Ανάρτηση του Γιάννη Οικονομίδη
Κάπου αλλού έγραψα ότι ο κύριος Λάμπρης μας είδε να καιγόμαστε ζωντανοί από ψηλά και έφυγε. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ας γίνω δίκαιος όπως συνηθίζω. Για την ακρίβεια, ενδεχομένως έκανε κάτι χειρότερο:
Ήρθε, είδε, συνειδητοποίησε ότι θα καούμε ζωντανοί από ψηλά και έφυγε όσο γρήγορα μπορούσε για να μη μπλέξει… Τόσο πολύ βιαζόταν να φύγει, που και στα 15 λεπτά που έμεινε, από τις 17:15 έως τις 17:30 και ενώ είχε πλήρη εικόνα, δεν έδωσε εντολή ή δεν ειδοποίησε αυτούς που έπρεπε για την άμεση εκκένωσή μας.
Γιατί; λέτε να ξέχασε ότι εκ θέσεως, βαθμού, παλαιότητας, εμπειρίας αλλά πρωτίστως ως άνθρωπος με ψυχή, είχε αυτή τη δυνατότητα; Λέτε γιατί σε αυτά τα 15 λεπτά δεν προλάβαινε να κάνει δυο τρία τηλέφωνα; Μα ισχυρίζεται ότι τα έκανε τα τηλέφωνα, αλλά δεν είπε τίποτα σχετικό… δεν είπε “ρε σεις θα καούν άνθρωποι εδώ πέρα, ειδοποιήστε τους, διώξτε τους…”
Γιατί σιώπησε; Μα για να μην μπλέξει φυσικά… για ποιόν άλλο λόγο θα μπορούσε να κρύψει μια αυθόρμητη ανθρώπινη αντίδραση και να κάνει τον Κινέζο; Για να μας σκοτώσει; Αλλά πάλι, μήπως το παλικάρι όντως τα είπε αυτά στα κινητά στους ανώτερους του; Είπε στην κατάθεσή του που βγήκε στη δημοσιότητα, ότι μίλησε επανειλημμένως με τον Ματθαιόπουλο όσο ήταν στο ελικόπτερο.
Μήπως πρόβλεψαν την ζοφερή εξέλιξη, κατάλαβαν ότι θα μπλέξουν όλοι άσχημα και συνεννοήθηκαν όλοι μαζί να τα κρύψουν μια και καλή; Μήπως κανονίστηκαν ανταλλάγματα; Τραβηγμένο λέτε; Δεν ξέρω πραγματικά… Βέβαια τα ηχητικά ντοκουμέντα της Καθημερινής που ανέδειξε η Μαριάννα Κακαουνάκη, της μαφιόζικης προσπάθειας συγκάλυψης του εγκλήματος από τον Ματθαιόπουλο, τα ακούσαμε με τα αφτιά μας, δεν τα φανταστήκαμε…
Πάντως όλοι αυτό κάνανε, δηλαδή τους Κινέζους και μάλιστα στα κινητά, μέχρι κάποιος άλλος να φορτωθεί την ευθύνη. Έλα όμως που οι έμπειροι αξιωματικοί δεν πιάνονται εύκολα κότσοι… Μέχρι να βρεθεί αυτός ο κάποιος εμείς πεθαίναμε και τελικά πεθάναμε… Και βέβαια τα κινητά δεν αποκάλυψαν ποτέ την ένοχη αλήθεια, ούτε τους ενόχους κατόχους τους, καθώς προστατεύτηκαν με μανία από τη δικαιοσύνη με το δώρο της πλημμεληματικής δίωξης, που μεταφράζεται σε μη άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, τουλάχιστον μέχρι να σβηστούν τα στοιχεία από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας. Αλλά βέβαια σκέφτομαι απ την άλλη ότι έτσι που το πάει η δικαιοσύνη, και με τον υπερβάλλοντα ζήλο που επιδεικνύει στο τέλος θα παραγραφούν τα “αθώα” πλημμελήματα και θα βγουν όλοι λάδι. Αλλά ας συνεχίσω μιας και άρχισα.
