Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΡΓΙΟΣ
Δεν είναι εύκολο να ζεις στον δρόμο. Κι αν είσαι άνθρωπος, όλο και κάποια λύση θα βρεις. Η ζωή θα ‘ναι ακραία δύσκολη, ωστόσο θα υπάρχει μια δομή να σε φιλοξενήσει όταν έρθουν τα βαριά κρύα και θα βρεις ένα πιάτο φαΐ για να κοροϊδέψεις την αφόρητη πείνα σου. Τι γίνεται, όμως, αν είσαι ζωάκι, έχεις τέσσερα πόδια και εξαιτίας ενός ασυνείδητου -πάντα ένας ασυνείδητος κάνει την αρχή- γεννηθείς ή πεταχτείς στον δρόμο;
Δεν είναι δεδομένο ότι θα σε ταΐσουν, δεν είναι δεδομένο ότι θα σε φροντίσουν, δεν είναι σίγουρο ότι θα βρεις ένα καταφύγιο για να μην κρυώνεις… Υπάρχει αυτή η αίσθηση ελευθερίας, αλλά το τίμημα είναι -σχεδόν πάντα- πολύ ακριβό. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τα αδέσποτα, είτε σκυλιά είτε γάτες, έχουν πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής συγκριτικά με τα δεσποζόμενα.
Η τοπική μας κοινωνία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα σε ό,τι αφορά τους τετράποδους φίλους μας. Το ευχάριστο είναι ότι δεν ακούμε καθημερινά για θανάτους από φόλες, μια μάστιγα που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στην Αθήνα. Κι επιπλέον, δεν έχουμε πολλές καταγγελίες για κακομεταχείριση ζώων. Δεν ακούμε συχνά για κάποιον ανώμαλο που σέρνει σκύλο στην άσφαλτο με το αυτοκίνητό του ή για τύπο που αποκεφαλίζει γάτες. Όποιος θεωρεί ότι αυτό είναι δευτερευούσης σημασίας, πέφτει οικτρά έξω, γιατί η κακοποίηση ζώων έχει την τάση -δυστυχώς- να γίνεται κανόνας…
Το κακό, ωστόσο, είναι ότι έχει αρχίσει να ξεφεύγει ο αριθμός των αδέσποτων σε βαθμό που η κατάσταση πλέον δεν είναι ελεγχόμενη. Κι αυτή τη δύσκολη συγκυρία βρίσκει μπροστά του ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο οποίος εκλέχθηκε με τον συνδυασμό του κ. Τσίρκα στην πρώτη του ενασχόληση με τα κοινά και ανέλαβε το κομμάτι της διαχείρισης αδέσποτων ζώων.
Ομολογουμένως αναλαμβάνετε μια πολύ δύσκολη αποστολή…
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αποτελεί για μένα προσωπικό στοίχημα να αφήσω έργο πίσω μου.
Ξεκινώντας από τα βασικά, τι κατάσταση παραλάβατε;
Κοιτάξτε, ο Δήμος έχει υπό τη σκέπη του το κομμάτι της οικονομικής ανάπτυξης και μέσα σε αυτό εντάσσεται και η οικονομική διαχείριση. Η διευθύντρια κα Χατζηγαβριήλ και ο προϊστάμενος κ. Μπογοσιάν έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους και επί εποχής Ψηνάκη, ωστόσο το πρόβλημα εντοπιζόταν στον διαθέσιμο προϋπολογισμό. Οπότε ουσιαστικά δεν είχαν και πολλά περιθώρια για να προχωρήσουν στις απαιτούμενες στειρώσεις, την περίθαλψη και την αγορά ζωοτροφών.
Οι δικές σας πρώτες κινήσεις ποιες ήταν;
Να αυξήσουμε το κονδύλι, ώστε η προσπάθεια όλων να έχει ανταπόκριση. Κι όντως, ο προϋπολογισμός για το 2020 διπλασιάστηκε στα 40.000 ευρώ και σαφώς έχουμε μεγαλύτερα περιθώρια, ενώ διατηρήθηκε στο ακέραιο το κονδύλι των 5.000 ευρώ για την αγορά τροφών. Άλλη μια κίνηση που κάναμε και τη θεωρούμε υψίστης σημασίας, αφορά στις επαφές που έχουμε με κτηνίατρο της περιοχής, με στόχο να δημιουργήσουμε Δημοτικό Κτηνιατρείο, ώστε να διευκολύνουμε και το δικό μας έργο, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τις στειρώσεις που είναι και το μεγάλο αγκάθι. Μια τρίτη ενέργεια στην οποία έχουμε προβεί είναι το αίτημά μας στην Περιφέρεια να δημιουργηθεί μια τριμελής επιτροπή, αποτελούμενη από κτηνιάτρους, η οποία θα κρίνει πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν τα κρούσματα επιθέσεων από ζώα σε ανθρώπους ή σε άλλα δεσποζόμενα ζώα. Υπάρχει ένας αριθμός καταγγελιών αρκετά σημαντικός για να τον αγνοήσουμε.
