Γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος
Εχετε λίγα μόνο λεπτά να σας μιλήσουμε για την παράλληλη στήριξη και την τεράστια βοήθεια που αυτή η προσφέρει σε μαθητές με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες;
Ισως έχετε ακούσει σχετικές κουβέντες στις παρέες σας, στον περίγυρό σας ή στα social media. Λείπουν πολλοί από τους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης εφέτος από τα ελληνικά σχολεία.
Κάθε κενό, κάθε έλλειψη είναι, θα έλεγε κανείς, μια μαχαιριά στην καρδιά των παιδιών και των γονέων τους. Παιδιά με ΔΕΠΥ, δυσλεξία, μαθητές και μαθήτριες που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, περιμένουν τον εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης με τη λαχτάρα ενός διψασμένου για νερό στην έρημο.
Ξέρουν ότι μόνο μ’ αυτή τη βοήθεια θα μπορούν να σταθούν επαξίως στην τάξη τους, να προοδεύουν, να μην μένουν πίσω σε σχέση με τα άλλα “κανονικά” παιδιά. Υπάρχει, όμως, μία σημαντική λεπτομέρεια: Κάθε παιδί, χρειάζεται το δικό του, ολόδικό του εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, δεν νοείται να τον/την μοιράζεται με άλλον συμμαθητή ή συμμαθήτριά του.
Πιθανώς να έχετε ακούσει κάτι διαφορετικό από υπουργικά χείλια, συγκεκριμένα από αυτά της Υφυπουργού Παιδείας Δόμνας Μιχαηλίδου, η οποία ισχυρίστηκε σε συνέντευξη της ότι δεν βοηθά την εκπαίδευση το να υπάρχει ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης για κάθε παιδί.
Είναι κρίμα. Η Υπουργός είτε είναι εντελώς άσχετη με το αντικείμενό της είτε λέει συνειδητά ψέματα προκειμένου να δικαιολογήσει το γεγονός των τεράστιων ελλείψεων στην ειδική αγωγή στην πρώτη φάση των εφετινών τοποθετήσεων εκπαιδευτικών.
Μπορούμε, πάντως, να την βοηθήσουμε φρεσκάροντας τη μνήμη της. Εφόσον ένα παιδί παίρνει από τα ΚΕΔΑΣΥ γνωμάτευση που αναφέρει ότι χρειάζεται πλήρη κάλυψη εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης, αυτή θα πρέπει να παρέχεται εξατομικευμένα για 30 ώρες την εβδομάδα.
Αλχημείες όπως αυτές που συνήθως εφαρμόζονται (και εφέτος ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο) σύμφωνα με τις οποίες ένας εκπαιδευτικός μοιράζει τις υπηρεσίες του σε 2,3, ακόμα και σε 9 παιδιά (πραγματικό περιστατικό) όχι μόνο δεν συνιστούν αποτελεσματική στήριξη στο παιδί, αλλά δημιουργούν και επιπλέον προβλήματα. Στους εκπαιδευτικούς που εξουθενώνονται και στα παιδιά που αρχίζουν να παρουσιάζουν σημαντικά κενά.
Η συνήθης δικαιολογία είναι το κόστος. Ακούγεται επίσης, όχι επισήμως αλλά στα παρασκήνια, το επιχείρημα «δίκιο έχουν αλλά δεν μπορεί να έχει το κάθε παιδί δικό του εκπαιδευτικό, συχνά δεν είναι τόσο σοβαρά τα προβλήματα, οπότε η βοήθεια μπορεί και να μοιράζεται».
Νοοτροπία του «δεν βαριέσαι» για παιδιά που έχουν απόλυτη ανάγκη. Είναι σχεδόν εξοργιστικό. Και επίσης το κόστος δεν είναι δα τόσο μεγάλο. Έτσι και αλλιώς οι αμοιβές των αναπληρωτών εκπαιδευτικών πληρώνονται με χρήματα του ΕΣΠΑ, θέμα απορροφητικότητας είναι. Και πολιτικής βούλησης, σε τελική ανάλυση.
Αλήθεια, Υπουργέ Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη, υπάρχει τέτοια; Υποτίθεται, αυτό διαρρέεται από το γραφείο σας, ότι εξασφαλίσατε κονδύλι για επιπλέον προσλήψεις, περίπου 6.000. Η πληροφορία αυτή θα επιβεβαιωθεί ή όχι στις 4 Οκτωβρίου, στον δεύτερο γύρο τοποθετήσεων εκπαιδευτικών.
Μέχρι τότε χιλιάδες ανθρώπων θα αγωνιούν. Υπάρχουν πολλοί γονείς που συνοδεύουν οι ίδιοι τα παιδιά τους μέσα στις σχολικές αίθουσες αφού δεν υπάρχει αρμόδιος εκπαιδευτικός. Άλλοι πληρώνουν από την τσέπη τους εκπαιδευτικό παράλληλη στήριξης από τον ιδιωτικό τομέα (τουλάχιστον 700 ευρώ το μήνα, «μαύρα»). Και τα παιδιά, όταν δεν είναι πολύ τυχερά, μπορεί να πέσουν θύματα κακόγουστων αστείων ακόμα και σχολικού εκφοβισμού αφού, χωρίς εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, δεν υπάρχει πλαίσιο προστασίας τους.
Παρατηρείται, τέλος, και το εξής φαινόμενο. Οι θέσεις ειδικής αγωγής να καλύπτονται τελικά από εκπαιδευτικούς γενικής αγωγής που δεν διαθέτουν την ειδική γνώση που χρειάζεται για να δουλέψουν με μαθητές και μαθήτριες που αντιμετωπίζουν μαθησιακά προβλήματα. Για τέτοια προχειρότητα μιλάμε.
Δεν είναι πολυτέλεια ο διορισμός εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής. Αναγκαιότητα είναι και θέμα στοιχειώδους ανθρωπιάς. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι κρατούντες τόσο το καλύτερο…
* O Νίκος Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1979. Κάνει ελεύθερο πολιτικό και εκπαιδευτικό ρεπορτάζ για την ιστοσελίδα NEWS 24/7 και την εφημερίδα “Εποχή”. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ και είναι φοιτητής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο τμήμα του Ελληνικού Πολιτισμού.
