Κύριε Διευθυντά,
Όπως διάβασα η καγκελάριος κα Μέρκελ στην πρόσφατη συνάντησή της με τον Πρωθυπουργό εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση και τη θλίψη της για τις θυσίες του ελληνικού λαού και υποσχέθηκε ότι θα κάνει τα πάντα για να μείνουμε στο ευρώ.
Νομίζω τώρα ότι προσετέθη το ακλόνητο επιχείρημα για να μη χρεοκοπήσουμε. Πως θα το αντέξει η Αγγέλα; Πραγματικά αισθάνομαι τύψεις για την αγωνία και τον πόνο που της προκαλούμε.
Πάντως καλό είναι να θυμόμαστε ότι πριν καταπιούμε το δόλωμα της ικανοποίησης και της χαράς πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει αγκίστρι πίσω του.
Αλλά και η στάση της ελληνικής πλευράς ήταν περήφανη και αταλάντευτη. Ναι θα ικανοποιήσουμε όλες μας τις υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές μας. Αυτό θα πει πυγμή!
Από την άλλη πώς θα δείξεις τα δόντια σου αφού αυτά έχουν αρχίσει να πέφτουν;
Και να τα νέα μέτρα, να οι νέες περικοπές. Αυτά που προεκλογικά ήταν κόκκινες γραμμές.
Σκέφτομαι ότι το μόνο καλό για τους συνταξιούχους είναι αργά για να πεθαίνουν νέοι.
Όχι όμως για να ξαναβγούν στους δρόμους. Για όσους δεν το καταλαβαίνουν: Το στομάχι έχει πάντα δίκιο!
Κι όπως πάντα ο Έλλην έχει πάντα δίκιο. Μόνο εδώ η φοροδιαφυγή είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα. Που βρίσκει ακόμα και δημόσιους λειτουργούς να το υπερασπίζονται. Που ξέρουν να ομιλούν για συλλογική ευθύνη. Δηλαδή το να προσθέτουμε τις προσωπικές ευθύνες ορισμένων και μετά να διαμοιράζουμε το άθροισμα σε όλους.
Πάντως ξέρω πολλούς που η καρδιά τους είναι στην αριστερή πλευρά και το πορτοφόλι τους στη δεξιά.
Παρακολουθώντας τη συζήτηση για τους διορισμούς των συγγενών των βουλευτών και τον τρόπο που τους δικαιολογούν, σκέφτομαι ότι το κακό με τους πολιτικούς είναι ότι είναι ερασιτέχνες με επαγγελματικούς μισθούς.
Αλλά το πρόβλημα είναι οι μισθοί τους; Ο Άκης με το μισθό του έφτιαξε την περιουσία του;
Οι υπουργοί πρέπει να φοράνε κουστούμια δίχως τσέπες.
Τελικά υπάρχει αύριο σ’ αυτό τον τόπο; Ασ’ το… θα το συζητήσουμε μεθαύριο…
Δυστυχώς είμαστε Έλληνες είτε αρέσει της Ελλάδας είτε όχι.
«Το να κυβερνάς σημαίνει το να διαλέγεις μεταξύ κακών λύσεων συνέχεια»
Σαρλ ντε Γκωλ, Γάλλος Πολιτικός
Υστερόγραφο:
Κύριε Δήμαρχε,
Φαντάζομαι ότι θα έχετε αντιληφθεί ότι κάποιοι από τους συνεργάτες σας πάσχουν από το σύνδρομο «ΠΑΣΟΚ».
Δηλαδή θεωρώντας δεδομένη τη μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία διαγκωνίζονται για το ποιος θα βρεθεί πιο κοντά σ’ αυτήν και διαγωνίζονται στην αυτοπροβολή.
Ή αλλιώς έχουν εμποτιστεί στην αντίληψη ότι η εξουσία είναι το μέσον για να μείνεις στην εξουσία;
