Όπως όλα δείχνουν, η κλοπή των έργων των Πικάσο και Μοντριάν από την Εθνική Πινακοθήκη δεν υπήρξε η μοναδική που διέπραξε ο 49χρονος ελαιοχρωματιστής που κατηγορείται. Ολλανδός ερευνητής που ασχολείται με την υπόθεση μίλησε στο Mega, όπου και επικαλέστηκε τη μαρτυρία πρώην συντρόφου του ελαιοχρωματιστή, σύμφωνα με την οποία, ο ίδιος, έχει στην κατοχή του και έναν πίνακα του Μονέ που είχε κλαπεί, το 2012, από Μουσείο του Ρότερνταμ.
Η ολλανδικής καταγωγής γυναίκα, σύμφωνα με τον ερευνητή, ήταν αυτή που βοήθησε τον «φαντομά» της Εθνικής Πινακοθήκης, να κρύψει τους πίνακες, και ήξερε που ήταν. «Στην πραγματικότητα, είναι κι αυτή θύμα», είπε ο Ολλανδός ντετέκτιβ, και συνέχισε: «Δεν ήθελε να εμπλακεί στην υπόθεση, αλλά τον ξέρει και κάπως έτσι ενεπλάκη. Θα ήταν υπέροχο εάν της χτυπούσε η αστυνομία την πόρτα, να την ρωτήσει τι ξέρει».
Ο ερευνητής Άρθουρ Μπραντ δήλωσε, ακόμα, ότι ο Μονέ που πιστεύει ότι έχει στην κατοχή του ο 49χρονος είχε κλαπεί από το μουσείο Κούνστχαλ του Ρότερνταμ το 2012, μαζί με ένα έργο του Πικάσο που πουλήθηκε. «Ο Γιώργος πήγε στη Ρουμανία και τους παρέλαβε. Τον Πικάσο τον πούλησε. Τον Μονέ τον κρύβει ακόμα», είπε.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Ολλανδή πρώην σύντροφος του κλέφτη των έργων, βρίσκεται σε επαφή με την ελληνική αστυνομία, αλλά δεν έχει κληθεί να καταθέσει επίσημα. «Μού είχε πει τα πάντα από πέρυσι τον Δεκέμβριο κι εγώ τα είχα μεταφέρει στην ολλανδική αστυνομία. (Η γυναίκα) επικοινώνησε με δικηγόρο και τού ζήτησε να επικοινωνήσει με την ελληνική αστυνομία. Δεν καταλαβαίνει γιατί δεν έχει κληθεί επίσημα να δώσει κατάθεση. Γίνονται απλώς κάποια τηλεφωνήματα και η ίδια είναι αναστατωμένη γιατί θεωρεί ότι, αν δεν γίνει κάτι, θα εξαφανιστεί και ο Μονέ».
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι έρευνες έχουν φτάσει ως το Ντουμπάι καθώς πιστεύεται ότι ο 49χρονος ελαιοχρωματιστής έχει επαφές με μέλη κυκλώματος το οποίο διακινεί κλεμμένα έργα τέχνης εκεί.
Αναλυτικά όσα υποστήριξε ο 49χρονος ελαιοχρωματιστής
Στην προανακριτική του απολογία, ο 49χρονος υποστήριξε πως για δύο χρόνια σκεφτόταν να κλέψει κάποιο έργο τέχνης από την Πινακοθήκη και πως η επαγγελματική του κατάρτιση τον βοήθησε να καταλάβει «πού υπήρχε τσιμεντένιος τοίχος και πού γυψοσανίδα».
Στη συνέχεια σημείωσε πως ήξερε πολύ καλά πως να κάνει την κλοπή καθώς για μήνες μελετούσε τα σημεία των καμερών μέχρι την ώρα που οι φύλακες κάνουν το διάλειμμα τους. Ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως δεν είχε αποφασίσει εκ των προτέρων ποια έργα θα έκλεβε από το μουσείο και πως η ημέρα και η ώρα της κλοπής δεν ήταν προσχεδιασμένη.
