Γράφει η Μάρα Σαμαρτζή,

Στην μνήμη του Γιάννη Καλαμίτση, του σπουδαίου συνεργάτη μας, του συμπολίτη μας, του φίλου μας….

“Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι”, έγραφε ο Γιάννης Καλαμίτσης αλλά εκείνος ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που πάντα έψαχνε τη γεύση της παρέας. Ένας σπουδαίος συνεργάτης της εφημερίδας μας που όχι μόνο την υποστήριξε γράφοντας αρκετές φορές για αυτήν, αλλά βοήθησε ενεργά στο να στηθεί δίνοντας πάντα τις πολύτιμες συμβουλές του. Ο θάνατος του Γιάννη στις 3 Νοεμβρίου ήταν ένα πλήγμα όχι μόνο για την εφημερίδα αλλά και για τον κόσμο του θεάτρου, του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας και φυσικά της περιοχής μας, όπου ήταν κάτοικος και αγαπούσε, καθώς όπως έλεγε,στα ταξίδια του στο εξωτερικό μπορούσε να αναφέρει πως η πόλη που μένει είναι δίπλα στον Μαραθώνα, κάτι που τον γέμιζε υπερηφάνεια!

Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι πως ο Γιάννης Καλαμίτσης λάτρευε τον αθλητισμό και ειδικότερα τον Κλασικό Μαραθώνιο. Ήταν ένας πολύ καλός τερματοφύλακας, όπως συμφωνούν ομόφωνα οι φίλοι του, αλλά ο μεγάλος αθλητικός του έρωτας ήταν ο στίβος. Μεγαλώνοντας στον Πειραιά, η οικογένεια του τον παρακίνησε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό μήπως και καταφέρουν να τιθασεύσουν τον αεικίνητο Γιάννη αλλά μάταια. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να του κολλήσουν το μικρόβιο της άθλησης. Ο μικρός Γιάννης συνέχισε ακάθεκτος να γυρνάει στους δρόμους του Πειραιά και να τρυπώνει στα κρυφά στο τοπικό οικοτροφείο για να κλέψει φαγητό. Όταν ενηλικιώθηκε ξεκίνησε να βοηθάει οικονομικά, και όχι μόνο, το εν λόγω οικοτροφείο και δεν σταμάτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Γιάννης ήταν ενεργό μέλος πολλών συλλόγων που βοηθούσαν όχι μόνο παιδιά αλλά και οποιονδήποτε είχε ανάγκη, ακόμα και αν αυτό το κάτι ήταν η φύση. Συνεχώς φρόντιζε για την εξασφάλιση πράσινου στον Δήμο μας και μάλιστα ήταν συμπαρουσιαστής σε εκμπομπή οικολογικού ενδιαφέροντος στην ΕΤ1, υποστηρίζοντας πως πρέπει να προστατεύουμε οτιδήποτε πρασινίζει τον χώρο μας και το περιβάλλον! 

Μερικές φορές σκέφτομαι, «υπάρχει κάτι στο οποίο υστερούσε;» Δεν μπορώ να δώσω απάντηση στην απορία μου όσο μου έρχονται στο μυαλό στίχοι από τραγούδια που έγραφε και ατάκες από θεατρικές παραστάσεις του και επιθεωρήσεις με γλαφυρό χαρακτήρα. Ο Γιάννης Καλαμίτσης άφησε πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά που αποτελείται από 400 τραγούδια, μελοποιημένα από γνωστούς μας μουσικούς, αμέτρητες ώρες ραδιοφωνικών εκπομπών που δεν δίσταζαν να σατιρίσουν όχι μόνο τα πολιτικά αλλά και τα κοινωνικά τεκταινόμενα, δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και άφθονα παραδείγματα υποδειγματικής δημοσιογραφίας.

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το κενό που άφησε ο Γιάννης Καλαμίτσης στην καρδιά μας και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσε να το γεμίσει. Ελπίζουμε μόνο να μείνει στην μνήμη μας απλά ως ένας άνθρωπος που νοιαζόταν για τον συνάνθρωπό του και τον τόπο του και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Καλό ταξίδι, Γιάννη.

 

“Χτύπησαν ξημερώματα 
του κόσμου οι καμπάνες
και τα παιδιά ξεχύθηκαν
στου δρόμου τις αλάνες.

Έξω απλώνεται η ζωή
σε μέρη που δεν τα ’δες, 
κι εσύ ακόμα στ’ όνειρο
γυρεύεις τις νεράιδες.”

 

Γιάννης Καλαμίτσης, “Ποιός Πληρώνει Τον Βαρκάρη”

Προηγούμενο άρθροΠνοή … Γιορτή … Πράξη … ΟΛΟΙ
Επόμενο άρθροΜητρικός θηλασμός: Οφέλη και πλεονεκτήματα