Ο κύριος Λάμπρης λοιπόν, ή και ο πιλότος του δεν έχει καμία σημασία για μένα, υποστήριξε ότι δεν είχε καύσιμα. Δεν πήγε στο Κοτρώνι που απέχει 10 χιλιόμετρα δηλαδή ούτε 3 λεπτά μακριά, αλλά στην Ελευσίνα που απέχει 37 χιλιόμετρα για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι κοντά στο πρόβλημα… Όταν επέστρεψε από το Μάτι στην Ελευσίνα αποδείχτηκε αργότερα από τους εμπειρογνώμονες ότι είχε 200 λίτρα καύσιμα, δηλαδή το 28.7% του συνολικού καυσίμου που μπορεί να φέρει το συγκεκριμένο ελικόπτερο.
Με πλήρες φορτίο δηλαδή 700 λίτρα καύσιμα και 11άτομα, (2 πλήρωμα και 9επιβάτες σε πλήρη ανάπτυξη με ειδικό πακέτο εξοπλισμού) το ελικόπτερο αυτό τύπου MBB-ΒΚ 117 C-1, έχει αυτονομία πτήσεως 2.5 ώρες ή 540χιλιόμετρα, με μεγίστη ταχύτητα 246 χλμ/ώρα και υπηρεσιακή 216 χλμ/ώρα. Πάντα με πλήρες φορτίο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση επέβαιναν 4 άτομα δηλαδή χαρακτηριζόταν “ελαφρύ”, σχεδόν στο 1/3 του μέγιστου φορτίου του.
Όταν έφτασε στην Ελευσίνα και έσβησε τους δύο κινητήρες του, έτσι για την ιστορία, θα μπορούσε με τα καύσιμα που είχε, να ξανασηκωθεί και να πετάξει θεωρητικά για το 28.7% τουλάχιστον της αυτονομίας του δηλαδή 43 ολόκληρα λεπτά ακόμα, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου απογείωσης και προσγείωσης. Πρακτικά δηλαδή 30 λεπτά καθαρής πτήσης -άνετα δηλαδή ως το Μάτι και πίσω- αφού και ζεστό ήταν, δηλαδή θα μπορούσε να φύγει χωρίς ζέσταμα, αλλά και θα επέστρεφε με 50 λίτρα καύσιμα ασφαλείας. Είπαμε. Αυτά έτσι για την ιστορία. Αλλά ας πάμε πίσω στην ουσία.
Αν παρέμενε στο καθήκον, στο Μάτι και δεν έφευγε, ΟΛΑ πιθανόν θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Με τα καύσιμα που αποδεδειγμένα είχε, θα μπορούσε να πετάει για περίπου μια ώρα ακόμα -την πιο κρίσιμη για μας ώρα- καθώς θα μπορούσε να ειδοποιήσει να ενημερώσει να συντονίσει όλες τις υπηρεσίες που ποτέ δεν φάνηκαν όταν έπρεπε, την Πυροσβεστική που κορόιδευε γύρω γύρω και τελικά ήρθε στο Μάτι να μετρήσει πτώματα κατόπιν εορτής αργά το βράδυ, το Λιμενικό που δεν έκανε απολύτως τίποτα, αλλά τα έκανε όλα τέλεια και με τη βούλα του Ναυτοδικείου Πειραιά, την ΕΜΑΚ του επίτιμου αρχηγού στρατηγού Κολοκούρη που από τις 5 που ειδοποιήθηκε ήρθε με το πάσο του στις 9μιση (δηλαδή και που ήρθε τι έκανε; Τίποτα), το ΕΚΑΒ που ήταν άφαντο.
Θα μπορούσε επίσης να είχε αποτρέψει το έγκλημα που έκανε η τροχαία στέλνοντας την κίνηση της Μαραθώνος μέσα στο Μάτι, εγκλωβίζοντας τον κόσμο που ήθελε να διαφύγει με τα αυτοκίνητα του. Τόσα πράγματα θα μπορούσε να έχει κάνει αυτό το ένα ελικόπτερο και ο κύριος Λάμπρης μέσα σε αυτή την μία ώρα, μέχρι και να φωνάξει άλλο ένα να βοηθήσει… και μετά να προσγειωθεί με ασφάλεια στο Κοτρώνι για να ανεφοδιαστεί, να αλλάξει χειριστές αν έπρεπε, και να επιστρέψει στο καθήκον για να ειδοποιήσει για τους χιλιάδες ανθρώπους που ήταν στη θάλασσα και τις ακτές.
