Απίστευτο κι όμως αληθινό. Δύο χώρες (Ισραήλ & Λίβανος) σε εμπόλεμη κατάσταση συμφώνησαν και υπέγραψαν την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών τους και τη συνεκμετάλλευση των «γκρίζων» περιοχών. Ο αυτόχειρας του «θαύματος», ποιος άλλος από την Αμερική.
Οι ΗΠΑ φαίνεται ότι εργάστηκαν μυστικά και παραγωγικά για δύο χρόνια περίπου, προωθώντας τη συγκεκριμένη συμφωνία και το πέτυχαν. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κι εμείς κάτι ανάλογο;
Η Ελλάδα και η Τουρκία; Δύσκολο μου ακούγεται. Γιατί είμαστε -κι εμείς και οι Τούρκοι- καλά πελατάκια. Εκλιπαρούμε και πιέζουμε να ξοδέψουμε τα χρήματά μας για την αγορά πολεμικού υλικού. Φανταστείτε πού έχουμε φτάσει, να παρακαλούν οι αγοραστές και όχι οι πωλητές…
Μια πιθανή συμφωνία, όσο απίθανη κι αν φαίνεται σήμερα, θα είχε ευεργετικά οφέλη για τις δύο χώρες. Θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να περιμένουν οι δύο λαοί για την ακρίβεια.
Παρατράβηξε αυτή η επίμονη ειδησεογραφία για καταιγίδες, βροντές και αστραπές. Με αποκορύφωμα την πρόσφατη… κακοκαιρία «Εύα». Αντιλαμβάνομαι ότι όποιος καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Όχι, όμως και το παγόβουνο… Και δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει υπερβολή στις εκτιμήσεις για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Θα μου πείτε «και τι έγινε;». Έγιναν πολλά. Και το ζήσαμε στην περιοχή μας.
Τέτοιες ειδήσεις έχουν αντιαναπτυξιακά αποτελέσματα. Η ανατολική ακτή ερήμωσε το Σαββατοκύριακο 5 & 6 Νοεμβρίου, άνευ λόγου και αιτίας. Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια του, αποφεύγοντας τις δήθεν άσκοπες μετακινήσεις, κι όχι μόνο. Μην φτάσουμε σε σημείο να θυμηθούμε τον τσοπάνη με τα πρόβατα και τον λύκο, γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει πράγματι να προφυλαχθούμε και κανένας μας δεν θα το πάρει τότε στα σοβαρά…
Στη δική μας περιοχή, μάλιστα, πρέπει να επισημάνουμε ότι υπάρχει -και δικαιολογημένα- μια επιπλέον φοβία στον κόσμο, με όσα έχει ζήσει τα τελευταία χρόνια με τις φωτιές, και πολύ περισσότερο μετά τα τραγικά γεγονότα στο Μάτι. Κάτι αντίστοιχο φαντάζομαι ότι ισχύει και για άλλες περιοχές, όπως η Μάνδρα που έχει «καεί» από τις πλημμύρες. Υπάρχει που υπάρχει αυξημένος φόβος απέναντι σε επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα, ας σταματήσουμε επιτέλους να τρελαίνουμε χωρίς λόγο τον κόσμο.
Δεν θέλω να κάνω κάποια ιδιαίτερη αναφορά στις υποκλοπές, γιατί αν αυτά που διαβάζουμε πράγματι ισχύουν, ειλικρινά δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο. Οι υποκλοπές ως αυτοτελής πράξη ή η παντελής αδιαφορία του Έλληνα απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, που έχουν άμεσες επιπτώσεις πάνω στους δημοκρατικούς μας θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Πολύ φοβάμαι, αν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι ο κόσμος αδιαφορεί για τις υποκλοπές είναι πραγματικά, ότι το δεύτερο είναι πιο επικίνδυνο από το πρώτο.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, θα κλείσω αυτό το editorial με ένα ερώτημα: Πιστεύετε ότι «ποδοσφαιροποιείται» πια η πολιτική ζωή ή πολιτικοποιείται το ποδόσφαιρο; Εγώ θα έλεγα πως, δυστυχώς συμβαίνουν και τα δύο.
