Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
Μια νεκρολογία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στους TIMES του Λονδίνου. Αφορούσε το θάνατο μιας παλιάς αγαπημένης φίλης, της «Κοινής Λογικής». Επειδή η συγκεκριμένη αυτή φίλη έχει πάψει προ πολλού να κατοικεί σε τούτα εδώ τα μέρη, σκέφτηκα το πώς θα ήταν η αντίστοιχη νεκρολογία της στην Ελλάδα:
Ο θάνατος μιας αγαπημένης
Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, που μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δε γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της, αφού το πιστοποιητικό γέννησης της έχει χαθεί εδώ και καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις.
Η Κοινή Λογική έζησε απλά και λιτά σύμφωνα με συνετές οικονομικές πολιτικές όπως «Μην ξοδεύετε περισσότερα απ’ όσα κερδίζετε» και αξιόπιστες στρατηγικές όπως «ο καθένας φέρει την ευθύνη των πράξεων ή παραλείψεων του».
Η υγεία της άρχισε να κλονίζεται όταν έμαθε ότι στη χώρα της, όχι μόνο καταπατούνταν αυτές οι αρχές αλλά βαφτίζονταν μαγκιά ή δαιμόνιο της φυλής.
Όταν ο δημόσιος και ο πολιτικός λόγος υποκαταστάθηκαν από τον τηλεοπτικό λόγο και τα πολιτικά ρεάλιτυ.
Όταν εκτός από τις θεσμικές εξουσίες διαπίστωσε ότι μεγαλύτερη ισχύ είχαν τα ΜΜΕ και ο συνδικαλισμός.
Η Κοινή Λογική έχασε το έδαφος, όταν έμαθε ότι στη χώρα της τα οικονομικά βάρη σηκώνουν πάντα οι ασθενέστεροι οικονομικά, ενώ οι μεγαλοοφειλέτες όχι μόνο δεν διώκονταν, αλλά ασκούσαν διοίκηση και εξουσία.
Όταν έμαθε ότι πληρώνουν φόρους οι άνεργοι και ότι καταργείται ο φόρος για σκάφη άνω των δέκα μέτρων.
Όταν έμαθε ότι υπάλληλοι της Βουλής ή των μέσων μαζικής μεταφοράς θεωρούν κεκτημένο δικαίωμα τους, να αμείβονται διπλάσια ή να έχουν περισσότερα προνόμια από δικαστικούς, δημάρχους ή ιατρούς νοσοκομείων.
Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν έμαθε ότι στη χώρα της στήνονταν μέσα σε μια νύχτα εταιρείες μαϊμού που ελάμβαναν θαλασσοδάνεια από τράπεζες, για να πτωχεύσουν την επόμενη νύχτα, να αθωώνονται οι ιδιοκτήτες τους στα δικαστήρια και να ξαναστήνουν νέες εταιρείες.
Όταν έμαθε ότι εγκληματίες που είχαν συλληφθεί αφήνονται ελεύθεροι αφού παρέρχεται το διάστημα της προφυλάκισης τους χωρίς να δικαστούν.
Όταν έμαθε ότι το φορολογικό σύστημα αλλάζει κάθε χρόνο τρελαίνοντας κάθε σοβαρό επιχειρηματία που θέλει να κάνει επένδυση.
Όταν έμαθε ότι η βία αντί να καταδικάζεται απ’ όλους και απερίφραστα, διαχωρίζεται σε κακή και χρήσιμη αναλόγως ποιες ομάδες βιαιοπραγούν.
Τέλος εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια για ζωή όταν διαπίστωσε ότι σ’ αυτή τη χώρα κατοικούν όλο και περισσότεροι: που νομιμοποιούν τη βία και τη διαφθορά, που εμφορούνται από σύνδρομα καταδίωξης και βλέπουν παντού εχθρούς, που διεκδικούν τα αιτήματα τους καταπατώντας τα αιτήματα και δικαιώματα της υπόλοιπης κοινωνίας, που δίνουν φακελάκι και παίρνουν φακελάκι, που μετατρέπουν τις διαδηλώσεις σε πεδία μάχης, που τα ρίχνουν όλα στους πολιτικούς που οι ίδιοι εξέθρεψαν, ψήφισαν και ανέβασαν σε θώκους, που χρησιμοποιούν την κρίση ως άλλοθι για να υπερασπιστούν την ανομία και την ασυδοσία, που θεωρούν την χειρονακτική εργασία υποτιμητική αλλά θέλουν να διώξουν τους αλλοδαπούς που την αναλαμβάνουν.
Πριν το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της «Αλήθειας» και του «Ορθολογισμού» του συζύγου «Πολιτισμού» και των παιδιών της «Σύνεσης» και «Ευθύνης».
Έχουν επιζήσει τέσσερα ετεροθαλή αδέλφια της ο «Ξέρω τα δικαιώματα μου», «Τα θέλω όλα τώρα», «Είμαι θύμα», «Κάποιος άλλος φταίει».
Το χειρότερο είναι ότι στην κηδεία της Κοινής Λογικής δεν πήγαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε.
Ο Μνημόνιος
