Η ιστορία του Εξωραϊστικού και των Νέων του Ζούμπερι που πρωτοστάτησαν ώστε να γίνουν σημαντικές παρεμβάσεις στην περιοχή από το 1982 έως το 1988
Κείμενο: Κώστας Ζοργιός
Φωτογραφίες: αρχείο οικογένειας Γεωργίου – αρχείο Μάκη Κουλουμπή
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, το Ζούμπερι ήταν ο παράδεισος των παραθεριστών του καλοκαιριού και η Ιθάκη για όσους –ελάχιστους είναι η αλήθεια– εκλεκτούς απολάμβαναν την απομόνωση, την ερημιά και την ησυχία του. Λίγα διάσπαρτα σπίτια, χωματόδρομοι και μαγαζιά μετρημένα στα δάχτυλα.
Η ψαροταβέρνα του Ζούμπερη, από τον οποίον πήρε η περιοχή την ονομασία της, το «Δελφίνι» του Δουμουλιάκα (εκεί που είναι σήμερα το LaCosta), το «Ακρογιάλι» με ιδιοκτήτη τον Λάμπρο, η «Ωκεανίδα» του Γ. Δαβερώνη, σημείο μάζωξης για τους Ζουμπεριώτες τα καλοκαιρινά βράδια. Από κοντά ο ιστορικός θερινός κινηματογράφος «Φλωρίδα» του αείμνηστου Σπύρου Σκούρα, που άνοιγε για σεζόν μέχρι και πέρσι, το Wind με τα ηλεκτρονικά όπου μαζεύονταν τα πιτσιρίκια με μανάδες και πατεράδες να τρέχουν από πίσω και το ξενοδοχείο Ζούμπερι, που βρισκόταν εκεί που σήμερα είναι το ΕΥ ΖΗΝ.
Η ζωή, βέβαια, δεν ήταν εύκολη σε έναν τόσο μικρό οικισμό που ζούσε στη σκιά της Νέας Μάκρης. Δεν ήταν μόνο οι κακοτράχαλοι δρόμοι που ενοχλούσαν τους πιστούς Ζουμπεριώτες, ούτε ότι η περιοχή δεν έμπαινε στο σχέδιο με εξαίρεση τον οικισμό «Φλωρίς».
Υπήρχαν κι άλλα σημαντικά και καθημερινά προβλήματα που απαιτούσαν λύσεις, όπως η έλλειψη πόσιμου νερού, που ανάγκαζε τον κόσμο να γεμίζει τα καζάνια στις ταράτσες ή να φέρνει νερό με μπιτόνια από την Αθήνα.
Η ίδρυση του Συλλόγου
Αυτές οι ανάγκες, σε συνδυασμό με τη διάθεση και το πείσμα των κατοίκων να διεκδικήσουν, οδήγησαν το 1982 σε μια σημαντική απόφαση για τη μετέπειτα ιστορία του οικισμού. Η ίδρυση του Εξωραϊστικού Συλλόγου έφερε στο Ζούμπερι πολλές αλλαγές και αιτήματα που για να επιτευχθούν χρειάστηκε να δοθούν μεγάλες μάχες. Αλλά τίποτα στη ζωή δεν σου χαρίζεται, όπως μας έχει δείξει η ιστορία…
Πρωτεργάτες στην ίδρυσή του οι Γιώργος Ρούσσος, Κώστας Γεωργίου, Νινίκα Ρουμελιώτη, Γιάννης Παπανικολόπουλος, Χρήστος Δικαίος, Ελένη Δουκάκη, Σταύρος Καμπούκος, Ελένη Μαυροβουνιώτη, Γιάννης Ιωαννίδης, Τιτίκα Φραγκοπούλου, Παναγιώτης Βόδενας, Αλκιβιάδης Μπιρλής και ο δικός μας Μάκης Κουλουμπής.
Τον Αύγουστο του 1982, στο προαύλιο της Εκκλησίας του Σωτήρα, έγιναν και οι πρώτες εκλογές του Συλλόγου.
Κυρίαρχο συναίσθημα όλων ήταν να αποκτήσει ο κόσμος φωνή. Να μην παρακολουθεί άπραγος, αλλά να ορίζει τις εξελίξεις και να αλλάξει άρδην την καθημερινότητά του.
Το καταστατικό προέβλεπε ότι ο Εξωραϊστικός θα έπρεπε να βγάλει και μια εφημερίδα, με την οποία θα ενημέρωνε για τις δράσεις του, τα τοπικά προβλήματα του Ζούμπερι και τις ειδήσεις που αφορούσαν την περιοχή.