Υπολογίζεται ότι από τους 5000 χιλιάδες ανθρώπους που έφυγαν βίαια από τα σπίτια τους για να σωθούν, τουλάχιστον 3000 άνθρωποι κατέφυγαν στη θάλασσα και τις ακτές… με τους περισσότερους να είναι πάνω από τρεις ώρες (από τις 18:00 και μετά) στο νερό και κάποιους να περιμένουν μέχρι και δέκα ώρες τη σωτηρία τους κυρίως από ιδιώτες και ψαράδες. 13 άνθρωποι πνίγηκαν. Το Λιμεναρχείο αρκέστηκε στην καταγραφή 720 τουλάχιστον ανθρώπων που μεταφέρθηκαν αργά το βράδυ και τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης στο λιμάνι της Ραφήνας. Στη στεριά, άλλοι 90 άνθρωποι απανθρακώθηκαν ή υπέκυψαν στα εγκαύματά τους.
Τα 11 ήταν παιδιά μέχρι 13 ετών. Πάνω από 280 εγκαυματίες και τραυματίες διακομίστηκαν στα νοσοκομεία οι πιο πολλοί με ίδια μέσα. Τουλάχιστον 90 άτομα νοσηλεύτηκαν για πάνω από 2 ημέρες και μέχρι και 17 μήνες. 17 εξ αυτών πέθαναν, ενώ 64 υπέστησαν βαριά εγκαύματα και εξακολουθούν την θεραπεία τους μέχρι σήμερα. Οι 30 εξ αυτών έχουν αναπηρία άνω του 67% ή και εξακολουθούν να υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις κλπ. Και βεβαίως μερικές χιλιάδες άνθρωποι που έχουν σημαδευτεί ψυχικά και εξακολουθούν να παλεύουν για να ξαναστήσουν τις ζωές τους απ την αρχή. Αυτά για να ξέρετε τι δε λέτε όταν αναφέρεστε στην ανθρώπινη απώλεια και στους 103 Νεκρούς του “Ματιού”.
Ας πάμε όμως στο ελικόπτερο του κυρίου Λάμπρη. Όταν ξεσκεπάστηκαν όλα αυτά τα περί καυσίμου, οι τρεις τέσσερις πιθανότατα συνεννοημένοι επιβαίνοντες μαζί, θυμήθηκαν ότι είχαν ισχυριστεί επίσης ότι ζαλίζονταν, δεν αισθάνονταν καλά και ότι δεν ήταν ασφαλές να συνεχίζουν να πετάνε λόγω αναταράξεων…
Έστω λοιπόν ότι εμείς οι Ματιώτες όλοι, είμαστε ηλίθιοι -ας πούμε αφελείς και άσχετοι για να είμαστε πιο κόσμιοι- και τους πιστεύουμε. Είναι δυνατόν, όπως φαίνεται τελικά απ την εξέλιξη των πραγμάτων, να τους πιστεύουν ενδεχομένως όλοι οι ειδικοί, δηλαδή η ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος, της Πολιτείας, αλλά και οι ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί; Υπάρχει αυτή η περίπτωση; Είναι δυνατόν; Ξαναλέω. Δεν προσγειώθηκαν επιτόπου σε ένα ασφαλές μέρος -ξέρετε τα ελικόπτερα το κάνουν αυτό- ούτε πήγαν στο Κοτρώνι 3 λεπτά δρόμο να προσγειωθούν σε μια απ τις πιο καλά οργανωμένες στρατιωτικές βάσεις ελικοπτέρων, να συνέλθουν και να μην κινδυνεύουν τα παιδιά. Ούτε έδωσαν εκκένωση, ούτε ειδοποίησαν για την ανάγκη εκκένωσης. Όχι, πήγαν στην Ελευσίνα για να είναι και όσο πιο μακρυά απ το Μάτι και την ευθύνη του εγκλήματος γινόταν, αλλά και για να παρκάρουν το ελικόπτερο κοντά στην Motor Oil μη και χρειαστεί για κανένα σοβαρό περιστατικό, γιατί είναι βλέπεις και έξυπνοι και προνοητικοί…
