Γράφει ο Παναγιώτης Γκιάλπης

Στις (μπόλικες) Ματιές στο Παρελθόν που έχουμε ρίξει παρέα τους τελευταίους μήνες, δεν έχει τύχει ποτέ να αναφέρουμε μια ιστορική ομάδα της περιοχής που έχει αφήσει κι αυτή το δικό της αποτύπωμα στο τοπικό ποδόσφαιρο.

Ο Αθλητικός Όμιλος Ραμνούς μπορεί να υπερηφανεύεται ότι φιλοξένησε στα αποδυτήριά του δύο σημαντικές μορφές, δύο παίκτες που ξεχώρισαν τόσο για τις ικανότητες, όσο και για τον καλώς εννοούμενο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά τους. Γυρίζουμε, λοιπόν, τον χρόνο πίσω για τον Νίκο Κούκη που έκανε εκεί τα πρώτα του βήματα και τον Δημήτρη Ραβανόπουλο που ακολούθησε αντίθετη πορεία και έκλεισε εκεί την καριέρα του…

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΚΗΣ

Ο Νίκος Κούκης έχει μεγάλη ιστορία στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της περιοχής, παρότι το μεγάλο του μπαμ το έκανε όταν ζούσε μακριά από αυτή. Γέννημα θρέμμα Γραμματικιώτης, ξεκίνησε όπως οι περισσότεροι, με μια μπάλα μόνιμα στα πόδια σε κάποια αλάνα του χωριού και έκανε τα πρώτα του βήματα στον «Αθλητικό Όμιλο Ραμνούς» όταν δεν ανήκε σε κάποια ερασιτεχνική κατηγορία.

Όταν ενηλικιώθηκε, έφυγε από την Αθήνα και πήγε να σπουδάσει στο Οικονομικό του ΑΠΘ και για να μην αφήσει το ποδόσφαιρο, έπαιζε με τη φανέλα του Αστέρα Νεάπολης. Ήταν τότε που τον είδαν δύο ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ και ξεχώρισαν το ταλέντο του ως στόπερ, προτείνοντάς του να πάει να δοκιμαστεί στον Μακεδονικό που τότε αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική.

Για τον Νίκο Κούκη, όμως, έπαιζαν μεγάλο ρόλο οι σπουδές και γνωρίζοντας ότι επιστρέφει στην Αθήνα, δεν έκανε το βήμα. Επέστρεψε στη Ραμνούντα, σε γνώριμα λημέρια και μετά από αρκετό ψηστήρι από τον νυν αντιδήμαρχο Χρήστο Στάμο που ήταν στη διοίκηση της Μάχης Μαραθώνα, φόρεσε τα κιτρινόμαυρα και έπαιξε στην Α’ κατηγορία.

Ξεκίνησε από την πολύ καλή ομάδα της Μάχης το 1974 και έπαιξε για 17 χρόνια, μέχρι που το 1990-91 σταμάτησε λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο. Ο «Μουστάκιας», όπως ήταν το παρατσούκλι του, έπαιζε πάντα man to man τον αντίπαλο επιθετικό, δεν φοβόταν τίποτα, έβαζε τα πόδια σε όλες τις κόντρες και οι πιο νέοι συμπαίκτες του τον είχαν για… ασπίδα όταν η Μάχη πήγαινε σε πολύ καυτές έδρες.

Μετά το ποδόσφαιρο έγινε σημαντικό στέλεχος στο υπουργείο Οικονομικών, ήταν πέντε χρόνια διευθυντής του ΣΔΟΕ και άλλα τόσα γενικός γραμματέας, υπηρέτησε για 9 χρόνια την κεντρική διοίκηση του οικονομικού επιμελητηρίου, ενώ διετέλεσε και μια τετραετία πρόεδρος της Κοινότητας Γραμματικού στην προ Καλλικράτη εποχή.

Είναι παντρεμένος με την Αφροδίτη κι έχουν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και τη Φανηλία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννημένος το 1964 στο Κοντόκαλι Κέρκυρας, δεν είχε ιδέα ότι η μοίρα θα τον έφερνε μια μέρα μόνιμα στη Νέα Μάκρη. Την περιοχή βέβαια την είχε ακουστά, καθώς ο θείος του, Γιώργος Συμεών, αγωνιζόταν στον Εθνικό. Όταν αυτός επέστρεψε κάποια στιγμή στο χωριό, άρχισε να προπονεί τον Δημήτρη και παράλληλα να τον προτρέπει να κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει τερματοφύλακας, ερχόμενος στην Αθήνα. Ήταν μια θέση στην οποία ως πιτσιρικάς είχε ταλέντο, το οποίο το εξέλισσε ο προπονητής τερματοφυλάκων της Κέρκυρας Βίκυς Παργινός.

Ο ερχομός στη Νέα Μάκρη ήρθε σε ηλικία 13 ετών, το 1977, όμως δεν μπήκε απευθείας στην ομάδα. Αρχικά πήγαινε ως φίλαθλος στα ματς του Εθνικού κι ήταν αυτός που έπαιζε την τρομπέτα στην κερκίδα. Τα ταλέντα βέβαια δεν κρύβονται κι ο Δημήτρης Τσακυργιάννης, που ήξερε ότι μπροστά του έχει έναν διψασμένο νεαρό, τον έψησε να δοκιμαστεί.

Ο Ραβανόπουλος είχε την τύχη ως πιτσιρικάς να βρεθεί ανάμεσα σε δύο πολύ καλούς γκολκίπερ, τον Ρεντούμη και τον Τσάκωνα κι έμαθε πολλά δίπλα τους. Πήρε μια ευκαιρία μόλις στα 16 του κι έπειτα έγινε ο ένας από τους δύο μόνιμους τερματοφύλακες μαζί με τον Δημήτρη Μαγγίνα. Ο «Γάτος», όπως τον έλεγαν στα αποδυτήρια, αγωνίστηκε με τον Εθνικό 13 χρόνια, έπαιξε σε όλες τις κατηγορίες, πανηγύρισε δύο ανόδους και τελικά έφυγε για τη Μάχη Μαραθώνα, όταν αγωνιζόταν στο Α’ Τοπικό με προπονητή τον Σκουβαρά. Έπειτα από μια διετία, μετακόμισε στη Ραμνούντα, σταματώντας το ποδόσφαιρο στα 30 του.

Μία ιστορική στιγμή στη καριέρα του Δημήτρη στον Εθνικό Νέας Μάκρης περιγράφει ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Μάκης Κουλουμπής. Ο Δημήτρης, το 1989 σε αγώνα ντέρμπι με τον Αήττητο Σπάτων, όπου παιζόταν το πρωτάθλημα και η άνοδος στην Α’ κατηγορία, έπαιξε βασικός, ελλείψει αναπληρωματικού τερματοφύλακα, με νάρθηκα στη σπασμένη παλάμη του. Ένα ματς που ο Εθνικός νίκησε με 1-0, βγήκε πρωταθλητής και ο Δημήτρης αναδείχθηκε MVP.

Σήμερα είναι μόνιμος υπάλληλος του Δήμου Μαραθώνα ως χειριστής κινηματογράφου στο Σινέ Αλίκη. Ζει στη Νέα Μάκρη, είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη.

Προηγούμενο άρθροΦρίκη στη Ζάκυνθο: Μητέρα κακοποιούσε τα παιδιά της 12 και 9 ετών
Επόμενο άρθροΟνειρόσκαλα: «Αξία ανεκτίμητη»…