Μια συγκλονιστική ανάρτηση έκανε χθες, ανήμερα της Ημέρας της Γυναίκας, η Κατερίνα Μαλά. Αφορούσε στην Εβίτα Φύτρου, ποδηλάτισσα της ΑΕΚ και ένα από τα 104 θύματα της φωτιάς στο Μάτι. Η Εβίτα έχασε εκείνο το απόγευμα τη ζωή της, όπως συνέβη και με τον πατέρα και τον αδελφό της. Με τη διαφορά ότι εκείνη γλύτωσε από τη φωτιά, παίρνοντας μια δύσκολη απόφαση. Πήδηξε στον γκρεμό από μεγάλο ύψος, έπεσε στα βράχια, αλλά επέζησε. Η τραγική κρατική διαχείριση εκείνης της ημέρας, όμως, έγινε αιτία να μείνει στο ίδιο σημείο για ώρες, σοβαρά τραυματισμένη και τελικά να υποκύψει στα τραύματά της.
Η ανάρτηση της Κατερίνας Μαλά:
Είναι χρόνια τώρα, που όταν σκέφτομαι γυναίκα, στο μυαλό μου, καρφώνεται η εικόνα της Εβίτας.
Είναι δεκατριάχρονο παιδί μα η πράξη της δείχνει πως γυναίκα γεννιέσαι.
Μαχήτρια μέχρι το τέλος.
Ικανή για τ’ αδύνατο.
Η Εβίτα παγιδεύτηκε από την φωτιά της 23ης Ιουλίου του 18 με τον πατέρα της Γρήγορη και τον αδερφό της Αντρέα 11 ετών.
Εγκλωβιστηκαν στο Κόκκινο Λιμανάκι εξ αιτίας των εγκληματικών χειρισμών της αστυνομίας.
Έγκατελειψαν το αυτοκίνητο και έτρεξαν προς την θάλασσα, μα στο σημείο εκείνο η ακτογραμμή ήταν γκρεμός.
Δεκάδες πριν από την οικογένεια της Εβίτας, με την υπόδειξη της ιδιοκτητριας του σπιτιού που είχε ανοίξει να περάσει ο κόσμος, είχαν καταφέρει να κατέβουν, όπως όπως, στην θάλασσα.
Εκείνοι δεν πρόλαβαν.
Για την Εβίτα η παραίτηση δεν ήταν λύση.
Αθλήτρια από μικρή, είχε μάθει να αγωνίζεται μέχρι τέλους.
Η Εβίτα πέταξε στον γκρεμό!
Έκανε το αδύνατο!
Πέταξε πάνω από τον φόβο, πάνω από το μοιραίο, πάνω από το ανθρώπινο όριο!
Πέφτοντας η Εβίτα δεν βρέθηκε στο νερό. Έπεσε πάνω στα βράχια.
Κι όμως ο Θεός και η δική της δύναμη την κράτησαν ζωντανή.
Και μία ελπίδα φώτισε σαν κερί.
Το κορίτσι περίμενε ζωντανό την διάσωσή της.
Άνθρωποι άγνωστοι σε αυτήν παρακαλούσαν στα τηλέφωνα:
– Υπάρχει ένα κορίτσι εδώ. Είναι τραυματισμενο αλλά είναι ζωντανό. Ελάτε γρήγορα.
Και η Εβίτα περίμενε.
Και κανείς δεν ήρθε.
Και η Εβίτα εγκατέλειψε.
Αυτή είναι η ιστορία της μικρής μας Εβίτας που έγινε Άγγελος Γυναίκα ακριβώς την στιγμή της επιλογής!
Την Εβίτα την ντρέπομαι.
Δείχνει την αποτυχία και της δικής μου γενιάς.
Την Εβίτα την θαυμάζω.
Μου δίνει δύναμη η προτροπή της στα δύσκολα να υπερβαινεις το αδύνατο με την πίστη ότι πάντα υπάρχει λύση.
Για την Εβίτα υπήρχε λύση.
Όμως εκείνη την μέρα, όσοι δήθεν άντρες ήταν σε θέση να βοηθήσουν την Εβίτα, εγκατέλειψαν, βάζοντας ως προτεραιότητα, να μην μπλέξουν.
Για σένα κορίτσι μου αυτή η μέρα.
Για σένα που όλα τα συγνώμη του κόσμου δεν φτάνουν να ξεπλυνουν την ντροπή τους.
Ακολουθεί η ιστορία όπως την έχει περιγράψει η μητέρα της Εβίτας, Βαρβάρα.
Σε αυτή τη μητέρα στη δίκη σε δεύτερο βαθμό για το Μάτι, έγινε η εξής στιχομυθία με την Πρόεδρο:
Βαρβάρα: Συγνώμη που μακρηγορώ αλλά είναι η ιστορία της ζωής μου…
Πρόεδρος: Συντομεύετε όμως γιατί περιμένουν κι άλλοι να μας πουν την ιστορία της ζωής τους!
