Γράφει η Καλαρίδη Μαρία
Απόψε έχει πανσέληνο κι εγώ πήγα βόλτα με το αυτοκίνητο μου για να ξεσκάσω απολαμβάνοντας την ταχύτητα και τη μουσική. Τρέχοντας αναλογίστηκα ότι αυτή τη χρονιά έτρεξαν το ίδιο κι οι εξελίξεις στη ζωή μου. Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να αναλύσω αυτές τις αλλαγές μαζί με όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων που τις συνοδεύουν. Μπορεί να φαίνεται εγωιστικό το να αφιερώσω τόσες γραμμές στη δική μου ζωή, όμως πιστεύω ότι πολλοί αναγνώστες θα αναγνωρίσουν την καθημερινότητα τους σε αυτές, μιας και όλοι είμαστε διαφορετικοί μα και ίδιοι ταυτόχρονα.
Ας ξεκινήσουμε με το γνωστό σε πολύ κόσμο έργο «Οι φίλοι μου τα φίδια», το οποίο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω φέτος. Είναι επώδυνο το να βλέπεις άτομα που μέχρι πρότινος υποκρίνονταν τα κοντινά σου άτομα, να εκδηλώνουν ζηλόφθονη συμπεριφορά, επειδή εσύ εξελίχθηκες επαγγελματικά. Υπάρχει μια ευρεία αντίληψη ότι οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα, όμως κατά τη γνώμη μου οι αληθινοί φίλοι θα αποκαλυφθούν στις στιγμές της ευτυχίας σου. Όταν βρίσκεσαι σε δυσμενή θέση, αρκετοί θα πλησιάσουν για να σε οικτίρουν και να τονώσουν το «εγώ» τους μπροστά στο δικό σου «ερείπιο». Την ώρα όμως που θα έχουν στεφθεί με επιτυχία οι προσπάθειες σου σε πολλούς τομείς, λίγοι είναι αυτοί που θα αντέξουν να μοιραστούν το δικό σου «φως» και η εμπειρία έχει δείξει ότι η επαγγελματική επιτυχία και οι άνθρωποι που θα παραμείνουν δίπλα σου σε αυτήν είναι αντιστρόφως ανάλογα ποσά.
Επίσης, αυτή τη χρονιά ήρθα σε στενή επαφή με το χώρο της μόδας. Από τη μια πλευρά, η εργασία σε αυτόν τον κλάδο είναι εξοντωτική τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Από την άλλη, όταν βλέπεις αυτά που δημιουργείς να λαμβάνουν θετικά σχόλια νιώθεις ότι είναι η μεγαλύτερη αποζημίωση για τον χρόνο που αφιέρωσες. Ωστόσο, μερικές φορές δεν αρκεί μόνο το να εργάζεσαι για ένα στόχο, αλλά πρέπει και να ενδίδεις στο προσφιλές σπορ της κολακείας, ακόμα κι όταν συμβαίνουν πράγματα που το δικό σου αισθητικό κριτήριο αποδοκιμάζει. Επιπλέον, το γερό στομάχι που μπορεί να διαθέτει κανείς πρέπει να είναι προετοιμασμένο να δεχτεί πολλές λάσπες, διότι όταν διαθέτεις περισσότερες δεξιότητες προκαλείς ανασφάλεια σε όσους έχουν στηρίξει τη σταδιοδρομία τους σε σαθρά θεμέλια. Είναι γεγονός, παρ’ όλα αυτά, ότι όσο κι αν προσπαθήσουν να υποσκελίσουν την προσωπικότητα σου και το όποιο ταλέντο έχεις, αυτά θα εξακολουθούν να υπάρχουν κι είναι η χορογραφία της ζωής που θα επιφέρει τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να εκτιμηθούν κάπου αλλού.
Εξίσου σημαντικές είναι οι αλλαγές που συντελέσθηκαν στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι μια από τις γενεσιουργές δυνάμεις της τέχνης και της ζωής, τον έρωτα. Παλαιότερα, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να ξαναμπώ στην «ταλαιπωρία» του σχετίζεσθαι. Μπορώ να ομολογήσω ότι μου φαινόταν πιο βολικό το να ζω κλεισμένη στα κουτάκια του παρελθόντος, αφού εκεί τα πράγματα ήταν τετελεσμένα κι όχι ευμετάβλητα όπως στο παρόν. Ο φόβος του να εκτεθώ και να ξαναεμπιστευτώ ήταν το χρυσό κλουβί που είχα φτιάξει ακριβώς στα μέτρα μου. Ήρθε όμως η ώρα να αφεθώ και να εκδηλώσω τα συναισθήματα μου, πιστεύοντας ότι πλέον δύναμαι να διαχειριστώ την ευτυχία, αλλά και τη δυστυχία.
Και κάπου εδώ θα σας αφήσω, για να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου για μια ακόμα περιπέτεια μόδας στην Κοπεγχάγη. Σας εύχομαι αυτό το καλοκαίρι να γυρίσει κι ο δικός σας διακόπτης στο «συν». Αλλά μην ξεχνάτε ότι αυτό προϋποθέτει να κάνετε εσείς χώρο στις «αποσκευές» σας για τους ανθρώπους και τις ασχολίες που σας αξίζουν.
