Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΡΓΙΟΣ
Ξημέρωμα της 24ης Ιουλίου 2018. Με εξαίρεση όσους ήδη γνώριζαν ότι έχασαν κάποιον δικό τους άνθρωπο ή την περιουσία τους, οι περισσότεροι κοιτάζουμε αποσβολωμένοι τα έκτακτα δελτία και δεν έχουμε πλήρη εικόνα του τι έχει συμβεί. Ή απλά φανταζόμαστε και δε θέλουμε να το πιστέψουμε.
Η κα Γεωργία Παπαγεωργίου, Διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Νέας Μάκρης, που εδρεύει στον Νέο Βουτζά και η Υποδιευθύντρια κα Αρετή Χωραΐτου παίρνουν τον δρόμο προς το σχολικό συγκρότημα να δουν αν έχει απομείνει κάτι από το μέρος που πριν από ενάμιση περίπου μήνα αποχαιρετούσαν τους μαθητές ευχόμενες «καλό καλοκαίρι».
«Αντικρίσαμε έναν μαύρο ορίζοντα. Κάπνιζαν τα πάντα και το μέρος μύριζε θάνατο. Ξέραμε ότι ήρθαμε αντιμέτωποι με τον θάνατο, απλώς εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζαμε αν καταφέραμε να τον ξεγελάσουμε. Αρπάξαμε μια λίστα με αριθμούς τηλεφώνων και αρχίσαμε να καλούμε για να δούμε αν ζουν όλα τα παιδιά… Δυστυχώς, χάσαμε έναν μαθητή. Θα πήγαινε Β’ Γυμνασίου», διηγείται στη MP η κα Παπαγεωργίου.
«Τσεκάροντας το κινητό μου για να δω τι γίνεται γενικά στην περιοχή με τις συνέπειες της φωτιάς, είδα ότι είχα λάβει ένα email. Η αποστολέας ήταν άγνωστη, παρ’ αυτά το άνοιξα και με εξέπληξε ευχάριστα εκείνη την, ομολογουμένως σοκαριστική από κάθε άποψη, στιγμή ότι επρόκειτο για το πρώτο μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Δεν ήταν από κάποιον γνωστό μας ή από φορέα της περιοχής, αλλά από την κυρία Διονυσία Κωνσταντοπούλου, Διευθύντρια του Γυμνασίου Ζαχάρως, που δοκιμάστηκε από τη φονική πυρκαγιά του 2007», συνεχίζει η κα Παπαγεωργίου.
Εξήντα πέντε λέξεις, μια απλή σκέψη κι όμως μπορούν να κάνουν τόσο μεγάλη διαφορά σε μια τόσο περίεργη στιγμή που όλα μοιάζουν -και είναι- θολωμένα.
«Πήραμε πολύ κουράγιο από το συγκεκριμένο μήνυμα και το ειλικρινές και συγκινητικό ενδιαφέρον από μια άγνωστη γυναίκα που, όπως κι εμείς, έτσι και εκείνη, μαζί με συμπολίτες της, είχαν αναμετρηθεί με τον θάνατο έντεκα χρόνια νωρίτερα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι πρέπει να έψαξε για να μας βρει, γιατί το σχολείο λέγεται “Γυμνάσιο Νέας Μάκρης” και για κάποιον που δεν γνωρίζει, η σύνδεση με τις πληγείσες περιοχές δε γίνεται αυτόματα».
«Ήταν αυθόρμητο, ήξερα από πρώτο χέρι τι περνούσαν»
Η MP επικοινώνησε με την κυρία Κωνσταντοπούλου με πρώτη και λογική ερώτηση «τι σκέφτηκε και γιατί επικοινώνησε με το 2ο Γυμνάσιο Μάκρης».
«Κοιτάξτε, κανείς μας δεν ξεχνά τι ζήσαμε το 2007. Έχουμε σήμερα μαθητές που έχασαν τότε τα αδελφάκια τους και άλλους που έμειναν άστεγοι. Όποιος έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις και έχει δει τέτοιες εικόνες, νιώθει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα θύματα ανάλογων καταστροφών.
Άνοιξα την τηλεόραση και έβλεπα παντού πυροσβεστικά, ένα μαύρο τοπίο και απελπισία. Ήξερα πόσο σημαντικό είναι για τους πληγέντες να γνωρίζουν ότι κάποιοι τούς σκέφτονται και είναι δίπλα τους, ακριβώς επειδή το 2007 δεχθήκαμε μεγάλη βοήθεια από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Όχι μόνο ψυχολογική, αλλά και υλική, καθώς μας έφτιαξαν εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών. Είναι απολύτως φυσιολογικό να σας νιώθουμε και να σας σκεφτόμαστε», εξηγεί αρχικά και επιβεβαιώνει την κα Παπαγεωργίου ότι μπήκε στον κόπο να ψάξει για το σχολείο…
«Άκουσα ένα ρεπορτάζ για το σχολείο, μπήκα στο site της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και είδα ότι βρίσκεται στον Νέο Βουτζά. Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να στείλω το μήνυμα, είχα σκεφτεί πόσο σημαντικό θα ήταν να διατηρηθεί η επικοινωνία και να έχουμε και διά ζώσης επαφή».
Όπως και έγινε…
Η επίσκεψη στο Μάτι
Οι δύο επικεφαλής των σχολείων «έχτισαν» πάνω στην πρώτη επικοινωνία και με τον καιρό ωρίμασε η ιδέα της αδελφοποίησης και της γνωριμίας. Στις 14 Μαρτίου, 50 μαθητές του Γυμνασίου Ζαχάρως συνοδευόμενοι από την κα Κωνσταντοπούλου, την Υποδιευθύντρια και μία καθηγήτρια του σχολείου, έκαναν αυθημερόν ταξίδι στην Αθήνα για να επισκεφτούν την περιοχή μας.
Όπως αμφότερες οι Διευθύντριες μάς είπαν, δεν υπήρχε καθόλου αμηχανία από την πλευρά των παιδιών που «λύθηκαν» αμέσως, κουβέντιασαν και διασκέδασαν.
«Φάγαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, κλάψαμε κι όταν τελείωσε όλο αυτό, ήταν σαν να είπαμε ο ένας στον άλλο ένα ανομολόγητο μυστικό μας», τονίζει η κυρία Παπαγεωργίου και γεμάτη ενθουσιασμό μάς μιλά για την επόμενη συνάντηση, αυτή τη φορά στην Ηλεία.
Στις 9 και 10 Μαΐου, αντιπροσωπεία του 2ου Γυμνασίου Νέας Μάκρης θα επισκεφθεί τη Ζαχάρω, με τους μαθητές και τους συνοδούς τους να φιλοξενούνται στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Κρέσταινας.
Βασικός σκοπός της επίσκεψης, πέρα από την ενδυνάμωση μιας πολύ όμορφης σχέσης που ξεκίνησε από μια τραγωδία, είναι να βρεθούν τα παιδιά στην Αρτέμιδα και στη Μάκιστο, τα δύο πρώτα χωριά που η πυρκαγιά «ισοπέδωσε» και να δουν ότι η φύση βρίσκει τον τρόπο και ότι η ζωή πρέπει με κάποιο τρόπο να συνεχιστεί…