Η εφημερίδα και ο στόχος του «πρότυπου οικισμού»
Τα «Νέα του Ζούμπερι», έχοντας λογότυπο ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους φύλλο τον Νοέμβριο του 1982 με εκδότη και αρχισυντάκτη τον Κώστα Γεωργίου. Με βασικό τίτλο «Τι θα γίνει με το νερό» και με την προτροπή, που εμφανιζόταν στο πάνω μέρος της εφημερίδας, «Να γίνει το Ζούμπερι ένας οικισμός πρότυπο», έδωσαν από το ξεκίνημα την εικόνα ότι θα κάνουν πολύ περισσότερα από αυτά που όριζε ο αρχικός τους ρόλος.
Στη στήλη «Γνώμες», συνήθως έγραφε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Ρούσσος, με τον Μάκη Κουλουμπή, στο πρώτο του φλερτ με τη δημοσιογραφία, να έχει αναλάβει τη σύνταξη τοπικών ειδήσεων και την παραπολιτική στήλη. Παράλληλα όμως όλα τα μέλη του Συλλόγου είχαν το ελεύθερο να εκφραστούν και να θέσουν τους προβληματισμούς τους. Τις πανέξυπνες γελοιογραφίες, με τοπικά θέματα, τις έφτιαχνε ο ίδιος ο Κώστας Γεωργίου, έχοντας ιδιαίτερο ταλέντο στο σκίτσο.
Ήταν ξεκάθαρο πλέον ότι η έκδοση αυτής της εφημερίδας, είχε σαφή στόχο να πιέσει τις τοπικές Αρχές οργανωμένα, συντεταγμένα και με τη γνώση ότι από πίσω υπήρχε κι ένας Σύλλογος που μάλιστα οργανώθηκε εξ αρχής με εντυπωσιακό και δυναμικό τρόπο.
Τα «Νέα του Ζούμπερι» ξεκίνησαν με μόλις 4 σελίδες, σε μηνιαία βάση, αλλά έφτασαν να είναι 12σέλιδο, να έχουν πλούσια ύλη, διαφημίσεις και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες στήλες. Στην αρχή της κυκλοφορίας τους εκδίδονταν σε 1.000 αντίτυπα και διαβάζονταν από 3.000 αναγνώστες, με ύλη που είχε επιπλέον Κοινωνικές στήλες, Ευθυμογραφήματα, πρωτότυπα σταυρόλεξα, αθλητικά, εκδηλώσεις και Κοινοτικά Νέα. Στις «Λογοτεχνικές Στήλες» δημοσιεύονταν ποιήματα και διηγήματα των κατοίκων και σε κάποιο από τα φύλλα μάλιστα, φιλοξενήθηκε και ένα ποίημα του μετέπειτα δημάρχου, Ιορδάνη Λουίζου.
Η εφημερίδα κυκλοφορούσε δωρεάν (αν και για τυπικούς λόγους αναγραφόταν η τιμή των 20δρχ.) και διανεμόταν και εκτός του Ζούμπερι, φτάνοντας μέχρι τη Νέα Μάκρη, όπου εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε επίσης ο «Παλμός της Ν. Μάκρης» του Πέτρου Μανωλά και λίγο αργότερα η «Φωνή της Νέας Μάκρης», περιοδική έκδοση του Επιμορφωτικού Συλλόγου Νέας Μάκρης.
Οι μεγάλες μάχες
Ένα από τα πρώτα στοιχήματα του Εξωραϊστικού Συλλόγου, που έφτασε να έχει πάνω από 1.500 ενεργά μέλη, έχοντας ανοίξει γραφεία εκεί που σήμερα βρίσκεται η κρητική ταβέρνα «Ροδινός», ήταν να πείσει τους κατοίκους του Ζούμπερι να μεταφέρουν τα εκλογικά τους δικαιώματα στη Νέα Μάκρη, ώστε η περιοχή να αποτελεί υπολογίσιμο μέγεθος στις αποφάσεις της τότε ακόμα κοινοτικής Αρχής.
Η εφημερίδα από τα πρώτα της τεύχη επικεντρώθηκε σε δύο θέματα που έκαιγαν, αλλά μέχρι πρότινος κανείς δεν άγγιζε. Κυρίαρχο θέμα αυτό της υδροδότησης, αφού τότε η κοινότητα Νέας Μάκρης δεν υδρευόταν από νερό της ΕΥΔΑΠ, αλλά από γεωτρήσεις.
Η επιμονή και η ισχυρή αρθρογραφία της εφημερίδας του Ζούμπερι ώστε να δοθεί λύση στο ζήτημα, προκάλεσε ίσως τη μεγαλύτερη κινητοποίηση που έχει γίνει ποτέ στην περιοχή.
