Δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» ή «κλεφτόδεντρα». Αν υπάρχουν, όμως, πρέπει να είναι πολύ ανθισμένα. Άνοιξη, βλέπετε… Πώς αλλιώς να εξηγήσω την απίστευτη υποσχεσιολογία από τα κόμματα για αυξήσεις μισθών, επιδόματα, μείωση ανεργίας, κλπ κλπ. Ή μήπως τα δέντρα είναι χωρίς καρπούς και οι υποσχέσεις έχουν μόνο προεκλογικό άρωμα;
Υπήρξε, πράγματι, μια αύξηση των μισθών. Όχι, όμως, στους Δημόσιους υπαλλήλους… Εκεί οι μισθοί παρέμειναν οι ίδιοι, γιατί προφανώς δεν υπάρχει ούτε ευρώ στο Δημόσιο ταμείο που να καλύπτει τέτοιες πολιτικές και την αύξηση στον ιδιωτικό τομέα, την επιβαρύνθηκαν μόνο οι εργοδότες. Κηδεία με ξένα κόλλυβα.
Τα πράγματα ίσως να είναι ακόμα χειρότερα, όταν κάνουμε αναφορά στις πολύπαθες συντάξεις. Αυτό το θέμα είναι για γέλια και για κλάματα. Γελάω με τις αλληλοκατηγορίες των δύο μεγάλων κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι ο Κατρούγκαλος έκανε τις τεράστιες περικοπές, γιατί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πτώχευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η ΝΔ, από την άλλη, καταγγέλλει τον Κατρούγκαλο ότι «πετσόκοψε» τον Έλληνα συνταξιούχο και τον εξαθλίωσε οικονομικά. Τον Έλληνα συνταξιούχο που με τη σύνταξή του βοηθούσε για ένα μεγάλο διάστημα και τα παιδιά και τα εγγόνια και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς. Προφανώς, πριν τις απαράδεκτες μειώσεις…
Το παράδοξο, όμως, για να μην πω το δούλεμα, είναι ότι ενώ τα κόμματα αναγνωρίζουν, καταγγέλλοντας αλλήλους, το άδικο πετσόκομμα των συντάξεων, κανένα τους «με έναν νόμο και ένα άρθρο» δεν δεσμεύεται για την αποκατάστασή τους. Στα λόγια πλούτος μεγάλος, ουσία όμως μηδέν. Αναρωτιέμαι, εμείς οι σημερινοί τριαντάρηδες, όπως πάνε τα πράγματα, αν θα παίρνουμε έστω κάποια ευρώ στα εβδομήντα μας…!
Το δικομματικό, τρικομματικό ή ότι άλλο παιχνίδι «παίζεται» σε αυτές τις εκλογές πρέπει να οδηγήσει σε ένα και μόνο αποτέλεσμα. Την ευημερία του Έλληνα πολίτη. Στην εξασφάλιση του στόχου αυτού, τα όποια κόμματα, που έτσι, αλλιώς, ή αλλιώτικα θα έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, πρέπει να δεσμευτούν γι’ αυτό!
Και μια και μιλάμε για ευθύνες, ευθύνες δεν έχουν μόνο τα κόμματα και οι κυβερνήσεις, αλλά κι όλοι εμείς! Όλοι εμείς ως αυστηροί και δίκαιοι κριτές. Και θα κλείσω με μόνο μια παρότρυνση: Όποιο κόμμα και αν επιλέξουμε να στηρίξουμε στις 21 Μαΐου, να διαλέξουμε με προσοχή τους καλύτερους εκπροσώπους του. Γι’ αυτό κι εγώ θα ευχηθώ καλή επιτυχία στους ικανότερους!
Υ.Γ. Με αυτό το τεύχος κλείνει μια πολύτιμη και πολύχρονη συνεργασία. Το «Taboom» της Μάτα Χάρι. Έσπασε όσα ταμπού ήταν να σπάσει και θα μας λείψει πολύ. Αγαπημένη μου Νίκη, σε ευχαριστώ για όλα!
