Γράφει ο Βασίλης Λουίζος
Δύο Έλληνες στρατιωτικοί κρατούνται ακόμη στις φυλακές της Τουρκίας. Και όσο και να συμμερίζομαι τη θλίψη και την αγωνία των δικών τους ανθρώπων, όσο και να σκέφτομαι την περιπέτεια που οι ίδιοι περνούν, δυσκολεύομαι πολύ να τους αποκαλέσω «ήρωες».
Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, οι δύο νέοι στρατιώτες αποπροσανατολίστηκαν, μπήκαν σε έδαφος μιας ξένης χώρας, συνελήφθησαν από τουρκική περίπολο και παρέδωσαν τα όπλα τους. Δεν αντιλαμβάνομαι ποια είναι η «πράξη ηρωισμού» και για ποιον λόγο τα ΜΜΕ, αλλά και τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν με τόση ευκολία αυτόν τον χαρακτηρισμό. Όλο αυτό κάτι κρύβει… Αποδίδουμε, πλέον, με τόση ευκολία κάποιους χαρακτηρισμούς, που οι ίδιες οι λέξεις αρχίζουν να χάνουν το νόημά τους.
Πάντα προσπαθώ να λέω ευθέως την άποψή μου, όσο εκκεντρική ή δυσάρεστη κι αν ακούγεται κάποιες φορές. Έτσι θα κάνω και τώρα. Για εμένα, ήρωες ήταν αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία αυτής της χώρας, είναι αυτοί που αντιστάθηκαν στον κατακτητή, είναι αυτοί που κάθε μέρα, κάθε ώρα παίζουν κορώνα-γράμματα τη ζωή τους παλεύοντας με τα θεριά της φύσης για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, είναι αυτοί που τραυματίζονται ή χάνουν τη ζωή τους στο κυνήγι κακοποιών και τρομοκρατών. Ήρωες δεν μπορεί να είναι κάποιοι που κατά λάθος βρέθηκαν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή…
Δε γίνεται, όμως, αυτοί οι άνθρωποι να παραμένουν μέχρι και σήμερα φυλακισμένοι. Δε γίνεται να παραμένουν όμηροι της τουρκικής επιθετικότητας και θύματα όσων επιδιώκουν να διαταράξουν τις σχέσεις δύο γειτονικών λαών… Πρέπει άμεσα να απελευθερωθούν και να επιστρέψουν στη χώρα μας! Έχουν και οι δύο την απόλυτη συμπαράστασή μου.
Κάποιοι άλλοι, όμως, μου προκαλούν μόνο αποτροπιασμό… Αναρωτιέμαι πόσο «πειραγμένα» μπορεί να είναι δύο νέα παιδιά, για να φτάσουν στο σημείο να πειράξουν ένα μικρό, φιλικό σκυλάκι; Πόση έλλειψη παιδείας χρειάζεται για να βρίσκεις διασκεδαστικό το να πετάξεις ένα αθώο πλάσμα σε κάποιο γκρεμό; Και πόσο διαταραγμένος αλλά και πανηλίθιος πρέπει να είσαι για να φτάσεις στο σημείο να «παινεύεσαι» τραβώντας το σε βίντεο και ανεβάζοντάς το σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
Μήπως έχει δίκιο αυτός που υποστηρίζει ότι αντί του νόμου για τη στείρωση των τετράποδων φίλων μας, θα έπρεπε να περάσουν έναν παρόμοιο νόμο για τη στείρωση κάποιων τέτοιων… δίποδων;
Τέλος πάντων… Άγιες μέρες έρχονται… Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!