Στις 27 Αυγούστου του 1983, περισσότεροι από 500 Ζουμπεριώτες συμμετείχαν στην πορεία διαμαρτυρίας που οργάνωσε ο Εξωραϊστικός Σύλλογος, από το Ζούμπερι μέχρι την πλατεία της Νέας Μάκρης, όπου πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση με τη συμμετοχή πολλών άλλων συλλόγων της πόλης και με την παρουσία βουλευτών και στελεχών της Νομαρχίας και της Κοινότητας Νέας Μάκρης.
Το παρών έδωσε και συνεργείο της ΕΡΤ που κάλυψε την εκδήλωση και βοήθησε να επιτευχθεί η πρώτη μεγάλη νίκη, καθώς με απόφαση της Νομαρχίας, ξεκίνησαν τα έργα για να έρθει το νερό της ΕΥΔΑΠ στη Νέα Μάκρη. Με απλά λόγια, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Ζούμπερι και η εφημερίδα του έτρεξαν για να λυθεί ένα πρόβλημα που αφορούσε όλους…
Η δεύτερη μεγάλη νίκη ήρθε επίσης μέσα από συνεχή δημοσιεύματα, αλλά και με τη δράση των μελών του Συλλόγου. Αφορούσε τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που έφταναν στο Ζούμπερι τους καλοκαιρινούς μήνες, με τους οδηγούς να παρκάρουν πάνω στην αμμουδιά μέχρι το κύμα και να μετατρέπουν την παραλία σε ένα ατέλειωτο πάρκινγκ.
Ο Σύλλογος ανέλαβε δράση, έστησε κολωνάκια με αλυσίδες που εμπόδιζαν τη διελεύση των οχημάτων προς την παραλία. Όταν μάλιστα παρατηρήθηκε το φαινόμενο άγνωστοι να τα ξηλώνουν, οργάνωσαν νυκτερινές βάρδιες και σκοπιές μέσα από βάρκες! Με επιμονή και σχέδιο, κατάφεραν να αδειάσουν την αμμουδιά από τα ΙΧ και να διατηρήσουν τη φυσική ομορφιά της παραλίας γεγονός που συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας.
Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος και τα «Νέα του Ζούμπερι» βοήθησαν ώστε να γίνουν πράξη κι άλλα σημαντικά αιτήματα των κατοίκων όπως οι ασφαλτοστρώσεις των οδών Αύρας, Μαρούγκα και Χαρ. Τρικούπη, ο φωτισμός της πλατείας του Ζούμπερι και της εκκλησίας Μεταμόρφωσης Σωτήρος, η καθιέρωση της Ανάστασης στο εκκλησάκι το 1983 στις 23.00, ώρα που γίνεται και σήμερα.
Σημαντικά, επίσης, είναι η πρωτοβουλία να κατασκευαστεί η νησίδα στη λεωφόρο Ποσειδώνος, να φυτευτούν φοίνικες και να τοποθετηθούν πλάκες αριστερά και δεξιά του δρόμου αλλά και η κατασκευή του γηπέδου μπάσκετ στην παραλία που σήμερα είναι κατεστραμμένο και εγκαταλελειμμένο.
Άξια αναφοράς είναι και ο εξωραϊσμός του οικισμού με χρήματα του Συλλόγου από τις συνδρομές των κατοίκων, οι δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις, οι συνεστιάσεις, οι βραδιές νεολαίας και τα ντίσκο πάρτι που έγιναν στα χρόνια λειτουργίας του συλλόγου και βέβαια ο «Γύρος του Ζούμπερι», ένα αθλητικό γεγονός στο οποίο συμμετείχαν κάθε χρόνο εκατοντάδες μικροί και μεγάλοι, μόνιμοι κάτοικοι, παραθεριστές και επισκέπτες.
Πολύ σημαντικό ζήτημα ήταν η ένταξη του οικισμού στο Σχέδιο Πόλης για το οποίο τα μέλη του συλλόγου έκαναν πολλές ενέργειες και συναντήσεις στο ΥΧΟΠ (Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος), τη Νομαρχία Αττικής και Αν. Αττικής και την Κοινότητα Ν. Μάκρης.
Άλλα ζητήματα που απασχολούσαν τους Ζουμπεριώτες και τον Σύλλογό τους ήταν η παραλιακή Λ. Ποσειδώνος που πλημμύριζε σε κάθε βροχή, η καταπάτηση της παραλίας με τσιμεντένιους φράχτες και ράμπες, η έλλειψη ηλεκτροφωτισμού στους δρόμους, η απόκτηση αστικής συγκοινωνίας, η ελλιπής πυροπροστασία, τα σκουπίδια που μαζεύονταν βουνό, η έλλειψη αποχέτευσης και η παραμέληση των οικισμών της Ν. Μάκρης που ελάχιστα χρήματα αποκόμιζαν από τον εκάστοτε κοινοτικό προϋπολογισμό.
