Μία στήλη για τον εκάστοτε γκομενικό πόνο… Γράφει η Zanax!
Αγαπημένη μου Zanax,
Έχω πρόβλημα με την κολλητή μου. Πριν από λίγες ημέρες έφυγε το αγόρι της για σεζόν κι έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη. Εγώ σαν καλή φίλη και κολλητή προσπαθώ με κάθε τρόπο να την ηρεμήσω και της λέω ότι ο καιρός θα περάσει γρήγορα κι ούτε που θα το καταλάβει. Με άλλα λόγια προσπαθώ να βγαίνουμε βόλτες, για ψώνια, σινεμά κι όλα τα σχετικά. Τις προάλλες όμως, είχε μια τρομερή έκρηξη ότι δεν μπορώ να της λέω τι να κάνει και με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα. Δεν έκανα κάτι τέτοιο εννοείται, απλά το δέχτηκε σαν να της κάνω επίθεση και κουμάντο στο πώς θα χειριστεί το θέμα αυτό. Τι μπορώ να κάνω για να είναι πιο ήρεμη και να μην έχουμε επιπλέον στεναχώριες;
Παιδιά, ας δείξουμε λίγη ψυχραιμία. Δεν έφυγε για τον πόλεμο στο Τιμπουκτού ο άνθρωπος, να δουλέψει σεζόν σε κανένα νησάκι των Κυκλάδων το πολύ θα πήγε. Εσύ πολύ καλά κάνεις σα φίλη και της δείχνεις όλη σου την καλή θέληση να κάνετε πράγματα μαζί. Από εκεί και πέρα, αν θέλει να ρίξει τη μαύρη πλερέζα και να ζήσει το drama μόνη της, εσύ το μόνο που θα σε συμβούλευα να κάνεις, είναι να της δώσεις λίγο χρόνο. Όπως είπες, ο εξόριστος έφυγε μόλις πριν από λίγες μέρες. Κάτσε να μπει το καλοκαιράκι, να πηγαίνετε τα μπανάκια σας, να σφίξουν λίγο οι ζέστες και θα σου πω εγώ πως θα έρθει η ψυχική ανάταση της κολλητής. Επίσης, μπορείς να ρίξεις την ιδέα να πάτε μαζί να τον επισκεφθείτε στο παραθαλάσσιο μέρος όπου βρίσκεται, κλείστε και τα εισιτηριάκια σας, να έχει κάτι να περιμένει η οξύθυμη, χτυπημένη από τη μοίρα, φίλη σου και θα δεις που όλα θα πάνε καλά, θα περάσει κι αυτός ο Γολγοθάς.
Αυτά από μένα, μου έπεσε λίγο μαλλί σήμερα και το χρειάζομαι για να έχω πλούσια ξανθιά κόμη το καλοκαίρι. Γι’ αυτό να εκτιμάτε τους μικρούς αυτούς καθημερινούς πόνους. Κι εμένα φυσικά, που σας δίνω μικρά γλυκά χαστουκάκια αφύπνισης. Το κάνω με αγάπη, την όση διαθέτω.