Αλήθεια, σε ποια περιοχή εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα με αδέσποτα ζώα;
Χωρίς δεύτερη σκέψη από τον Τύμβο Μαραθώνα μέχρι τον Βαρνάβα. Είναι μια περιοχή όπου δραστηριοποιούνται κτηνοτρόφοι και τα ζώα χρησιμοποιούνται κυρίως ως εργαλεία δουλειάς. Πολλοί ιδιοκτήτες αδιαφορούν για τις ανεξέλεγκτες γέννες με αποτέλεσμα τα σκυλιά -γιατί για σκυλιά μιλάμε κατά κύριο λόγο- να πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς και σε πολλές περιπτώσεις να είναι και επιθετικά, αφού δεν είναι κοινωνικοποιημένα και, πολλές φορές, δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε τροφή, ζώντας σε απομακρυσμένα μέρη. Αναφορικά με τις γάτες, η κατάσταση είναι παντού δύσκολη κι ο αριθμός των αδέσποτων μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Βέβαια, οι γάτες αφενός δεν επιτίθενται, αφετέρου μπορούν να αυτοσυντηρηθούν, οπότε για ξεκίνημα έχουμε επικεντρωθεί στους αδέσποτους σκύλους.
Η δράση με τις 53 στειρώσεις
Η σημαντικότερη από τις κινήσεις σας, ωστόσο, έγινε μέσα στον Ιανουάριο…
Πράγματι, και είχε εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ήρθαμε σε επαφή με την ΜΚΟ «Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος» και συμφωνήσαμε να έρθουν στην περιοχή μας και να προχωρήσουμε σε ομαδικές στειρώσεις αδέσποτων. Πρώτα πήραμε την άδεια ΟΛΩΝ των ντόπιων κτηνιάτρων, ώστε να μην έρχονται τα συμφέροντα των δύο πλευρών σε σύγκρουση και στη συνέχεια, μαζί με δεκάδες εθελοντές που έδειξαν τρομερό ενδιαφέρον, εντοπίσαμε και μαζέψαμε σκυλιά που έπρεπε να στειρωθούν.
Η κα Μιχαέλα Τσιπλακίδη, κτηνίατρος της περιοχής, παραχώρησε με χαρά το ιατρείο της “Vet and Pet” και η ίδια σε συνεργασία με τους κτηνιάτρους της ΜΚΟ χειρουργούσαν επί ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο σε έξι τραπέζια. Συνολικά στειρώθηκαν 53 σκυλιά, εκ των οποίων τα 35 θηλυκά. Μάλιστα, έξι από αυτά κυοφορούσαν και αφαιρέσαμε από έξι έως δέκα ζώα από κάθε έγκυο. Καταλαβαίνετε πόσα περισσότερα αδέσποτα θα προέρχονταν από αυτά τα σκυλιά σε βάθος χρόνου. Θα πρέπει εδώ να ευχαριστήσουμε εκτός από την κα Τσιπλακίδη, τη ΜΚΟ, τους εθελοντές και τον εκπαιδευτή Γιάννη Μακρή που δέχθηκε να φιλοξενήσει πολλά από τα εγχειρισμένα σκυλιά κατά το διάστημα της αποθεραπείας τους.
Με τι θα είστε ικανοποιημένος σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, όταν ολοκληρωθεί η θητεία σας;
Προσωπικά θέλω να επενδύσω στις στειρώσεις και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό το να αποκτήσουμε Δημοτικό Κτηνιατρείο. Επιπλέον, θέλω να αυξηθεί όσο γίνεται το κονδύλι για τα αδέσποτα. Σκεφτείτε ότι με το κονδύλι των 20.000 ευρώ που ίσχυε μέχρι πρότινος γίνονταν 60-65 στειρώσεις ετησίως. Και τώρα κάναμε 53 σε ένα Σαββατοκύριακο. Ιδανικά, θα ήθελα να φτάσουμε τις 150-200 κάθε χρόνο, πράγμα εφικτό εφόσον δημιουργήσουμε το δικό μας Κτηνιατρείο. Να περιορίσουμε όσο γίνεται το πρόβλημα…
Ποια είναι η ΕΔΚΕ
Η Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος είναι μια ΜΚΟ που σήμερα αριθμεί 650 μέλη. Είναι όλοι τους κτηνίατροι με πτυχίο. Μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Παυλόπουλο, επικεφαλής της δράσης που έγινε στον Μαραθώνα κι όπως μας εξήγησε «ξεκινήσαμε την προσπάθεια το 2013. Αυτό που κάνουμε είναι να πηγαίνουμε κατά κανόνα σε απομακρυσμένα μέρη όπου δεν υπάρχουν κτηνιατρεία και να κάνουμε στειρώσεις, εμβολιασμούς και τσιπαρίσματα. Παράλληλα, διοργανώνουμε και ενημερωτικές δράσεις σε σχολεία με τον προφανή σκοπό τα παιδιά να έρθουν πιο κοντά στα ζώα. Στην περιοχή σας ήρθαμε ως συνέχεια της βοήθειας που παρείχαμε μετά τη φωτιά. Είναι άλλωστε καταστατική μας αρχή, όταν επισκεπτόμαστε πιο “οργανωμένες” περιοχές, να έχουμε εγγράφως τη συγκατάθεση όλων των κτηνιάτρων που δραστηριοποιούνται εκεί. Στον Μαραθώνα συναντήσαμε μεγάλη ανταπόκριση από τον Δήμο και τους εθελοντές και νομίζω ότι το αποτέλεσμα αποδεικνύει του λόγου το αληθές».
