Γράφει ο Χάρης Γιουλάτος
‘’Μωρό μου τί εννοείς λέγοντας,’’ – καλύτερα να μετανιώνεις για τα συναισθήματα που έδειξες, παρά για τις σιωπές που έκανες; –
Αυτό με ρώτησε προχθές και σας ρωτάω, προλαβαίνω να σβήσω το ποστ ή όχι. Φυσικά και δεν προλαβαίνω, οπότε της εξηγώ. ‘’Ε να, κοίτα μπουμπουκάκι μου’’ … Με σταματάει αμέσως κόβοντάς μου τη … γλώσσα! ‘’Δεν έχει ε να κοίτα, τί σιωπές έκανες μου λες; Δε μ’αγαπάς πια; Δε θες να είσαι μαζί μου;’’
Προτού συνεχίσω, να σας πω τρία … πράγματα. Με λένε Αρτέμη, είμαι 18 και τα έφτιαξα επιτυχώς στο νηπιαγωγείο με την Άρτεμις. Ειρωνεία ε; Από τότε το μπουμπούκι μου μ’έχει τρελάνει. Και δεν το λέω με την ερωτική έννοια. Μ’έχει τρελάνει κυριολεκτικά. Ούτε για κατούρημα δε με αφήνει να πάω! Λέει οτί θα στείλω ‘’σήματα’’ ούρων στην κοπέλα που μένει στο δεύτερο. ‘’Σας έχω δει να το κάνετε,’’ λέει, ‘’ κατούρα στη γλάστρα, στο μπαλκόνι.’’ Της απαντάω ήρεμα:
– Εμ, Άρτεμις δεν έχουμε μπαλκόνι!
– Έχετε όμως γλάστρα..!!
Καταλάβατε; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το facebook. Το πρόβλημα είναι τα πάντα. Αλήθεια! Πώς στέλνεις ‘’σήματα’’ ούρων σε κάποιον; Και μόνο που το σκέφτομαι, αηδιάζω. Από την άλλη βέβαια, δε θέλω να νομίζω οτί η Άρτεμις είναι κλινική περίπτωση, που είναι, απλά δε θέλω να το νομίζω. Θα σας πω ένα μυστικό. Μία περίοδο, είχα αποφασίσει να τη σκοτώσω! Θα μας έβγαζα και τους δύο από το αδιέξοδο και από τη μιζέρια, αλλά μετά σκέφτηκα, γιατί; Δε θα ήθελα να με κυνηγάνε οι Ερινύες! Θα με έπαιρνε στο κατόπι η Τισιφόνη. ‘’Ποιά είναι πάλι αυτή;’’ Όχι ρε γαμώτο! Γιατί σκέφτομαι δυνατά; ‘’Ποιά είναι η Περσεφόνη;’’ Δεν είπα Περσεφόνη, Τισιφόνη είπα … είναι Ερινύα! ‘’Χωρίζουμε!’’
Κι έτσι χωρίσαμε για 18η φορά. Το μπουμπούκι μου με εγκατέλειψε! Τί θα ξανακάνω μόνος! Αυτή η φωνή στο κεφάλι μου είχε γίνει συνήθεια ζεστή, μια θαλπωρή δίχως προηγούμενο. Τί θα κάνω τώρα που παίρνω τα χάπια μου, τώρα που κοιτάζω το παράθυρο με τα κάγκελα. Προτιμώ να είμαι έξω και να ακούω την Άρτεμις, να μου μιλάει στη σκέψη μου. Όχι παιδιά, δεν είμαι ακριβώς τρελός, απλά έχω και μια θηλυκή πλευρά που μ’ακολουθάει πάντα. Όταν δεν παίρνω τα χάπια μου. Προσπαθούν να με περιορίσουν σε μία υπόσταση, ενώ τελικά, είμαι καλύτερα με την Άρτεμις. Τουλάχιστον, σκέφτομαι να σκοτώσω εκείνη όταν την έχω, όχι κάποιον άλλο.
Χαχα! Πλάκα σας κάνω. Δε θα σας άγγιζα ποτέ. Θέλετε κάποιον σαν κι εμένα να σας θυμίζει οτι είστε καλά. Και φυσικά, δε θα σας χαλάσω αυτό το χατίρι, γιατί σας αγαπώ πιο πολύ απ’ό,τι εσείς εμένα. Βλέπω τα δικά σας κάγκελα πιο εύκολα. Ραντεβού στο facebook λοιπόν. Α, σήμερα πόσταρα κάτι καλύτερο! – Ο άντρας ο σωστός, κοιτάζει τη γυναίκα στα μάτια κι εκείνη λιώνει! – Εμένα μου έχουν πάρει τους καθρέπτες, οπότε δεν μπορώ να γνωρίζω. Γράφτε μου comments από κάτω να μου πείτε τις γνώμες σας.
