Του Αδάμου Ζαχαριάδη*
Η 12η Δεκεμβρίου σηματοδότησε ημερομηνία ορόσημο για το ΚΙΝΑΛ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έκτος πρόεδρος του Κινήματος που κάποτε κυριαρχούσε στην ελληνική πολιτική σκηνή, μπήκε στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, κάθισε στο προεδρικό γραφείο και πλέον καλείται να σχεδιάσει την επόμενη μέρα.
Παρά την ευφορία που δημιούργησε η συμμετοχή των μελών του κόμματος στην εκλογική διαδικασία, αλλά και τη δυναμική που -πολλές φορές αναντίστοιχα- προσέδωσε η ενασχόληση των ΜΜΕ με τις εκλογές, ο Ανδρουλάκης θα κληθεί από πολύ νωρίς να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις που επιβάλουν λεπτούς χειρισμούς.
Είναι σαφές ότι το μετεκλογικό τοπίο στην Χ. Τρικούπη δεν θα είναι ρόδινο. Η σύγκρουση ανάμεσα στους υποψηφίους ήταν έντονη και πολλές φορές βγήκε εκτός συντροφικού πλαισίου με κατηγορίες που αφορούσαν από ρουσφέτια, μέχρι νοθεία στον πρώτο γύρο. Δύσκολα θα μπορέσουν να συνυπάρξουν και οι έξι στον ίδιο πολιτικό χώρο. Ως εκ τούτου η δυναμική που απέκτησε ο χώρος με την εκλογική διαδικασία είναι πολύ πιθανόν σύντομα να μετατραπεί σε εσωκομματική κρίση και εσωστρέφεια.
Παράλληλα, ο νέος επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ θα κληθεί να λύσει τον μεγάλο γρίφο της επόμενης κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Με δεδομένες τις δημόσια εκπεφρασμένες αντίθετες απόψεις αναφορικά με το ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πολιτικά και ιδεολογικά συγγενέστερο με το ΚΙΝΑΛ, αλλά και το γεγονός ότι στις επόμενες εκλογές είναι πολύ πιθανόν να μην προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, γίνεται αντιληπτό ότι η σύνθεση της επόμενες Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος είναι πολύ πιθανόν να διαμορφώσει τις πολιτικές εξελίξεις. Ποιος θα κρατήσει για παράδειγμα τον Ανδρέα Λοβέρδο και την ομάδα του από το να συμπράξουν ή ακόμα και να δώσουν ψήφο ανοχής στον Κυριάκο Μητσοτάκη αν αυτό χρειαστεί;
Το σημαντικότερο και ίσως δυσκολότερο εγχείρημα του Ανδρουλάκη, όμως, θα είναι η ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική κατεύθυνση του κόμματος. Η προεκλογική αντιπαράθεση δεν μας έκανε σοφότερους σε σχέση με αυτό.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πέρασε ένα μεγάλο διάστημα ιδεολογικής, πολιτικής και αξιακής κρίσης. Πλέον, φαίνεται να ανακάμπτει και αυτό ίσως αποτελεί μια καλή ευκαιρία και για το ΚΙΝΑΛ.
Αν και όπως σημειώνει ο καθηγητής Γεράσιμος Μοσχονάς δεν είναι τόσο εύκολο για το κόμμα να επανακαταλάβει τον χώρο που σήμερα καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, η νέα ηγεσία πρέπει άμεσα να καταρτίσει συνολικό, πειστικό και ανταγωνιστικό στην κυβέρνηση προγραμματικό σχέδιο.
Χωρίς αυτό, το ΚΙΝΑΛ θα είναι καταδικασμένο να έχει έναν συμπληρωματικό ρόλο στον πολιτικό χάρτη της χώρας και να αντιμετωπίζει συνεχώς το ερώτημα με ποιον θα συνεργαστεί.
*Ο Αδάμος Ζαχαριάδης είναι διευθυντής της ιστοσελίδας ethnos.gr