Εν συνεχεία έδωσε αναλυτικές λεπτομέρειες για τον τρόπο που μπήκε μέσα στο κτίριο από την μπαλκονόπορτα και τον τρόπο που έκλεψε τα έργα τέχνης του Πικάσο και του Μοντριάν και στη συνέχεια ξέφυγε από τους φύλακες και τους αστυνομικούς. Σημειώνεται πως ο 49χρονος δήλωσε μετανιωμένος για την κλοπή των έργων τέχνης και ανέφερε πως σκοπός του είναι να συνεργαστεί απόλυτα με τις Αρχές για να ανακτηθούν πλήρως οι πίνακες.
«Θέλω να σας πω κάτι ακόμα που έκανα πριν από πολλά χρόνια και το έχω βάρος στην συνείδηση μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Το 2012 είχα μπει στην Εθνική Πινακοθήκη και είχα πάρει 3 πίνακες. Θα σας πω τα πάντα με όσες λεπτομέρειες θυμάμαι. Ζητώ μόνο την κατανόηση σας γιατί έχουν περάσει περίπου 9,5 χρόνια έχω ήδη υποστεί ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.. Σκοπός μου είναι να συνεργαστώ απόλυτα με τις αρμόδιες αρχές ώστε να ανακτηθούν πλήρως οι πίνακες. Έχω μετανιώσει πάρα πολύ για την πράξη μου. Από πάντα με ενδιέφεραν τα έργα τέχνης», σημείωσε αρχικά ο 49χρονος κατηγορούμενος, ομολογώντας ουσιαστικά την πράξη του.
Εν συνεχεία υπογράμμισε πως για πολύ καιρό μελετούσε τις κινήσεις των φυλάκων και τα σημεία που ήταν τοποθετημένες οι κάμερες και έτσι κατάφερε να μη συλληφθεί όταν έκανε την κλοπή «Έκανα συνεχείς επισκέψεις στην Εθνική Πινακοθήκη και απέκτησα οικειότητα με τα έργα και τον χώρο ώσπου πίστεψα ότι ένα από αυτά μπορεί να γίνει δικό μου. Αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν 2 χρόνια περίπου και με οδήγησαν να κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.
Για περίπου 6 μήνες πριν από την κλοπή έκανα πολλές επισκέψεις… Λόγω της ενασχόλησης μου με τις οικοδομές γνώριζα τα οικοδομικά υλικά και μπορούσα να καταλάβω πού υπήρχε τσιμεντένιος τοίχος και πού γυψοσανίδα. Καθόμουν ώρες στο εσωτερικό παρατηρώντας όχι μόνο τα έργα τέχνης αλλά και τη διαμόρφωση του χώρου τη συμπεριφορά των φυλάκων, πού υπήρχαν παράθυρα, κάμερες… Επίσης το ίδιο έκανα και στον περιβάλλοντα χώρο. Έπαιρνα καφέ και καθόμουν για ώρες γύρω από την Πινακοθήκη .
Δεν θυμάμαι πόσες βραδιές καθόμουν κρυμμένος στα φυτά και παρατηρούσα τους φύλακες. Μπορεί να το είχα κάνει και πάνω από 50 φορές μόνο το τελευταίο 6μηνο πριν από την κλοπή. Έτσι κατάφερα και απέκτησα πάρα πολύ καλή γνώση των συστημάτων ασφαλείας. Ήξερα όλες τις συνήθειες των φυλάκων, πότε άλλαζαν βάρδια, ποιος κάπνιζε ποιος έβγαινε στον κήπο… Ήξερα ότι είχαν μειωθεί τον τελευταίο καιρό λόγω της οικονομικής κρίσης, ήξερα ότι υπήρχε και συναγερμός» σημείωσε.
