Πιες τον πόνο σου

Μία στήλη για τον εκάστοτε γκομενικό πόνο… Γράφει η Zanax!


Αγαπητή Ζάναξ, 

Το πρόβλημά μου δεν είναι πρόβλημα! Δηλαδή με προβληματίζει, αλλά είναι υποθέσεις κυρίως στο μυαλό μου και θα ήθελα τη βοήθειά σου να τις επιβεβαιώσω ή τελοσπάντων να τις εξαλείψω. Εδώ και λίγες μέρες δέχτηκα στο facebook ένα αίτημα φιλίας από κάποιον τελείως άγνωστο. Μου έστειλε μήνυμα και μου έπιασε την κουβέντα κι ενώ συνηθίζω να μην απαντώ καθόλου σε αγνώστους, σε εκείνον απάντησα και συνέχισα τον διάλογο.

Εξέφρασε την επιθυμία να με γνωρίσει από κοντά, εγώ αρνήθηκα, καθώς δεν τον γνωρίζω και με αυτή μου την απάντηση ενθουσιάστηκε! Συνεχίζει εδώ και μέρες να μου μιλάει και φαίνεται καθόλα φυσιολογικός, καθώς έχω ελέγξει το προφίλ του με την ανησυχία μήπως είναι ψεύτικο. Δεν είναι! Η επικοινωνία μας είναι άψογη και δεν έχει αναφέρει πάλι να βρεθούμε όσο εγώ δείχνω αρνητική! Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ, γιατί ένας τόσο νορμάλ άνθρωπος, εμφανίσιμος και επιτυχημένος, προσπαθεί να γνωρίσει κάποια κοπέλα μέσω facebook; Τι ελάττωμα μπορεί να κρύβει;

Καλά τώρα, μην αρχίσουμε να κάνουμε υποθέσεις για το τι ελάττωμα μπορεί να κρύβει, γιατί θα πιάσουμε τις λέξεις όλης της στήλης και είναι κρίμα… Οπότε αυτό το αφήνουμε στην άκρη. Επίσης, πριν μπω στο ψητό να σχολιάσω το ότι «ενθουσιάστηκε» που του έριξες Χ στην πρότασή του να σε δει από κοντά… εξήγησέ το μου! Ότι δηλαδή τι; Το ερμήνευσε ότι βρήκε σοβαρή κοπέλα για σπίτι ή τη βρίσκει να του λένε όχι;

Τώρα, το ότι ένας -φαινομενικά- νορμάλ τύπος επιλέγει ως μέθοδο γνωριμίας το facebook, χρήζει κοινωνικής ανάλυσης όσον αφορά στην εποχή που ζούμε. Δε μου αναφέρεις την ηλικία σου, αλλά νομίζω ότι εμείς που γεννηθήκαμε εκεί μέχρι το τέλος των 80’s, max αρχές 90’s, είμαστε οι τελευταίοι δεινόσαυροι που πασχίζουμε ακόμη, όσοι τα καταφέρνουμε, στο να γνωρίζουμε κόσμο και να φλερτάρουμε από κοντά. Όλος ο υπόλοιπος νεότερος πληθυσμός, διαλέγει ανάμεσα από πολλές φωτογραφίες στο Tinder, Instagram κι άλλα apps το επόμενο «date». Οπότε δε θα πω ότι αυτό που κάνει ο φίλος είναι κάτι περίεργο. Το θέμα είναι αν εσένα σού ταιριάζει.

Αν όχι, κάνε log out, βάλε το σορτσάκι σου και τράβα σε κανένα μπαρ να γνωρίσεις αγόρια και -always keep in mind- είτε πίσω από την οθόνη είτε live, όλοι κάποιο ελάττωμα κρύβουμε. Το θέμα είναι, όταν το ανακαλύψεις, πόσο γρήγορα μπορείς να τρέξεις.

Έχουν πιάσει για τα καλά οι ζέστες, λοιπόν, φίλοι μου. Θέλω να ξεχυθείτε στα μπιτς μπαρ και να επιστρέψετε με πολλούς καλοκαιρινούς έρωτες! Ξέρετε, από αυτούς που δεν κρατάνε.

Για να μοιραστείτε τον πόνο σας:

zanax@marathonpress.gr

Προηγούμενο άρθροΠιες τον πόνο σου: Γράμμα από μία friend with benefits
Επόμενο άρθροΠιες τον πόνο σου: Γράμμα για έναν stalker