Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΡΓΙΟΣ

Ζευγάρι από σπόντα

Δεν ήταν ο πρώτος, ούτε βέβαια κι ο τελευταίος. Αλλά αυτό μόνο ως παρηγοριά δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Ο Αλέξανδρος προερχόταν από ένα διαζύγιο κι αυτό που του διέλυε την ψυχή ήταν η απώλεια της καθημερινής επαφής με τα παιδιά του, τον Αντώνη και την Αργυρώ. Όσο ο καιρός περνούσε, συμβιβαζόταν με την ιδέα του ενός στα δύο σαββατοκύριακα.

Μέχρι που ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο κρεβάτι για σχεδόν δύο δεκαετίες άρχισε να βάζει κι εκεί εμπόδια. Την αφορμή την έδωσε ο κορωνοϊός και πρόφαση ήταν η ασφάλεια των παιδιών. «Μέχρι να περάσει όλο αυτό, δε θα δεις τα παιδιά». Ο Αλέξανδρος σκασμένος, στην πιο άσχημη ψυχολογική κατάσταση που τον είχαν δει οι φίλοι του εδώ και καιρό.

ΑΥΤΗ

Ένας Θεός ξέρει πώς από την ασφάλεια της μητρικής αγκαλιάς και τον ύπνο παρέα με τα αδελφάκια της, βρέθηκε μόνη και εντελώς ανυπεράσπιστη. Κουτάβι, μαυροτσούκαλο μεν πανέμορφο δε, περιφερόταν σε άγνωστη περιοχή χωρίς την παραμικρή ιδέα τι πρέπει να κάνει για να τα βγάλει πέρα. Ο χειμώνας δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος και το σκοτάδι που έπεφτε από νωρίς τη δυσκόλευε στην προσπάθεια εξασφάλισης φαγητού.

Εκείνο το απόγευμα Δευτέρας ήταν κατατρομαγμένη, χαμένη κάπου κοντά στη Λεωφόρο Διονύσου. Είχε μουσκέψει από την καταιγίδα και στο πρόσωπό της έβλεπες την αγωνία. Μπροστά της περνούσαν δεκάδες άτομα. Κανείς δεν της έδινε σημασία, όπως άλλωστε συνέβαινε κάθε μέρα. Αυτό, όμως, ήταν ένα διαφορετικό απόγευμα. Γιατί κάποιος ενδιαφέρθηκε και της άνοιξε την πρώτη πόρτα προς την ευτυχία.

Της έδωσαν το όνομα Ραλού και τη φιλοξένησαν σε σπίτι μέλους της Φιλοζωικής Μαραθώνα. Κάθε μέρα όλο και κάποιος ξέκλεβε λίγο χρόνο για να πάει να τη φροντίσει και να τη βγάλει μια σύντομη βόλτα. Κι έβλεπες ότι της αρκούσε αυτό το λίγο για να είναι ευτυχισμένη παρότι όλες τις υπόλοιπες ώρες ζούσε σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο. Περίμενε τη λύτρωσή της χωρίς να έχει ιδέα…

ΑΥΤΟΣ

«Ρε συ Αλέξανδρε, ξέρω ότι πάντα ήθελες σκύλο και γνώρισα μια κυρία από τη Φιλοζωική που μου ‘πε ότι ένα τσοπανόσκυλο μια σταλίτσα ψάχνει σπίτι». Του το είπα χωρίς να έχω την παραμικρή ελπίδα. Ναι, ο Αλέξανδρος όντως είναι από τους ανθρώπους που αγαπούν τα σκυλιά αλλά μέχρι τότε, στα 42 χρόνια ζωής του, είχε βγάλει βόλτα τετράποδο μόλις μία φορά, το δικό μου, και βέβαια οι πιθανότητες να ενδιαφερθεί έχοντας τόσα να ταλαιπωρούν το μυαλό του ήταν ελάχιστες. Είχα, όμως, σκοπό και τίποτα να χάσω…

«Για στείλε ένα βίντεο να το δω», ήταν η απάντηση που ουδέποτε περίμενα να ακούσω και δεν έχασα λεπτό γνωρίζοντας ότι το λευκό τσοπανόσκυλο ήταν αξιαγάπητο.

