του Δημήτρη Μαρμαρά

Τα μάθατε; Χάσαμε. Από τους ερασιτέχνες των Νησιών Φερόε!

Δεν ξέρω αν πρέπει να διακωμωδήσω την κατάσταση στην Εθνική ή να την πάρω στα σοβαρά. Σίγουρα είναι για γέλια και για κλάματα. «Γελάει ο κόσμος», που λέει και μία ψυχή.

Βρε τον Ρανιέρι όμως. Πώς το έκανε αυτό; Σοκ, λέει, έπαθε ο Ρεχάγκελ μόλις τον ενημέρωσε για την ήττα ο Τοπαλίδης. Λες να δούμε ξανά τον Γερμανό στον πάγκο; Να φέρει πίσω τον «Κολοσσό», τον Χαριστέα και τους λοιπούς του 2004; Πλάκα θα ‘χει. Λιγότερη πλάκα πάντως από την, διαψευσμένη από την ΕΠΟ, πληροφορία περί Τραπατόνι.

 

Ρε μάγκες εντάξει, ο Ρανιέρι είναι άχρηστος, είναι λίγος, είναι εκτός πραγματικότητας, είναι είναι είναι…! Το πάθος των παικτών όμως που είναι; Για να ψαχτούμε. Τι νωθρότητα είναι αυτή; Είπε κανείς στους ποδοσφαιριστές ότι η πρόκριση έρχεται δια περιπάτου; Ανίκανοι λέει ο άλλος. Λίγο σοβαρός να είσαι και να ξέρεις ότι αυτό που κλοτσούν μέσα στις τέσσερις γραμμές είναι μπάλα, καταλαβαίνεις πως δεν χρειάζονται δα και φοβερές ικανότητες για να κερδίσεις στην έδρα σου μία ομάδα που οι παίκτες της είναι ερασιτέχνες και βρίσκονταν στην Ελλάδα μία εβδομάδα νωρίτερα από τον αγώνα. Μουσεία, Ακρόπολη, μπουζούκια, τσιγάρα και ουίσκι. Για αυτό είχαν έρθει. Για βακάνς. Σοβαρολογώ. Και έφυγαν ίσως με τη σπουδαιότερη νίκη της ιστορίας τους. Ο Πολύζος, ο Γιουλάτος, ο Μαρμαράς, ο Μπίλις και ο φίλος μου από τον REALFM και το pamesports.gr, Βιδιάνος Ρούσσος, να παίζαμε, με μία στραβοκλωτσιά μπορεί να τους παίρναμε!

Ο Ρανιέρι έφυγε. Το «παζαρεύω» στο μυαλό μου μέρες τώρα. Ρε Σαρρή αγόρι μου, εσύ που κάνεις κουμάντο στην Εθνική. Τι είδους ικανότητα -μοναδική- είναι αυτή που διαθέτεις; Πως το κατάφερες; Όχι δεν είναι η επιλογή προπονητή το πρόβλημα. Αστοχίες έχουν όλοι. Και εσύ μοιραία. Αποδεκτό. Αλλά πως κατάφερες να διαλύσεις όλο το οικοδόμημα μέσα σε ένα τρίμηνο; Οργάνωση, δομές, αρχές, όλα!

Στα σοβαρά όμως τώρα. Ο Σαρρής φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Οφείλει να παραιτηθεί…χθες! Οφείλει η ΕΠΟ να αφήσει εκτός Εθνικής τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των συλλόγων. Στην οποία έχουν μπει και οι ίδιοι οι διεθνείς. Μια διαμάχη που έχει να κάνει με την προσπάθεια «αποκαθήλωσης» του Μαρινάκη, με σκοπό να περάσει ο έλεγχος του ποδοσφαίρου σε Μελισσανίδη, Σαββίδη και Αλαφούζο. 

Εγώ λέω… μπλέξαμε!

Προηγούμενο άρθροΠέτρος Λοΐζος: Ένα ανερχόμενο αστέρι της πόλης
Επόμενο άρθροΜητρικός θηλασμός. Ένα δικαιώμα με οφέλη και πλεονεκτήματα!