Μια αποκάλυψη που… εντυπωσιάζει με τις συμπτώσεις της, είδε χθες το φως της δημοσιότητας. Μάλιστα, επιβεβαιώθηκε από την ίδια την πρόεδρο του δικαστηρίου στην υπόθεση του Ματιού κα Μαρία Γκιαούρης που χθες κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης παραδέχθηκε ότι εκτός της υπόθεσης της Μάνδρας στην οποία προήδρευσε στην πρώτη σύνθεση, ήταν και πρόεδρος στη δίκη του Παλαιού Φαλήρου.
Πρόκειται για την υπόθεση του πυροσβέστη Ματθαίου Μάντζιου, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε επιχείρηση διάσωσης μιας μητέρας δύο παιδιών, η οποία επίσης πέθανε. Σε αυτή την υπόθεση λοιπόν, είχαν αθωωθεί επτά ανώτερα του κ. Μάντζιου στελέχη της Πυροσβεστικής.
Τις συμπτώσεις στις δίκες 3Μ (Μάντζιου, Μάνδρας, Ματιού) σχολιάζει σήμερα σε ανάρτησή του και ο Γιάννης Οικονομίδης, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά:
«Η συγκεκριμένη υπόθεση (σ.σ. Μάντζιου) -και η απόφαση- ήταν ιδιαιτέρως σημαντική νομικά, καθώς η αξιόποινη πράξη με την οποία κατηγορούνταν οι αξιωματικοί, ήταν η σε βαθμό κακουργήματος έκθεση σε κίνδυνο από τον οποίο προήλθε θάνατος, εκτός της κλασικής και γνώριμης ανθρωποκτονίας από αμέλεια που όπως γνωρίζουμε πλέον όλοι είναι πλημμέλημα.
Μια καταδίκη για έκθεση θα δημιουργούσε νομικό προηγούμενο και θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου, τον ποινικό δρόμο γι αυτό που φοβούνται, σαν τον διάολο το λιβάνι, όλοι όσοι δεν κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται και για το οποίο φέρουν βαθμούς και ευθύνη. Όσοι δηλαδή, συνειδητά “δεν μπλέκουν” για τον ένα ή τον άλλο λόγο αφήνοντας πολίτες ακόμη και συναδέλφους τους να πεθάνουν αβοήθητοι.
Πολλοί σχολίασαν αυτή την περίεργη “σύμπτωση” της προέδρου των 3Μ… Μάντζιος, Μάνδρα, Μάτι.
Μια πιο προσεκτική ματιά όμως στην υπόθεση του Παλαιού Φαλήρου, αποκαλύπτει αμέσως πολλές και τρομερές ομοιότητες, με αυτήν του Ματιού, που μόνο συμπτώσεις δεν τις λες…
Διαβάστε το άρθρο, και δείτε πόσες από αυτές μπορείτε να βρείτε και να σχολιάσετε…
Θα μείνω σε δύο βασικές ομοιότητες που φαίνεται ότι αποτελούν πάγια τακτική στο Πυροσβεστικό Σώμα:
Αυτή της αλλοίωσης και παραποίησης στοιχείων και εγγράφων, καθώς και των χρόνων κινητοποίησης: “…αναφορές αξιωματικών που ασχολήθηκαν με τη μοιραία πυρκαγιά, σύμφωνα με τις οποίες έγινε αλλοίωση εγγράφων και συγκεκριμένη αλλαγή των ωρών που κινητοποιήθηκαν οι πυροσβεστικές δυνάμεις.” Ποιος ξεχνά τα εξαφανισμένα καταγραφικά, τις διαπιστωμένες αλλοιώσεις βιβλίων συμβάντων και της παραποίησης δημοσίων εγγράφων με αλλαγμένες ώρες, κλπ. στην υπόθεσή μας;
Αλλά και αυτή της ακραίας πίεσης προς τον πραγματογνώμονα αξιωματικό που ασχολείται με την έρευνα ευθυνών των ανωτέρων του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τον σταμάτησαν τον απομάκρυναν τον σιώπησαν, σε μας δεν τα κατάφεραν, όσο κι αν προσπάθησαν. Ευτυχώς πέσαμε πάνω σε ένα βράχο, στον Ήρωα Δημήτρη Λιότσιο!
Και κάτι σημαντικό για την έκβαση της δίκης του Παλαιού Φαλήρου. Οι κατηγορούμενοι παρουσίασαν νέα Ιατροδικαστική έκθεση που κατέρριπτε την προηγούμενη όπως έκρινε το δικαστήριο. Σύμφωνα με αυτή ο θάνατος του αρχιπυροσβέστη Μάντζιου ήταν ακαριαίος, και έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά για τους κατηγορούμενους που καθυστέρησαν κάποιες ώρες να κινητοποιηθούν για να σώσουν τον συνάδελφό τους.
Το τραγικό όμως εδώ, εκτός του προφανούς, είναι ότι ανάλογη αμυντική μεθοδολογία ακολούθησε και ο κατηγορούμενος στην δική μας υπόθεση τότε διοικητής της 1ης ΕΜΑΚ και μετέπειτα Αρχηγός Στέφανος Κολοκούρης, ο οποίος κατηγορείται ότι έλαβε εντολή να έρθει στο Μάτι στις 17:00, και ήρθε στην περιοχή στις 21:30 ενώ στο Μάτι μπήκε πολύ αργότερα.
Με ένα απίθανο -πάνω από τα όρια της ύβρεως- όπως πολλοί θυμούνται υπόμνημα που είχε καταθέσει, υποστήριξε ότι και νωρίτερα να είχε έρθει, δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι θα είχε σώσει ζωές, καθώς Ιατροδικαστικά δεν έχουν διαπιστωθεί οι χρόνοι θανάτου, παρά μόνο αναφέρονται οι χρόνοι εύρεσης…
Σε αυτή την ύβρη θα του απαντήσω ως επιζών Ματιώτης:
Ας είχες έρθει Στέφανε, και ας σου είχαν πεθάνει μερικοί στα χέρια, όπως πέθαιναν στα δικά μας εκείνο το βράδυ.
Ας είχες έρθει Στέφανε, και σίγουρα, αν το ήθελες, θα μπορούσες να μας βοηθήσεις να σώσουμε κι άλλους…
Αυτά, για να τ’ ακούει και η Μαρία…