Ο 49χρονος υποστήριξε πως και η μέρα της κλοπής αλλά και τα έργα που έκλεψε από την Πινακοθήκη δεν ήταν προαποφασισμένα και περιέγραψε το τι φορούσε την ημέρα της κλοπής. «Δεν είχα αποφασίσει ποιο έργο θα έπαιρνα αλλά μόνο ότι ήθελα να πάρω κάποιο. Πήγα στο Μοναστηράκι, αγόρασα μαύρες αρβύλες, υφασμάτινα γάντια, μαύρο παντελόνι, ένα μαύρο μπλουζάκι, μια μαύρη κουκούλα που άφηνε ακάλυπτα μόνο τα μάτια και ένα μαύρο σάκο… Από τα οικοδομικά μου εργαλεία χρησιμοποίησα ένα σφυρί, ένα σιδερένιο καλέμι και ένα κοπίδι. «Η επιλογή της ημέρας της κλοπής ήταν τυχαία», υποστήριξε.
Πώς μπήκε στην Εθνική Πινακοθήκη
Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος περιέγραψε στους αστυνομικούς τη διαδρομή που ακολούθησε για να φτάσει στην Εθνική Πινακοθήκη αλλά και το πως έκλεψε τα έργα τέχνης χωρίς να συλληφθεί. Συγκεκριμένα σημείωσε πως εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι θείου του και ανέφερε ότι αρχικά πήρε το τρένο και το μετρό για να φτάσει στον Ευαγγελισμό. «Μπήκα στο πάρκο και πήγα σε μια ξύλινη αποθήκη που ήταν εκεί μπήκα και άλλαξα τα ρούχα μου και κατά τις 9 το βράδυ βγήκα και πήγα προς την Πινακοθήκη» σημείωσε και στη συνέχεια περιέγραψε ότι πήδηξε μάντρες και μία ταράτσα και στη συνέχεια ανέβηκε στο τοιχίο της Πινακοθήκης.
«Με τα χέρια μου προσπάθησα να ανοίξω τα φύλλα της μπαλκονόπορτας. Στην δεύτερη ή τρίτη προσπάθεια κατάλαβα ότι οι μπαλκονόπορτες ήταν ανασφάλιστες και θα άνοιγαν αν τραβούσαν πιο δυνατά. Μόλις κουνήθηκε λίγο η μπαλκονόπορτα ακούστηκε ένα μπιπ το οποίο κατάλαβα ότι θα καλούσε το φύλακα. Ήξερα ότι εκείνη την ώρα ήταν μόνο ένας φύλακας.
Έτσι, ξαναένωσα τα δυο φύλλα που είχαν ανοίξει περίπου δυο εκατοστά και πήγα στο παράθυρο. Έβγαλα το σφυρί, έσπασα το τζάμι δημιουργώντας μια τρύπα γνωρίζοντας ότι έχω χρόνο να το κάνω αφού ήξερα πόσο χρόνο χρειάζεται ο φύλακας για να έρθει. Μετά από λίγο άκουσα και τον φύλακα να βαδίζει στο εσωτερικό.
Αρχικά σκέφτηκα ότι δεν θα καταφέρω να περάσω στο χώρο με τα εκθέματα. Μάζεψα το σάκο, πήδηξα στο εξωτερικό τοιχίο και βγήκα στο πεζοδρόμιο της Βασιλέως Κωνσταντίνου. Βάδισα λίγα μέτρα προς τα κάτω και μπήκα στην αυλή πηδώντας τον τοίχο. Κάθισα σε κάτι τραπεζάκια, δίπλα σε ένα σπιτάκι και κάπνισα μερικά τσιγάρα. Τα αποτσίγαρα τα μάζεψα σε ένα σακουλάκι. Είκοσι λεπτά μετά ξαναγύρισα στο ίδιος σημείο. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα, η οποία ήταν όντως ξεκλείδωτη, άκουσα το μπιπ μπήκα μέσα και την ξαναέκλεισα. Στάθηκα στον εσωτερικό διάδρομο και έστησα αυτί στην γυψοσανίδα. Μετά από λίγο άκουσα το φύλακα. Έμεινε εκεί κάποια δευτερόλεπτα τον άκουσα να μουρμουρίζει κάτι. Θεώρησα ότι είχε αρχίσει να εκνευρίζεται και έβριζε μόνος του γιατί δεν μπορούσε να βρει τι συμβαίνει αφού δεν έβλεπε την μπαλκονόπορτα.