Η Βαρβάρα Φύτρου ήταν στη δουλειά της, όταν έμαθε για την πυρκαγιά. Ήξερε ότι ο άντρας της και τα δυο παιδιά της, η Εβίτα και ο Αντρέας της, ήταν στο εξοχικό τους σπίτι στο Μάτι. Εκείνη την ημέρα είχαν προγραμματίσει να γιορτάσουν τα γενέθλια της κόρης της, που ήταν λίγες ημέρες νωρίτερα.
Στη συγκλονιστική κατάθεση της Βαρβάρας περιέγραψε τις στιγμές που έζησε στην προσπάθειά της να εντοπίσει την οικογένειά της. Όλα γύρω της ήταν καμμένα.
«Συνέχισα να πηγαίνω προς το σπίτι όταν λίγο πριν από την Αγία Μαρίνα, συνάντησα δύο αστυνομικούς και δε με άφησαν να περάσω. Κατέβηκα και τους είπα ότι ψάχνω τα παιδιά μου και τον άντρα μου, ότι καίγεται το σπίτι μου να με αφήσουν να περάσω, αλλιώς θα περάσω από πάνω τους. Παντού υπήρχε σκοτάδι και μαυρίλα, όλα καμένα.
Η αποκάλυψη του Ιωάννη. Ήξερα ότι ο Γρηγόρης ήταν μαχητής και θα έκανε τα πάντα για να σώσει τα παιδιά. Πήγα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Φώναζα τα ονόματά τους. Πατούσα σε αποκαΐδια γύρω μου. Ήταν καμένα αυτοκίνητα και σε κάποια ήταν μέσα καμένοι άνθρωποι. Το καουτσούκ από τις σαγιονάρες που φορούσα είχε καεί. Δεν ήξερα που πατούσα. Παντού μύριζε καμένη σάρκα.
Πήγα στο Λιμεναρχείο, κοίταξα τις λίστες με τους διασωθέντες, δεν ήταν πουθενά. Μπήκα στο γραφείο του Διευθυντή του Λιμενικού, έδωσα και τα τρία ονόματα. Μετά από λίγο, με δυσκολία μία αξιωματικός του Λιμενικού μου είπε ότι έχουν ενημέρωση για ένα κοριτσάκι. Ζήτησα να μου δείξουν φωτογραφία και πράγματι αναγνώρισα την Εβίτα μου. Πάγωσα. Ήξερα ότι το νήμα της ζωής του παιδιού μου είχε κοπεί.
Συνέχισα να ελπίζω για τον Ανδρέα και τον Γρηγόρη μου. Μετά πήγα στο οικόπεδο που βρέθηκαν νεκροί 26 άνθρωποι. Μου είπαν ότι θα τους πάνε στο Σχιστό και στο Γουδί. Πήγα στο Σχιστό και περίμενα να έρθουν οι σάκοι με τους νεκρούς. Ήθελα να βεβαιωθώ με τα ίδια μου τα μάτια ότι οι άνθρωποί μου είναι ανάμεσά τους».
«Για τον λόγο αυτό επέμενα να μπω και να ανοίξω μόνη μου τους σάκους για να δω και να ξέρω τι μου γίνεται. Όταν είδα τον Γρηγόρη ήταν τελείως καμένος.
Έδωσα dna και μετά από 2 – 3 ημέρες ταυτοποιήθηκε με την Εβίτα και τον άντρα μου. Δυστυχώς, με το δικό μου dna ταυτοποιήθηκε και το δεύτερο παιδί μου, ο Αντρέας, ο οποίος ήταν πολύ λιγότερο καμένος από τον Γρηγόρη και ήταν με ανοιχτά τα μάτια».
«Η Εβίτα στην προσπάθειά της να σωθεί από τη φωτιά που την κυνηγούσε, έτρεξε προς τη θάλασσα και έπεσε στον γκρεμό από ύψος 20- 30 μέτρα. Η Εβίτα δεν κάηκε. Χτύπησε σε διάφορα σημεία του σώματός της, ωστόσο ήταν ακόμα ζωντανή. Έμεινε ζωντανή αρκετή ώρα. Είμαι βέβαιη, αν είχαν κινητοποιηθεί ως όφειλαν άμεσα οι φορείς και κυρίως η πυροσβεστική το παιδάκι μου θα το είχαν εντοπίσει. Ωστόσο η Πυροσβεστική και οι άλλοι φορείς ήταν απόντες» τόνισε η κ.Φύτρου.
«Είμαι σίγουρη ότι αν η Πυροσβεστική είχε ενημερώσει έγκαιρα το Λιμενικό και το ΓΕΕΘΑ (που κινητοποιήθηκαν τελικά με δική τους πρωτοβουλία) τότε θα είχαν βρει την Εβίτα. Αυτό για μένα δεν είναι αμέλεια είναι εγκληματική αδιαφορία» κατέληξε.
