Σάββατο πρωί, λίγο μετά την Ανατολή του ήλιου, στις Στήλες του Ολυμπίου Διός μια παρέα δέκα δρομέων σταματά για μια ανάσα, στρέφει το βλέμμα προς τις κίονες, και ξαναπιάνει τον ρυθμό.
Κάνουμε την τελευταία μας προπόνηση πριν τον 42ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, λένε. ‘Αλλοι έρχονται από τη Γερμανία, άλλοι από την Ιταλία, την Ισπανία αλλά και από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αύριο, από τον Μαραθώνα ως το Παναθηναϊκό Στάδιο, θα τρέξουμε εκεί όπου γεννήθηκε ο μύθος της αντοχής, μας αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Η εικόνα αυτής της μικρής ομάδας, στις Στήλες, είναι η καλύτερη εισαγωγή για το τι σημαίνει ο Αυθεντικός Μαραθώνιος για την Αθήνα. Όπως προκύπτει από σύντομες συνομιλίες που είχαμε και με μικρές επιχειρήσεις στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις γειτονιές, ο Μαραθώνιος δεν είναι απλά μια διαδρομή, είναι ένα τριήμερο που φέρνει στην πόλη χιλιάδες δρομείς, συνοδούς και θεατές, που γεμίζουν αεροπλάνα, ξενοδοχεία και γειτονιές.
Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις, περισσότεροι από 75.000 συμμετέχοντες και θεατές ζωντανεύουν τα τελευταία χρόνια την ιστορική διαδρομή κάθε Νοέμβριο από τον Μαραθώνα ως το Παναθηναϊκό Στάδιο. Το τριήμερο δεν είναι μόνο τα 42.195 της αυθεντικής διαδρομής. Το πρόγραμμα απλώνεται με 5 χλμ., 10 χλμ., παιδικό αγώνα 1,2 χλμ., καθώς και Αγώνες Δρόμου παιδιών σε Δήμους κατά μήκος της Αυθεντικής Μαραθώνιας Διαδρομής.
Η Αθήνα, όπως μας αναφέρουν χαρακτηριστικά, θυμίζει καλοκαιρινές ημέρες.Παρέες κανονίζουν βόλτα στην Πλάκα μετά τον Σαββατιάτικο αγώνα, άλλοι τσεκάρουν μουσεία, περνούν από τον Εθνικό Κήπο, βγάζουν φωτογραφίες και τις ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για τους δρομείς από το εξωτερικό είναι μια μικρή απόδραση δύο-τριών ημερών, που συνδυάζει αγώνα και τουρισμό.
Ο οικονομικός παλμός της πόλης
Και η πόλη τι κερδίζει; Πέρα από το προφανές της προβολής, υπάρχει ο οικονομικός παλμός. Η διεθνής βιβλιογραφία για τα οικονομικά αποτυπώματα μαραθωνίων δείχνει ότι τέτοιες διοργανώσεις δημιουργούν βραχυπρόθεσμη ζήτηση για καταλύματα, εστίαση, μεταφορές και λιανεμπόριο, μαζί με οφέλη που αποτυπώνονται μακροπρόθεσμα, όπως η ενίσχυση του περαιτέρω brand της πόλης ως προορισμού αθλητικού τουρισμού.
Αν ρωτήσεις τους καταστηματάρχες γύρω από το κέντρο, θα σου πουν χαρακτηριστικά πως ο Νοέμβριος έχει τις μαραθώνιες μέρες του: καφές στο χέρι που φεύγει γρήγορα, πρωινά που γεμίζουν τραπέζια πριν καν σηκωθούν οι τέντες, ουρές στα φαρμακεία και στα σουπερμάρκετ για νερά, μπανάνες κλπ. Και στα ξενοδοχεία πολλοί κάνουν κράτηση δύο και τριών ημερών καθώς φτάνουν Παρασκευή, φεύγουν Δευτέρα, γιατί η εμπειρία δεν είναι πάμε-τρέχουμε-φεύγουμε, αλλά ένα μικρό Σαββατοκύριακο στην πόλη. Τα στοιχεία της επίσημης τουριστικής πλατφόρμας της Αθήνας επιβεβαιώνουν την κλίμακα του γεγονότος, με δεκάδες χιλιάδες συμμετέχοντες και θεατές να διατρέχουν τον άξονα Μαραθώνα-κέντρο κάθε χρόνο.
