Δεν θα αλλάξει κάτι αυτή η ανάρτηση. Η ματαιότητά της, ωστόσο, δεν μπορεί να την καταστήσει αχρείαστη. Γιατί ενώ πάντα θα υπάρχουν απαίδευτοι άνθρωποι, που δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο πέρα από την πάρτη τους, ίσως την επόμενη φορά να την φέρει κάποιος στο μυαλό του και να τους βάλει στη θέση τους.
Έξω από το κλειστό γήπεδο μπάσκετ στο Αθλητικό και Πολιτιστικό Πάρκο Νέας Μάκρης έχει όλες κι όλες τρεις θέσεις πάρκινγκ αναπήρων. Τρεις. Την ίδια στιγμή που για όλους τους υπόλοιπους οδηγούς υπάρχει ΑΠΕΙΡΟΣ χώρος να παρκάρουν. Ε, δεν θα δεις ποτέ αυτές τις τρεις θέσεις ελεύθερες, παρότι σε κανένα σημείο του πάρκου δεν κυκλοφορεί άτομο με αναπηρία.
Δεν είναι μόνο η γαϊδουριά όσων βαριούνται να κουνήσουν το κορμί τους (ας το πούμε κομψά) και να περπατήσουν 20, 30 ή 40 μέτρα. Είναι ότι έρχονται εκεί φέρνοντας τα παιδιά τους. Τους βλέπεις να παρκάρουν στις θέσεις αναπήρων και να βγάζουν απαθείς τα παιδιά από τα πίσω καθίσματα, έχοντας δώσει το χειρότερο παράδειγμα. Φροντίζουν να «εκπαιδεύσουν» και την επόμενη γενιά να μην υπολογίζει τον συνάνθρωπό της.
Άνιωθοι…
