Δε χωράει ανθρώπου νους την κόλαση που έζησε η 19χρονη κοπέλα από την Ηλιούπολη, η οποία αφού βίωσε φριχτή κακοποίηση με δράστη τον ίδιο της τον πατέρα από την ηλικία των 11 μόλις ετών, έπεσε θύμα ενός αστυνομικού, ο οποίος την κρατούσε αιχμάλωτη και την εξέδιδε.
Μέσα στην κόλαση αυτή όμως βρέθηκε και ένας άγγελος, που έσωσε τη 19χρονη. Η σερβιτόρα που παρατήρησε τα σημάδια της βίας, της ψιθύρισε στο αυτί πως θα την βοηθήσει και όταν η 19χρονη κατάφερε να το σκάσει από το βιαστή και βασανιστή της, την έκρυψε και ειδοποίησε την Αστυνομία, αλλά και φεμινιστική ομάδα καθώς και δικηγόρους.
Αυτή η άγνωστη κοπέλα, μία πραγματική ηρωίδα της καθημερινότητας, έπραξε το αυτονόητο που δυστυχώς δεν είναι τόσο αυτονόητο. Δεν “κοίταξε τη δουλίτσα της”. Δεν αδιαφόρησε. Έπραξε το σωστό. Αυτή η άγνωστη σερβιτόρα είναι το πρόσωπο της αλληλεγγύης.
Και η αλληλεγγύη είναι το μόνο που έχουμε, το μόνο που μπορεί να μας σώσει. Αν το κράτος, η πολιτεία, οι εκάστοτε κυβερνήσεις σφυρίζουν αδιάφορα, εμείς μπορούμε πρώτον να οργανωθούμε για να βοηθήσουμε, δεύτερον να τους αναγκάσουμε να ακούσουν.
Διότι, ας αναρωτηθούμε, εάν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη φεμινιστική ομάδα και δεν την είχε ενημερώσει η υπέροχη αυτή σερβιτόρα, θα είχε τελικά φανεί κάποιο φως σε αυτή την υπόθεση; Ή κάποιοι, που δεν αξίζουν να λέγονται αστυνομικοί, θα τα είχαν κουκουλώσει για να καλύψουν τον επίορκο συνάδελφο τους;
Μπορεί η ΕΛΑΣ να διαβεβαίωσε σύμφωνα με το ρεπορτάζ το Μαξίμου ότι το Σάββατο υπήρξε επικοινωνία της 19χρονης με συνεργάτη της δικηγόρου της, αλλά ως δημοσιογραφία και ως κοινωνία των πολιτών οφείλουμε να αμφισβητήσουμε τον ισχυρισμό της αστυνομικής εξουσίας όταν πολίτες τον διαψεύδουν κατηγορηματικά. Και το ίδιο θα έπρεπε να πράξει και το Μαξίμου.
Αυτή η υπόθεση όμως είναι (μία ακόμη) απάντηση στο ερώτημα “τι χρειάζεται ο φεμινισμός”.
Χρειάζεται ακόμη για την εκρίζωση των σεξιστικών αντιλήψεων που κάνουν μεγαλύτερης ηλικίας άνδρες να ποθούν να εξουσιάσουν μικρά παιδιά (κορίτσια ή αγόρια), ακόμη και τα δικά τους παιδιά ή παιδιά άλλων, που πληρώνουν για να βιάζουν. Γιατί να μην ξεχνάμε ο αστυνομικός είχε πελάτες στους οποίους εξέδιδε τη 19χρονη.
Και μην ξεχνάμε ότι ο μεν αστυνομικός οδηγήθηκε (μετά από πολύ μεγάλη καθυστέρηση και πολλές διαμαρτυρίες της κοινωνίας των πολιτών) στην Αστυνομία φορώντας μπλουζάκι έκφραση της πορνογραφικής κουλτούρας, ο δε πατέρας με μπλουζάκι που έγραφε πάνω την αγγλική έκφραση “sweet 16”, δηλαδή “γλυκά 16”, όρος που αναφέρεται συνήθως στην εφηβεία και δη των κοριτσιών…
Αλλά ο φεμινισμός δεν μπορεί να περιορίζεται σε θεωρητικές συζητήσεις, first world problems και μιμίδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά πρέπει να διεκδικεί ουσιαστικές αλλαγές στην οργάνωση της κοινωνίας και τις κρατικές δομές.
Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2021 μία γυναίκα που βιάζεται Παρασκευή να πρέπει να περιμένει τη Δευτέρα για να εξεταστεί από ιατροδικαστή.
Δεν είναι επίσης δυνατόν να συγκεντρώνει η Αστυνομία στις τάξεις της τέτοια “μπουμπούκια” χωρίς κανέναν έλεγχο.
Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει καμία ουσιαστική πρόβλεψη για την ψυχολογική αλλά και πρακτική υποστήριξη κακοποιημένων γυναικών.
Η σερβιτόρα στην Ηλιούπολη έκανε το καθήκον της. Έσωσε μία κοπέλα και μαζί της όλους μας. Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε τη συνείδηση μας ήσυχη αν δεν αλλάξουμε επιτέλους τα πράγματα…
Βίκυ Σαμαρά