Τραγωδίες. Όσο και να θες να τις αποφύγεις, έρχονται. Με μαθηματική ακρίβεια και σε διάφορες μορφές. Για να σου θυμίσουν ότι στη ζωή δεν πρέπει να θεωρείς τίποτα δεδομένο, ότι αν δεν σέβεσαι τη φύση, θα σε τιμωρήσει. Λες και πρέπει να υπάρχουν κάθε φορά «μάρτυρες», άνθρωποι χαμένοι άδικα, για το τίποτα και πριν την ώρα τους, για να δούμε οι υπόλοιποι, οι «τυχεροί της υπόθεσης», τα πράγματα διαφορετικά. Για να μάθουμε τί κάναμε στραβά, τί δεν κάναμε και κυρίως να διδαχθούμε τί μπορούμε να κάνουμε από αύριο. Κάθε φορά που δεν το πράττουμε, είμαστε τουλάχιστον ασεβείς. Ας μη φανούμε και τώρα ασεβείς προς τις 102 ψυχές.
Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει
κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ
πως έχεις μέσα σου
στεγνώσει και καεί,
το καμένο χώμα βγάζει έτσι και πέσει μια βροχή
τα ωραιότερα λουλούδια
που ‘χω δει…
Από το «Το τικ τακ του ρολογιού»
Στιχουργός: Μαριανίνα Κριεζή