Το βράδυ κι αφού πρώτα είχα ακούσει ένα οριστικό «ρε συ, δε γίνεται. Το αγάπησα αλλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Τι να του προσφέρω έτσι όπως είμαι;», το τηλέφωνό μου ξαναχτύπησε. «Θα έρθουμε να τη δούμε την Πέμπτη». Ο Αλέξανδρος κι η νέα του σύντροφος είχαν σχεδόν αποφασίσει να σώσουν μια ψυχούλα. Και δεν ήταν της Ραλούς…

ΑΥΤΗ

Πέμπτη απόγευμα και όπως κάθε μέρα περίμενε καρτερικά για τη βόλτα της κλεισμένη στο μικρό της δωμάτιο. Ψέματα, αυτή δεν ήταν σαν τις άλλες μέρες, ήταν η μέρα της.
Η κυρία που φιλοξενούσε το τσοπανόσκυλο αποφάσισε να το κρατήσει την ώρα που ο Αλέξανδρος ήταν καθοδόν για να έρθει στη Νέα Μάκρη να το δει!

«Να φέρω ένα άλλο σκυλάκι που ψάχνει σπίτι να το δει ο φίλος σου;», με ρώτησε η Μαρία που έκανε το συνοικέσιο κι η ήδη μεγάλη μου απογοήτευση γιγαντώθηκε όταν άκουσα ότι είναι 6 μηνών. «Μαρία μου, να το φέρεις, αλλά φαντάζεσαι πόσο θα ξενερώσει όταν έρθει».
Και κάπως έτσι έκανε την εμφάνισή της η Ραλού. Έρωτας κεραυνοβόλος… Δεν χρειάστηκε καν ψηστήρι. Ο Αλέξανδρος είχε πάρει την απόφαση. Και τρεις μέρες μετά επέστρεψε στη Νέα Μάκρη με τη σύντροφό του. Στον γυρισμό για Αγία Παρασκευή, στο αυτοκίνητο ήταν τρεις! Είχε πλέον ανοίξει η δεύτερη πόρτα προς την ευτυχία.

ΣΗΜΕΡΑ

Δεν έχουν παρά σχεδόν δύο μήνες μαζί και είναι αχώριστοι. Η Ραλού λέγεται πλέον Σερένα, έχει γίνει ένα μικρό… γομάρι, μια φορά την εβδομάδα πηγαίνει στο γραφείο του Αλέξανδρου και αποτελεί ατραξιόν.

Ο Αλέξανδρος είναι από τους πιο τυχερούς νέους… πατεράδες στον κόσμο. Η μικρή είναι πανέξυπνη. Τα πηγαίνει καλά με όλα τα σκυλιά, με τις γάτες, με τους ανθρώπους, δε γαβγίζει σχεδόν ποτέ και μαθαίνει πολύ γρήγορα.

ΑΥΤΗ γνώρισε τον άνθρωπο της ζωής της. Έφυγε από το μικρό δωμάτιο, κάνει τουλάχιστον τρεις βόλτες την ημέρα, έχει όλες τις ανέσεις που θέλει ένα σκυλάκι και κάθε φορά που την κοιτάζεις, νομίζεις ότι χαμογελάει.

ΑΥΤΟΣ βρήκε μια πιστή φίλη που θα του στέκεται στα δύσκολα και θα ‘ναι πάντα εκεί όταν τη χρειάζεται, χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του τού χάρισε ξανά το χαμόγελο, του έδωσε κίνητρο και ενδιαφέρον, του άνοιξε την πόρτα του μαγικού κόσμου της φιλοζωίας. Με απλά λόγια, του άλλαξε η ζωή.

Σκύλοι και γάτες προς υιοθεσία

Δείτε τα ζωάκια του Φιλοζωικού Σωματείου Μαραθώνα που αναζητούν οικογένεια εδώ και, αν σας ενδιαφέρει κάποιο από αυτά, καλέστε στο τηλέφωνο που θα βρείτε μέσα σε κάθε αγγελία ή συμπληρώστε την αίτηση υιοθεσίας και εκπρόσωπος του Σωματείου θα επικοινωνήσει μαζί σας.