Μια μέρα σαν σήμερα, 4 Ιουνίου του 2008 εντοπίζεται ο ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος, άγρια δολοφονημένος στο διαμέρισμά του.
Δεκαπέντε χρόνια μετά τη στυγνή δολοφονία του οι περισσότεροι ακόμα θυμούνται και ανατριχιάζουν από το μένος του δράστη.
Έπειτα από 51 ημέρες από τη στυγερή δολοφονία, η Ασφάλεια εξιχνίασε το έγκλημα και συνέλαβε τον δράστη. Ήταν ο 30χρονος Γεωργιανός, Ντέιβιντ Μουρτικνέλι. Ο ηθοποιός είχε βρεθεί κατακρεουργημένος με 21 μαχαιριές στην καρδιά, στον λαιμό και στους πνεύμονες.
Πρωταθλητής του τζούντο ο δολοφόνος
Χρόνια μετά το έγκλημα, που είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη, ο δικηγόρος και συνήγορος της οικογένειας του ηθοποιού, Αλέξης Στεφανάκης, είχε ξεδίπλωσει άγνωστες πτυχές της δολοφονίας και του χαρακτήρα του ηθοποιού. Ο δικηγόρος μίλησε τότε και για τη σκοτεινή πλευρά του Νίκου Σεργιανόπουλου, τον οποίο το τηλεοπτικό κοινό αγάπησε μέσα από την επιτυχημένη κωμική σειρά «Δυο Ξένοι».
«Σκοτώθηκε από έναν άνθρωπο που γνώριζε πολεμικές τέχνες, ήταν πρωταθλητής στο τζούντο. Βάσει του κινητού του Νίκου συνελήφθη, το είχε πάρει μαζί του και όταν το ενεργοποίησε μπορέσαμε και τον βρήκαμε», είπε ο δικηγόρος. «Ο λόγος που ο δράστης παραδέχτηκε τη χρήση ναρκωτικών, η οποία δεν επιβεβαιώθηκε, ήταν για να έχει ελαφρυντικό» υπογράμμισε ο κ. Στεφανάκης και εξήγησε ότι σε καλαμάκι μέσω του οποίου είχε γίνει η χρήση ουσιών «είχε βρεθεί μόνο DNA του θύματος».
Ο δικηγόρος της οικογένειας εξήγησε ότι δεν επρόκειτο για επιλογές που παρείχαν ικανοποίηση, αλλά ήταν ένας τρόπος αυτοτιμωρίας. «Έχουμε ένα φαινόμενο Ταχτσή, ένα αυτομαστίγωμα. Έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος τα έχει όλα και την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν αποδέχεται τον εαυτό του. Η προσωπική ζωή του Νίκου δεν εξηγείται με αυτό τον βηματισμό, είναι πολύ βαθύτερο το θέμα και αφορά μια δική του διαδρομή, μια δική του αποδοχή και κατά πόσο ήταν αποδεκτός και οικογενειακά και σε όλο το κομμάτι αυτό. Είναι ένας τρόπος δικιάς του τιμωρίας. Το κομμάτι αυτό δεν έχει να κάνει με ηδονή ή ικανοποίηση, είναι πολύ βαθύτερο. Έχει να κάνει με το αντίθετο, με αυτομαστίγωση και αυτοταπείνωση».
Η συμπρωταγωνίστρια του Σεργιανόπουλου στους «Δύο Ξένους», Εβελίνα Παπούλια είχε δηλώσει: «Τον θάνατο του Νίκου τον διαχειρίστηκα με σιωπή. Δε μου άρεσε καθόλου που έβλεπα να βγαίνουν να μιλούν για τον Νίκο. Και δε μου άρεσε όπως είχε καλυφθεί δημοσιογραφικά. Παρέα με τον Νίκο κάναμε κάποιες φορές , αλλά εγώ δεν είχα το περιθώριο και τον χρόνο να κάνω παρέες, ήμουν σαν την τρελή».
Τρεις θάνατοι σε πέντε χρόνια
Το δράμα για την οικογένεια Σεργιανόπουλου δεν τελείωσε με τον χαμό του ηθοποιού. Η οικογένειά του ξεκληρίστηκε μέσα σε πέντε χρόνια. Μετά τη δολοφονία του ηθοποιού, πέθανε απόκαρκίνο η αγαπημένη του αδελφή, ενώ λίγους μήνες μετά έφυγε από τη ζωή ο σύζυγός της αλλά και ημητέρα του ηθοποιού, Νικολέτα Σεργιανοπούλου.
Μιλώντας παλιότερα στο Πρώτο Θέμα, ο ανιψιός του Σεργανόπουλου που μέσα σε ελάχιστο διάστημα έχασε μητέρα, πατέρα και γιαγιά, είχε δηλώσει:
Η μητέρα μου εκείνη την περίοδο ήταν πολύ άρρωστη και η απώλεια του αδελφού της ήταν τοτελειωτικό χτύπημα για εκείνη, όπως θυμάστε σχεδόν ένα χρόνο μετά έφυγε και εκείνη από τη ζωή.
Λίγο μετά ο πατέρας μου δεν άντεξε όλο αυτό που συνέβαινε, είχε αρρωστήσει στο ενδιάμεσο και εκείνος και έφυγε και αυτός από τη ζωή. Για να τους ακολουθήσει λίγο μετά και η γιαγιά Νικολέτα.
Όπως καταλαβαίνεις ήταν σαν να είχε πέσει μίαμορφή κατάρας σε αυτό το σπίτι της Δράμας με τον ένα χαμό να διαδέχεται τον άλλο. Με τσάκισε όλο αυτό. Με τσάκισε όμως. Ξαφνικά βρέθηκα αντιμέτωπος με μία πραγματικότητα που δε μπορούσα να τη διαχειριστώ. Ο Νίκος μου είχε αφήσει μία περιουσία ένα σκάφος το αγαπημένο του σκάφος και το διαμέρισμα μεταξύ άλλων. Καταλαβαίνεις ότι εγώ είχα να τελειώσω τις σπουδές μου, έπρεπε να βρω δύναμη να συγκεντρωθώ στο επόμενό μου βήμα, έπρεπε να πάρω απόφαση να κάνω την καρδιά μου «πέτρα» και να συνεχίζω.
Ηταν άλλωστε και το όνειρο του θείου μου και κυρίως των γονιών μου να σπουδάσω και να γίνω γιατρός. Το έκανα. Σήμερα νιώθω ότι απλά έχω καταφέρει να πάω ένα βήμα παρακάτω και να είμαι σε θέση να δώσω την ευκαιρία στον εαυτό μου να ζήσω τη δική μου ζωή. Το σκάφος του Νίκου θυμάσαι ότι το είχα πουλήσει ήταν δυσβάσταχτο οικονομικά για εμένα να το κρατήσω και να το συντηρώ και έτσι το έδωσα όσο όσο. Με το σπίτι δε μπορώ να κάνω το ίδιο. Για την ακρίβεια δε νομίζω ότι θα μπορέσω να κάνω τίποτα. Να το νοικιάσω; Ποιος νομίζεις ότι θα πάει να μείνει εκεί; Να το πουλήσω; Ούτε για αστείο όμως δε το σκέφτομαι αυτό, είναι η ίδια η ζωή του μέσα εκεί, δε μπορώ να το κάνω αυτόγια λόγους συνείδησης και ηθικής».
