Γράφει η Αγγέλικα Πορφυράτου
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Έρχονται πάλι Χριστούγεννα και σκέφτομαι τί να σου ζητήσω. Βρήκα μια παλιά μου κάρτα από το νηπιαγωγείο και εκεί παρακαλούσα να μην πεθάνει ποτέ ξανά κανείς. Όμως τώρα πια πιστεύω ότι ο θάνατος σε κάποιους μπορεί και να προσφέρει γαλήνη.
Μερικά χρόνια μετά θυμάμαι ότι σου ζήτησα κάποια CD. Αλλά ούτε κάτι τέτοιο θέλω, αφού σήμερα όλα μπορώ να τα βρω μέσω του υπολογιστή μου. Σχεδόν κάθε χρόνο θυμάμαι ότι σε παρακαλούσα για χιόνι. Αλλά φοβάμαι πόσο κρύα μπορεί να γίνουν φέτος τα σπίτια. Από εκεί και πέρα, από όσο θυμάμαι, ότι άλλο μου ερχόταν, το έφερνες από μόνος σου εσύ. Παιχνίδια, ρούχα, παπούτσια, αγαθά που πίστευες ότι θα μου ταιριάζουν και αρέσουν. Αλλά φέτος, φοβάμαι πώς θα ήταν αχάριστο εκ μέρους μου να σου ζητήσω κάτι τέτοιο. Κάτι που απλά μου αρέσει, έναντι κάτι που πραγματικά χρειάζομαι.
Θα μπορούσα να σου ζητήσω να μας παραχωρήσεις χρήματα αλλά φαντάζομαι ότι άφθονοι σου το ζητάνε αυτό και φοβάμαι πώς και εσύ θα χρεοκοπήσεις. Θα μπορούσα να σε παρακαλέσω να βγάλεις την Ελλάδα από τη κρίση. Αλλά ξέρω πως κάπως πρέπει οι έλληνες να ωριμάσουμε από τα λάθη μας. Θα μπορούσα και να ευχηθώ για μία χρόνο μηχανή που να μας στείλει πιο γρήγορα σε μια ανανεωμένη Ελλάδα. Αλλά ποιός θέλει να επιταχύνει έτσι την ζωή του.
Μετά από πολύ σκέψη λοιπόν, αυτό που αποφάσισα ότι θέλω και χρειάζομαι είναι χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ένα διάλειμμα όπου όλα τα προβλήματα μας θα διακοπούν! Θέλω, για τα Χριστούγεννα, να σταματήσουν οι συζητήσεις περί κρίσεων και χρημάτων. Να εξαφανιστούν τυχόν τύψεις που θα έχουν όσοι ήταν παραπάνω γενναιόδωροι με τα δώρα και να λείπουν τα «πέρσι τέτοια μέρα ήμασταν καλύτερα!».
Το πρωί, οι δρόμοι να γεμίσουν με οικογένειες που τρέχουν να προλάβουν τα τραπέζια τους. Οι οδηγοί να κορνάρουν και να φωνάζουν επειδή το δικό τους τραπέζι είναι αυτό με την προτεραιότητα και όχι αυτός από δεξιά. Τα παιδιά να γκρινιάζουν επειδή τα καλά τους ρούχα είναι άβολα και οι έφηβοι να βρίζουν επειδή δεν τους έχουν αφήσει να κοιμηθούν. Οι μαμάδες να αγχώνονται για το αν θα φτάσει το φαγητό και οι γειτονιές να μοσχοβολάνε χριστουγεννιάτικο ψητό.
Ύστερα, κατά της 14:00, οι δρόμοι αυτόματα να νεκρώσουν! Ούτε ψυχή δεν θέλω να υπάρχει έξω, διότι όλοι θα βρίσκονται στα καλέσματα τους. Αλλά όσο ήρεμα θα είναι έξω, τόσο χαμός να γίνεται μέσα! Γύρω από τα δέντρα να χτίζονται πύργοι από τα χαρτιά περιτυλίγματος που σκίζουν τα παιδιά για να ανοίξουν τα δώρα τους! Οι μαμάδες να τα κυνηγάνε για να βγάλουν αναμνηστικές φωτογραφίες και οι γιαγιάδες για να τους μοιράσουν κουραμπιέδες!
Και όταν πια ο ενθουσιασμός των δώρων εξασθενίσει και η γκρίνια για την επιθυμία φαγητού αρχίσει, όλες οι γενιές να ενωθούν μαζί σε ένα τεράστιο τραπέζι! Ένα τραπέζι που θα ξεχειλίζει από φαγητά και ποτά, τα οποία θα εξαφανιστούν σε διάστημα δευτερολέπτων. Είτε καταλήξουν στα στομάχια των καλεσμένων, είτε στα πατώματα και τα ρούχα τους, από ένα γεμάτο καλοστημένο τραπέζι, να μείνει ένα αχούρι που θα συνεχίσει όμως να δένει μία αγαπημένη οικογένεια.
Άγιε μου Βασίλη αυτό που θέλω αυτά τα Χριστούγεννα είναι οι ελληνικές οικογένειες να βρεθούν μαζί σε ένα τραπέζι. Οι γονείς να έχουν αντιμέτωπα τα παιδιά τους και τα παιδιά τους γονείς. Να θυμηθούνε οι μεγαλύτεροι για τι ζούνε και παλεύουν και να βρούνε οι μικρότεροι πρότυπα προς μίμηση. Να δούνε όλες οι οικογένειες πώς υπάρχουν πράγματα που δεν χάνονται σε μια οικονομική κρίση και να μπούνε σε έναν αγώνα να τα διαφυλάξουν. Θέλω φέτος, να φύγουν οι καλεσμένοι από τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια με κάτι παραπάνω από φουσκωμένες κοιλίες. Να αναχωρήσουν με ένα βάρος αγάπης για τους ανθρώπους τους. Να ανυπομονεί κάθε γονέας και παιδί να ξυπνήσει την επόμενη μέρα για να παλέψει υπέρ της επιθυμίας να ξανά κάτσει στο ίδιο τραπέζι, με τούς ίδιους ανθρώπους τα επόμενα Χριστούγεννα του 2013. Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα όλοι να ηρεμίσουν και να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους με ένα υπέροχο οικογενειακό τραπέζι.
Ευχαριστώ Άγιε μου Βασίλη! Ανυπομονώ για το δώρο μου!!
Εύχομαι σε όλους καλά Χριστούγεννα και ένα ευτυχισμένο 2013!!
