο Σταύρος Ντάλλας (φετινός πρωταθλητής μαζί με τον Χατζηνικολάου) ή ο Δημήτρης Νιώπας (επί σειρά ετών πρωταθλητής Ελλάδος).
Όλοι τους έρχονται στο Μάτι και συμβάλλουν με τον τρόπο τους ώστε αυτό που κάποτε ξεκίνησε ως μια απογευματινή συνήθεια για τους γονείς και τα παιδιά του οικισμού, να μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Πάντα μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης για τους ανθρώπους που χάθηκαν, αλλά και σεβασμού προς αυτούς που φρόντισαν ώστε το «βόλεϊ να γίνει το εθνικό σπορ του Ματιού».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Δημήτρης Μπαλοδήμος, Χρήστος Παπαλός