Τότε αποφάσισα ότι εκνευρίζοντας τον φύλακα είναι ο καλύτερος τρόπος να πραγματοποιήσω την κλοπή κάνοντας τον να πιστέψει ότι υπάρχει τεχνικό πρόβλημα στις ζώνες του συναγερμού. Έτσι επανέλαβα την ίδια διαδικασία αρκετές φορές. Ανοιγόκλεινα την μπαλκονόπορτα χωρίς να μπαίνω μέσα. Νομίζω ότι τις τελευταίες φορές που ανοιγόκλεισα την μπαλκονόπορτα δεν άκουσα τον φύλακα να έρχεται. Έμεινα στο σημείο μέχρι τις 4 τα ξημερώματα. Εκείνη τη στιγμή άνοιξα την μπαλκονόπορτα και μπήκα μέσα αφήνοντας την ανοιχτή.
Πώς έκλεψε τους πίνακες
«Στο χώρο ήταν κάπως σκοτεινά αλλά είχε επαρκή φωτισμό ώστε να βλέπω τι κάνω. Ακούμπησα τα χέρια μου στο έδαφος …εντόπισα το σημείο της ένωσης γυψοσανίδων ασκώντας πίεση άνοιξε η γυψοσανίδα και έπεσαν μικροί πίνακες που είχε πάνω της. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ο φύλακας δεν θα έρθει… Μπήκα μπουσουλώντας στον κυρίως χώρο τράβηξα τον σάκο …Το μέρος που μπήκα ήταν μια αίθουσα που σχεδόν απέναντι είχε σκάλες. Πήγα περπατώντας μέχρι τις σκάλες και άρχισα να τις ανεβαίνω μπουσουλώντας. Μπήκα μπουσουλώντας στην αίθουσα και άρχισα να κουνάω τα χέρια μου ώστε να καταλάβω αν δουλεύουν τα ραντάρ του συναγερμού.
Επειδή δεν άκουσα κανέναν συναγερμό υπέθεσα πως ο φύλακας τον είχε απενεργοποιήσει. Σηκώθηκα όρθιος και βρέθηκα μπροστά στον πίνακα του Πικάσο. Τον ξεκρέμασα με την κορνίζα που ήταν βαριά, τον άφησα στην άκρη της σκάλας και πήρα άλλον έναν πίνακα του Μοντριάν ενώ ξεκρέμασα έναν ακόμη…Χρειάστηκε 5 με 7 λεπτά για να βγάλει τις κορνίζες γιατί δεν χωρούσαν στο σάκο. Δεν θυμάμαι πως τις έβγαλα…
Έβαλα στο σάκο τους δυο πίνακες και εκείνη την ώρα άκουσα τον φύλακα να έρχεται και να φωνάζει “κλέφτης- κλέφτης σταμάτα”. Δεν γύρισα να τον κοιτάξω καθόλου. Σηκώθηκα και χωρίς να πως τίποτα κάνοντας τρία τέσσερα βήματα χώθηκα στην τρύπα που είχα ανοίξει ανάμεσα στις γυψοσανίδες.
Βγήκα στο ταρατσάκι και πέρασα στο πεζοδρόμιο. Τη στιγμή εκείνη μου φαίνεται ότι κόπηκα από κάποια γυαλιά πήρα ένα χαρτί που είχε επάνω του ένα σχέδιο το οποίο ήταν έκθεμα σκούπισα το χέρι μου και το έβαλα στην τσέπη μου.