Η ντίσκο που μεσουράνησε στις αρχές του ‘80 και που για χάρη της τα αυτοκίνητα έφταναν μέχρι τον Άγιο Ανδρέα
Γράφει ο Κώστας Ζοργιός
Ξεκινώντας να διαβάζετε αυτή την ιστορία, κάντε ένα γενναίο flashback. Είμαστε στην εποχή που τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ έχουν εισπράκτορα, οι πολυκατοικίες θυρωρό και το ΠΑΣΟΚ «ψήνει» την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία.
Η χώρα κάνει τα πρώτα της βήματα μετά την επταετία της Χούντας, οι Έλληνες βλέπουν για πρώτη φορά έγχρωμη τηλεόραση και οι νέοι της εποχής ακούνε ντίσκο και ροκ, ενώ κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή της και η πανκ μουσική.
Οι επιλογές στη νύχτα είναι περιορισμένες και ως εκ τούτου, τα καλά νυχτερινά μαγαζιά όπως για παράδειγμα το «14» ή το Bora Bora στο Κολωνάκι αποτελούν σημείο αναφοράς. Και τι παραπάνω έχει το Κολωνάκι από εμάς;…
Μέχρι και το 1980, το Μάτι το γνωρίζουν λίγοι. Οι ελάχιστοι που ζουν μόνιμα, οι λίγο περισσότεροι που έρχονται τα καλοκαίρια και ορισμένοι που προτιμούν την ησυχία και έρχονται προς τα μέρη μας για το μπάνιο τους.
Το Μεγάλο Σάββατο του 1980, ξημερώματα προς Κυριακή, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην. Από τότε και για τα επόμενα καλοκαίρια, βγάζοντας φλας για να στρίψεις από τη Μαραθώνος προς την Κυανής Ακτής, συναντάς μποτιλιάρισμα, διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα και πρέπει να φτάσεις μέχρι τον Άγιο Ανδρέα για να παρκάρεις κι ύστερα να το κόψεις με τα πόδια ως το λιμανάκι.
Καλώς ήρθατε στην Tropicalia, που καθιερώνει το grand opening κάθε Μεγάλο Σάββατο και κάνει ό,τι και η Πρόβα, αλλά μια γενιά νωρίτερα. Για τα επόμενα χρόνια, όλοι περιμένουν το βράδυ της Ανάστασης…
Από το Κολωνάκι στο Μάτι
Πριν από το Πάσχα εκείνης της χρονιάς, η έννοια «νυχτερινή ζωή» στην περιοχή είναι ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο. Υπάρχουν κάποια λίγα μαγαζιά στη Νέα Μάκρη, αλλά δύσκολα θα μπει άνθρωπος στο αυτοκίνητό του για να έρθει από την Αθήνα εδώ να πιει το ποτό του, οπότε έχουν ως κύρια πελατεία τους μόνιμους κατοίκους.
Αυτοί που φέρνουν τη νύχτα στο Μάτι είναι ο Αλέκος Ασημής, dj στο «14» και στο ξενοδοχείο «Μάτι» ως και το καλοκαίρι του 1979 και ο μπάρμαν του «14», Σάκης Πλούμπης. Ένας άνθρωπος που ουδεμία σχέση είχε με την περιοχή, αλλά ήρθε, είδε και τελικά… έμεινε, ώστε να βάλει το χέρι του και να γίνει πραγματικότητα το μαγαζί δίπλα στη θάλασσα, στην κατηφόρα που βγάζει στον ΝΑΟΜΑ.
Η Tropicalia δεν είναι μπαρ, αλλά δεν θεωρείται και κλαμπ. Μοιάζει περισσότερο με ντισκοτέκ κι αυτού του είδους τη μουσική επιλέγει να παίξει. Ντίσκο, που ντύνει σταδιακά με λίγη ροκ. Κάνει το «μπαμ» με το καλημέρα και η χωρητικότητα των 200-250 ατόμων είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τους ντόπιους, τους πολλούς Αθηναίους που ακολουθούν τον Ασημή και τον Πλούμπη από το Κολωνάκι, αλλά και τα ανατολικά προάστια, με Χαλανδραίους και Αγιοπαρασκευιώτες να… κατασκηνώνουν στο Μάτι.
Ξεχωρίζει αμέσως για την ποιότητα του κόσμου της, τα καθαρά ποτά της, αλλά η φήμη της εξαπλώνεται αστραπιαία κυρίως χάρη στην καλή μουσική της. Ο Νικολά και ο Πιέρο έχουν ήδη δικό τους κοινό και τον τρόπο να κάνουν τον κόσμο να περνά καλά, χωρίς το πρόγραμμα να παρουσιάζει κοιλιά. Στην πορεία, ως dj παίζουν ο Γιώργος Ιωαννίδης και ο Παναγιώτης Δρακόπουλος και η Tropicalia διατηρεί όλα τα χρόνια αυτό το πλεονέκτημα. Της καλής μουσικής.
Η «σκληρή» πόρτα, η γεμάτη Ποσειδώνος και το τέλος εποχής
Μέχρι το καλοκαίρι του 1982, όταν περνά ολοκληρωτικά στα χέρια του Σάκη Πλούμπη, η εικόνα είναι κάθε μέρα ίδια. Η Ποσειδώνος κλειστή από πελάτες που μπαινοβγαίνουν στο εσωτερικό της, αλλά και από υποψήφιους πελάτες που δεν περνούν την πολύ σκληρή της «πόρτα» και κρυφακούν τα κομμάτια με ένα ποτό στο χέρι.
Όλοι στο τέλος γίνονται μια μεγάλη παρέα… Κι όταν τα φώτα σβήνουν και οι Αθηναίοι παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής, η Tropicalia από ντίσκο μετατρέπεται στο prive μπαράκι των «εκλεκτών» Ματιωτών που παραβιάζουν το ωράριο και ενίοτε φεύγουν λίγο πριν το… μεσημεριανό.
Το Μάτι είναι για μια επταετία κοσμοπολίτικο και το οφείλει σχεδόν αποκλειστικά στην Tropicalia. Ο Πλούμπης ανοίγει με το ίδιο όνομα το μικρό της «αδερφάκι» στη Νέα Μάκρη, ένα μπαράκι ακριβώς πάνω από το Win’s που δουλεύει χειμώνα καλοκαίρι με καλή ροκ μουσική.
Το τέλος εποχής που σχεδόν αναπόφευκτα ακολουθεί κάθε μαγαζί, έρχεται το 1987. Η νέα σελίδα φέρνει τον κόσμο στο Platoon, που βρίσκει στρωμένο έδαφος και το Μάτι συνεχίζει να είναι στο επίκεντρο της καλοκαιρινής διασκέδασης, διατηρώντας τη φήμη της περιοχής με τον καλό κόσμο, που ξέρει να διασκεδάζει με ποιότητα.
Ένα έδαφος που έστρωσε η Tropicalia, την οποία πολλοί συζητούν ακόμη, μιλώντας για τα ατέλειωτα αυτοκίνητα στρίβοντας από τη Μαραθώνος στην Κυανής Ακτής, το πολύ περπάτημα από τον Άγιο Ανδρέα στο λιμάνι και τις αμέτρητες ανατολές ηλίου που έζησαν κρατώντας ένα ποτό στο χέρι.