Νομίζω θα έπρεπε, αγαπητοί συντοπίτες, εμείς που αισθανόμασταν καλύτερα απ τα παιδιά στο ελικόπτερο, καθώς τρέχαμε για τη ζωή μας, και νιώθαμε ασφαλείς μέσα στις φλόγες αλλά και μέσα στη θάλασσα που σκυλοπνιγόμασταν με τις ώρες, να τους πιστέψουμε, να τους καταλάβουμε και να τους δικαιολογήσουμε… και αυτούς, και τους υπόλοιπους που πιθανώς πιστεύουν τις θλιβερές δικαιολογίες και τα ψέματά τους…
Μα Αλήθεια δεν ντρέπονται; Δεν έχουν τσίπα; Απ ό τι φαίνεται όχι. Εμείς πάντως δεν τα χάβουμε αυτά τα παραμύθια και δεν συγχωρούμε κανέναν. Να το ξέρουν όλοι τους. Να το θυμούνται όλοι τους, γιατί εμείς δεν θα ξεχάσουμε τίποτα, και βεβαίως δεν θα τους ξεχάσουμε. Ο τι και να κάνει η να μην κάνει η Δικαιοσύνη. Κι αν η Μάνα της Ελένης γυρίσει τούμπα και κάψει την Ελλάδα όπως είπε προχτές, εσείς τι νομίζετε ότι θα κάνουν οι Μανάδες οι Κόρες οι Αδελφές του Ματιού; Τι θα κάνουν;
Όσο για τις “επικίνδυνες” συνθήκες πτήσης απ τις οποίες γλύτωσαν τα παιδιά, δείτε το video…
Μετά απ αυτά, τους πιστεύετε και εσείς κύριε Στυλιανίδη; Θα συνεχίσετε να πιστεύετε ότι ο κύριος Λάμπρης “δεν είχε άμεση εμπλοκή στα γεγονότα στο Μάτι” όπως απεφάνθη το συμβούλιο κρίσεων της Πυροσβεστικής; Θα συνεχίσετε να κρατάτε τον κύριο Λάμπρη στο Σώμα;
ΥΓ. Όχι, δεν είμαι ειδικός εμπειρογνώμονας με 10 πτυχία και χιλιάδες ώρες πτήσης στα ελικόπτερα, έχω όμως γνώσεις και εμπειρία στον αέρα, ξέρω να πετάω σε “θερμικά” και σε “δυναμικά” ξέρω τι να περιμένω από τον καιρό και τον άνεμο και στη θάλασσα και στο ανάγλυφο, ξέρω τι πρέπει να γνωρίζει ο κάθε πιλότος είτε πετάει ανεμόπτερο, είτε μονοκινητήριο, είτε ελικόπτερο, είτε Jumbo. Και ένα από τα πρώτα πράγματα που οφείλει να γνωρίζει, είναι τα κοντινότερα αεροδρόμια ανά πάσα ώρα και στιγμή της πτήσης του.
Επίσης γνωρίζω όπως πολλοί, πως να κάνω έρευνα. Τα στοιχεία που ανέφερα για τον τύπο του συγκεκριμένου ελικοπτέρου που διαθέτει το Π/Σ υπάρχουν στο διαδίκτυο (TCDS Type Certificate Data Sheets, official manuals, specifications κλπ) όπως και δημοσιεύματα έγκυρων μεγάλων εφημερίδων για ό τι άλλο αναφέρω. Όμως διαθέτω ένα “παράσημο” που έχουν 1000άδες συντοπίτες μου που όσο κι αν ψάξετε στους ειδικούς σας δεν θα το βρείτε.
Αυτό του επιζώντα του χειρότερου μαζικού κρατικού εγκλήματος πολιτισμένης χώρας σε καιρό ειρήνης του 21ου αιώνα παγκοσμίως. Και δεν θα σας τη χαρίσουμε αγαπητοί… Αρκετό δούλεμα έχουμε φάει… Αρκετή προσβολή Νεκρών και Ζωντανών… Ως εδώ.