Οι δρομείς της παρέας στις Στήλες μιλούν για το “authentic” του Μαραθωνίου της Αθήνας. Κάποιος αναφέρει το Βερολίνο για το προσωπικό του ρεκόρ, άλλος το Λονδίνο για το θέαμα, ένας Αμερικανός το Τόκιο για την ακρίβεια. Αλλά η Αθήνα, λέει και κάνει μια παύση, έχει αυτό το αίσθημα ότι γράφεις κι εσύ μια πολύ μικρή γραμμή στην ιστορία. Όταν συγκρίνεις τους μεγάλους μαραθωνίους του κόσμου, η Αθήνα δεν μετριέται μόνο με χρόνους, μετριέται με εμπειρία.
Και αν αναζητά κάποιος τις ιδιαιτερότητες, ο πλανήτης έχει απ’ όλα: από τον Great Wall Marathon που σκαρφαλώνει στα σκαλοπάτια του Σινικού Τείχους έως τον Midnight Sun Marathon στο Τρόμσο της Νορβηγίας που τρέχεται με ήλιο… μεσάνυχτα. Και, σε μιαν άλλη άκρη, οι θρυλικές Barkley Marathons στο Τενεσί, μια άγρια υπερπροσπάθεια, με όριο τερματισμού εντός 60 ωρών.
Πίσω όμως στην Αθήνα, η διαδρομή ακολουθεί την ιστορική αυθεντική παράδοση. Κύματα δρομέων, σταθμοί νερού, εθελοντές που βοηθούν, πιτσιρίκια που χειροκροτούν, κόσμος στις γωνίες της Μεσογείων, μετά Αμπελόκηποι, Βασιλίσσης Σοφίας, και τέλος στο Καλλιμάρμαρο. Από τον στίβο, τα τελευταία μέτρα έχουν κάτι τελετουργικό, για πολλούς είναι η στιγμή που το προσωπικό γιατί βρίσκει απάντηση. Η διοργάνωση το έχει κάνει εικόνα και κανόνα, ο τερματισμός μέσα στο Στάδιο είναι το αποκορύφωμα, το δώρο που παίρνει μαζί του όποιος συμμετέχει.
Η παρέα των δρομέων απομακρύνεται με ρυθμικό βηματισμό προς το Ζάππειο. Είναι η τελευταία πρόβα. Κάποιος μιλά για τη στρατηγική του στη διάρκεια της διαδρομής, άλλος για το σημείο του τερματισμού, αυτές οι μικρές ιστορίες, που επαναλαμβάνονται σε κάθε πόλη-μαραθώνιο του κόσμου. Αύριο, όταν οι πρώτοι θα περνούν την πύλη του Καλλιμάρμαρου, οι κερκίδες θα σηκωθούν στο πόδι.
Για λίγα δευτερόλεπτα, ο καθένας, ο πρωταθλητής που κυνηγά ρεκόρ, ο ερασιτέχνης που κυνηγά ένα όνειρο, ο επισκέπτης που έκανε ταξίδι για να ζήσει αυτό το κάτι, θα γίνει κομμάτι ενός κοινού πάζλ, Και όταν το βράδυ γυρίσουν στα δωμάτια ή στα σπίτια τους, η πόλη θα έχει κερδίσει κάτι χειροπιαστό (εισόδημα, δουλειές, προβολή) και κάτι άυλο.
Μια ιστορία που ξαναγράφεται κάθε Νοέμβριο, από τον Μαραθώνα ως το Παναθηναϊκό Στάδιο. Αυτός είναι ο λόγος που, πέρα από επιδόσεις και μετάλλια, ο Αυθεντικός Μαραθώνιος παραμένει γεγονός-ορόσημο της Αθήνας, για τους δρομείς, για τους επαγγελματίες της πόλης, για όλους μας.
Πηγή: thetoc.gr