Ο αγώνας της έκδοσης
Για κάθε έκδοση φύλλου των Νέων του Ζούμπερι, γινόταν ένας πραγματικός αγώνας, αν αναλογιστεί κανείς ότι βρισκόμαστε 40 χρόνια πίσω, χωρίς υπολογιστές και ίντερνετ, σε έναν μικρό οικισμό έξω από την Αθήνα.
Ο Γεωργίου κατά κύριο λόγο, ο Ρούσσος και ο Κουλουμπής, μάζευαν τα χειρόγραφα κείμενα που αφού πληκτρολογούνταν σε στήλες, μαζί με τις φωτογραφίες και τις μακέτες κοβόντουσαν με ψαλίδι και το μοντάζ κάθε σελίδας γινόταν στον τοίχο με σελοτέιπ και πήγαινε στο τυπογραφείο σε φωτογραφία.
Όταν πια ήταν έτοιμο το φύλλο, ο τοπικός πληθυσμός το περίμενε πώς και πώς για να μάθει τι συνέβαινε εντός και εκτός Ζούμπερι, σε μια εποχή που η πληροφορία ταξίδευε πολύ πιο αργά από ό,τι σήμερα.
Το τέλος και το δίδαγμα
Αυτό το ταξίδι χέρι – χέρι Εξωραϊστικού και εφημερίδας κράτησε με αυτή τη μορφή έξι χρόνια, μέχρι δηλαδή το 1988, όταν έγιναν εκλογές με τη συμμετοχή άλλου συνδυασμού που κέρδισε την πλειοψηφία. Η εφημερίδα συνέχισε να εκδίδεται με τη μορφή φυλλαδίου, αλλά σύντομα σταμάτησε η έκδοσή αφού η δράση του συλλόγου ατόνησε.
Το 58ο και τελευταίο φύλλο των Νέων του Ζούμπερι από το αρχικό Δ.Σ., κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1988, με βασικό θέμα την επικείμενη ανάρτηση του σχεδίου πόλης συνοδευόμενο από την απαραίτητη σχετική γελοιογραφία.
Αν κάτι έδειξε η Ιστορία, είναι ότι η οργανωμένη δράση και η συσπείρωση των κατοίκων, σε συνδυασμό με τη δύναμη του Τύπου, μπορούν να φέρουν θεαματικά αποτελέσματα…
Η κυκλοφορία της «ΓΝΩΜΗΣ»
Σε μια προσπάθεια να συνεχίσει να δίνει μάχες για το Ζούμπερι, αλλά και τις υπόλοιπες περιοχές του δήμου Νέας Μάκρης, ο Κώστας Γεωργίου προχώρησε στην έκδοση της «ΓΝΩΜΗΣ», μιας εφημερίδας που αποτελούσε ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά έφερε κοντά της αρκετούς από τους συνεργάτες της προκατόχου της.
Η πρώτη «ΓΝΩΜΗ» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1989 σε λίγα αντίτυπα, αλλά σταδιακά έφτασε τα 10.000, με τα 7.500 εξ αυτών να αφορούν συνδρομητές. Ο Κώστας Γεωργίου έφυγε από τη ζωή το Δεκέμβριο του 1996, μετά από σύντομη μάχη με τη λευχαιμία.
Οι αναγνώστες, όμως, που ήθελαν να συνεχίσει η έκδοση της εφημερίδας τους, επέμειναν πείθοντας τη σύζυγό του Ελένη και την κόρη του Μαρία Γεωργίου, να αναλάβουν την επανέκδοση της «ΓΝΩΜΗΣ».
Το 46ο φύλλο, αυτό του Φεβρουαρίου – Μαρτίου 1997 ήταν αφιερωμένο στον Κώστα Γεωργίου, με τίτλο «Χάθηκε ο Κώστας». Το συγκινητικό κείμενο αποχαιρετούσε έναν άνθρωπο που έδωσε την ψυχή του για να γίνει η περιοχή «πρότυπος οικισμός», όπως ζητούσαν πάντα τα «Νέα του Ζούμπερι» και αποτέλεσε έναν από τους πρώτους εκδότες εφημερίδων με πραγματική δυναμική σε ολόκληρη την Ανατολική Αττική.
Η εκδότρια Ελένη Γεωργίου και η αρχισυντάκτρια Μαρία Γεωργίου, συνέχισαν να εκδίδουν τη «ΓΝΩΜΗ» μέχρι τον Μάιο του 2005, σταματώντας στο 94ο φύλλο, μετά από 17 χρόνια συνεχούς παρουσίας και προσφοράς στην ενημέρωση του τόπου μας.
